Stowarzyszenie Córek Boskiego Zbawiciela (HDS)
Society of the Daughters of the Divine Savior
Società delle Figlie del Divin Salvatore
Sociedad Hijas del Divino Salvador
Sociedade das Filhas do Divino Salvador
Société des Filles du Divin Sauveur
Gesellschaft der Töchter vom Göttlichen Heiland
Data i miejsce założenia:
1795 rok - Argentyna
Założycielka:
bł. Maria Antonia de San Jose de Paz y Figueroa
Liczba sióstr na świecie: brak danych
Córki Boskiego Zbawiciela obecne są w krajach: Argentyna.
Dom generalny: Argentyna (Buenos Aires)
Habit aktualny:
 |
| Szary bezrękawnik, biała bluzka, na głowie szary welon z białą wypustką, na piersi zawieszony krzyż. |
 |
| Używany także szary habit lub strój świecki: zwykle biała bluzka, szara spódnica, na głowie welon. |
Zgromadzenie jest spadkobiercą duchowości bł. Marii Antoniny de San Jose. Rdzeń tej duchowości stanowi nawrócenie. Chodzi tu nie tyle o nawrócenie rozumiane jako uwierzenie w Chrystusa przez ludzi dotychczas nieznających Go, lecz o zdecydowane przyjęcie Ewangelii i przemianę obyczajów przez ludzi już ochrzczonych, ale będących z dala od Boga. Wszelkie prace apostolskie są więc ukierunkowane na realizację idei nawrócenia, a w konsekwencji zbawienia wszystkich ludzi. Wśród tych prac pierwsze miejsce zajmują rekolekcje prowadzone według metody św. Ignacego z Loyoli.
Życie duchowe zgromadzenia skupione jest wokół Ofiary Mszy Świętej oraz nabożeństwa do Najświętszej Dziewicy. Cechuje się ono także samozaparciem i zaufaniem Bożej Opatrzności.
Inne cechy charyzmatu bł. Marii Antoniny to tzw. współodczuwanie z Kościołem powszechnym, jedność z Jego pasterzami i uległość względem woli Kościoła, również względem zgromadzenia, następnie duch apostolski oraz gorliwość i wytrwałość w pracy na chwałę Boga i dla dobra ludzi. Założycielka podkreślała również wagę wierności swojemu powołaniu mimo przeciwności i cierpień, jakie spotykają człowieka na jego drodze.
Działalność:
Zgromadzenie pełni swoje apostolstwo poprzez organizowanie rekolekcji ignacjańskich oraz misji ludowych i innych ćwiczeń i warsztatów duchowych, ponadto zajmuje się edukacją młodzieży w prowadzonych przez siebie szkołach, kładąc nacisk na katechezę.
Historia:
Bł. Maria Antonia de San Jose de Paz y Figueroa, znana także jako Mama Antula, żyła w XVIII wieku w Argentynie. Już jako 17-letnia dziewczyna zapragnęła poświęcić się Bogu, choć nie w formie kanonicznej, ale na drodze prywatnej praktyki rad ewangelicznych, jako tzw. pobożna niewiasta, mogła jednak nosić habit, przyjęła też imię zakonne.
Bł. Maria Antonia żyła pod kierownictwem Ojców Jezuitów. Wraz z zakonnikami angażowała się w organizowanie ignacjańskich ćwiczeń duchowych. W 1766 roku władze świeckie stłumiły jezuitów; wiele dzieł apostolskich zakonu pozostało bez duszpasterzy. Maria Antonia samodzielnie zajęła się więc organizowaniem rekolekcji, szukała odpowiednich kapłanów do ich przeprowadzenia, zachęcała innych do ich odprawiania. W praktyce rekolekcji ignacjańskich widziała skuteczny środek nawrócenia i odnowy duchowej narodu. Odtąd całe życie poświęciła temu zadaniu, budząc chrześcijańską gorliwość kapłanów, zakonników i świeckich. Służyła każdemu tak samo, bez różnicy na przynależność klasową, co w jej czasach nie było postępowaniem oczywistym.
Postawiła sobie za cel zbudowanie domu rekolekcyjnego, który ostatecznie powstał w 1795 roku w Buenos Aires. Aby zapewnić stabilność i zachować ciągłość pracy po swojej śmierci, Maria Antonia ustanowiła w domu wspólnotę kobiet poświęconych Bogu, ożywianych tym samym pragnieniem nawrócenia.
Duchowe córki kontynuowały dzieło Marii Antoni po jej śmierci. Wspólnota nie miała jeszcze wówczas charakteru ściśle zakonnego. Konsekracja kobiet miała charakter prywatny, podobnie jak ich założycielki. Z biegiem lat dokonywała się stopniowa ewolucja wspólnoty. Najpierw powstało rozporządzenie ustanawiające wspólne życie w apostolskim celu. W 1860 roku biskup Buenos Aires uregulował życie wspólnotowe, następnie w 1878 roku wprowadzono śluby zakonne już w postaci kanonicznej. W 1895 roku sporządzono nowy statut, wtedy też wspólnota przyjęła nazwę Córek Boskiego Zbawiciela. Konstytucje zgromadzenia zostały ostatecznie zatwierdzone przez Stolicę Apostolską w 1942 roku. Strony www:
www.mariaantoniasanjose.com.ar
