Zgromadzenie Franciszkanek Krzyża z Libanu (FCL)
Congregation of the Franciscan Sisters of the Cross of Lebanon
Congregazione delle Francescane della Croce del Libano
Congregación de las Franciscanas de la Cruz del Líbano
Congregação das Franciscanas da Cruz do Líbano
Congrégation des Franciscaines de la Croix du Liban
Kongregation der Franziskanerinnen vom Kreuz des Libanon
جمعيّة راهبات الصليب
Data i miejsce założenia:
1930 rok - Liban
Założyciel:
bł. Jakub - Abuna Haddad OFMCap
m. Marie Zougheib
Liczba sióstr na świecie: ok. 250
Franciszkanki Krzyża z Libanu obecne są w krajach: Liban, Syria, Jordania, Izrael, Egipt, Włochy.
Dom generalny: Włochy (Rzym)
Habit aktualny:
 |
| Niebieski habit z białym kołnierzykiem o rogach prostych, przepasany białym sznurem, na głowie niebieski welon, na piersi po lewej stronie przypięty krzyżyk. |
Habit historyczny:
Zgromadzenie należy do grona wspólnot opierających się na duchowości św. Franciszka z Asyżu.
Szczególnymi cechami duchowości Franciszkanek Krzyża z Libanu są: bezgraniczne zaufanie Bożej Opatrzności i przekonanie, że jedynym dobroczyńcą jest Bóg. Założyciel, bł. Jakub Abuna, mawiał, że: Modlitwa bez ufności jest jak list w kieszeni, który nigdy nie dotarł do adresata, co znaczy, że nie da się podejmować dzieł bez głębokiej wiary.
Drugą cechą jest miłość do Krzyża Chrystusowego przejawiająca się m.in. w praktyce odprawiania Drogi Krzyżowej, która jest jedną z ważniejszych modlitw w zgromadzeniu. Założyciel uczył siostry: Kto pragnie nieba bez cierpienia, jest jak ten, kto chce kupić towar bez pieniędzy.
Trzecia cecha to miłość i cześć wobec Najświętszego Sakramentu, następnie miłość do Maryi Panny. Według bł. Jakuba wielbienie Maryi jest tylko drzwiami prowadzącymi do Pana Jezusa. Maryja jest środkiem, Jezus jest końcem. Maryja jest drogą, Jezus jest celem.
Z miłości do Krzyża, Najświętszego Sakramentu i Matki Bożej bierze się ostatnia cecha, jaką jest miłość Boga i bliźniego, szczególnie bliźniego najbardziej potrzebującego. Założyciel chciał, by siostry wobec bliźnich były podobne do źródła, które nie pyta tego, kto przychodzi się napić: z jakiego kraju pochodzisz i jaką religię wyznajesz, ale jeśli jesteś spragniony, pij!
Działalność:
Zgromadzenie realizuje swój charyzmat poprzez dzieła miłosierdzia przede wszystkim w szpitalach i innych ośrodkach pomocy: wobec chorych psychicznie, niewidomych, niepełnosprawnych fizycznie i umysłowo, osób w podeszłym wieku, w tym starszych i niedołężnych kapłanów, przewlekle lub nieuleczalnie chorych, szczególnie tych, którzy są opuszczeni przez swoje rodziny lub wykluczeni ze społeczeństwa. Siostry zajmują się również edukacją i wychowaniem w szkołach, opieką nad sierotami, włączają się w pracę duszpasterską Kościoła, prowadzą domy formacyjne i gościnne.
Historia:
Abuna Haddad pochodził z libańskiej rodziny maronickiej. Pod wpływem przykładu pewnego Kapucyna postanowił wstąpić do tego zakonu, gdzie otrzymał imię zakonne Jakub.
Jego życie było poświęcone modlitwie, ewangelizacji i miłości do potrzebujących. Po święceniach kapłańskich kierował kapucyńskimi szkołami w Libanie, zakładał także nowe, dał się poznać jako gorliwy kaznodzieja w Syrii, w Iraku i Palestynie, rozbudzał pobożność wiernych przez organizowanie licznych pielgrzymek, uroczystości religijnych i procesji z Najświętszym Sakramentem, założył w Libanie Franciszkański Zakon Świeckich. W czasie I Wojny Światowej rozdawał żywność głodującej ludności, zajął się pochówkiem ciał porzuconych na drogach.
Pewnego dnia został wezwany do szpitala, żeby wyspowiadać chorego księdza. Kapłan ten z powodu słabej opieki medycznej był bardzo zaniedbany, na dodatek nie miał możliwości odprawiania Mszy Świętej. W 1926 roku w miejscowości Ghazir Kapucyn zorganizował miejsce, gdzie zaopiekowano się księdzem, wkrótce zaczęto przyjmować innych chorych księży. Początkowo pomagała mu grupa zakonnic, jednak było ich zbyt mało. Zrodziło to myśl o założeniu nowego zgromadzenia poświęconego przede wszystkim służbie ludziom chorym.
Franciszkanki Krzyża z Libanu narodziły się w 1930 roku. Współzałożycielką zgromadzenia stała się m. Marie Zougheib. Bł. Jakub chciał, aby statuty nowej wspólnoty określały następujące dzieła miłosierdzia: opieka szpitalna nad chorymi i niedołężnymi księżmi, opieka nad niepełnosprawnymi, niewidomymi, umysłowo niedorozwiniętymi i nieuleczalnie chorymi, edukacja i opieka nad sierotami, a gdy zajdzie taka konieczność, można poświęcić się prowadzeniu szkół w miejscowościach, gdzie jest już dom sióstr i nie ma innego zgromadzenia, które zajmuje się edukacją.
Choć zgromadzenie należy do obrządku łacińskiego wiele sióstr wywodzi się spośród katolików obrządku maronickiego, także melchickiego oraz greckokatolickiego.
Strony www:
Liban: www.congfcl.com
Włochy: www.suorefcl.it
