Kanosjanki

Zgromadzenie Córek Miłości Służebnic Ubogich Kanosjanek (FdCC)
Congregatio Filiarum Caritatis Canossarum
Congregazione delle Figlie della Carità Canossiane - Serve dei Poveri
Canossian Daughters of Charity Servants of the Poor (Canossian Sisters)
Congregación de las Hijas de la Caridad Canossianas - Servias de los Pobres
Congregação das Filhas da Caridade Canossianas - Servas dos Pobres
Congrégation des Filles de la Charité Canossiennes - Servantes des Pauvres
Kongregation der Töchter der Liebe Canossianerinnen - Dienerinnen der Armen

Data i miejsce założenia:
1808 rok - Włochy

Założycielka:
św. Magdalena di Canossa

Liczba sióstr na świecie: 3094 (w Polsce: 10)  * dane z 2005 roku

Kanosjanki obecne są w krajach: Włochy, Polska, Ukraina, Albania, Francja, Wielka Brytania, Portugalia, USA, Kanada, Meksyk, Brazylia, Paragwaj, Argentyna, Egipt, Sudan, Wyspy Św. Tomasza i Książęca, Togo, Kongo-Rep.Dem., Kenia, Tanzania, Uganda, Angola, Malawi, Indie, Birma, Chiny, Makao, Hong Kong, Japonia, Malezja, Singapur, Filipiny, Indonezja, Timor Wschodni, Papua Nowa Gwinea, Australia.

Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Brak wspólnoty stroju zakonnego. Duża różnorodność w zakresie stroju nawet w obrębie jednego kraju. Znakiem wspólnym jest zawieszony na piersi medal z wizerunkiem Matki Bożej i słowami: Ecce Mater Tua.

Strój najczęściej spotykany w Polsce oraz u części sióstr we Włoszech,
w Argentynie, Japonii i Hong Kongu:
szary habit z małym białym kołnierzykiem o rogach zaokrąglonych, na głowie czarny welon z białą wypustką, na piersi zawieszony medal zgromadzenia.

Możliwy także szary lub biały welon do habitu, często we wszystkich krajach  używany również habit o kroju sukienki.

Kanosjanki w Afryce

Na Filipinach, w Indonezji i Timorze Wschodnim: habit i welon biały lub szary ze zwykłym kołnierzykiem.

Kanosjanki na Filipinach

W Indiach oprócz habitu
używane również pomarańczowe sari.

We Włoszech oprócz habitu
spotykany również strój świecki
z welonem lub bez welonu.

Kanosjanki w USA

Kanosjanki w Brazylii

Kanosjanki w Australii

Habit historyczny:

 Brązowy habit z czarną pelerynką, na głowie czarny czepek, na piersi zawieszony medal zgromadzenia.
Na misjach cały strój w kolorze białym.

-------------------------------------

W późniejszym czasie czepek zamieniono na welon.

-------------------------------------

Duchowość:

Podstawą duchowości Kanosjanek jest wskazanie założycielki, aby wpatrywać się we wzór dany w Chrystusie Ukrzyżowanym i kontemplować Jego miłość wyrażoną na krzyżu. W konsekwencji, każdego dnia siostry uczą się umierania dla samych siebie, by się odrodzić jako nowe stworzenie.

Szczególnym zadaniem zgromadzenia jest dać poznać Chrystusa, aby został On przez wszystkich umiłowany, dlatego siostry stawiają Królestwo Boże ponad wszelkie ludzkie interesy, co przejawia się w prowadzonym apostolstwie. Jako Córki Miłości siostry czują się winne Bogu dziecięcą i głęboką miłość w bezwarunkowym poddaniu się Jego woli.

Wierności charyzmatowi miłości uczą się od Matki Bożej, którą czczą jako Matkę Miłości stojącą pod Krzyżem. Ona jest dla Kanosjanek wzorem wiary i całkowitej wierności Bogu i towarzyszką w drodze do nieba. Do Niej zwracają prosząc przez Jej wstawiennictwo o łaskę uległości Duchowi Świętemu.

Siostry starają się szczególnie odznaczać cnotami łagodności, pokory i wielkoduszności.

Działalność:

Kanosjanki prowadzą działalność edukacyjną i wychowawczą w szkołach, formacją duchową osób świeckich, głoszą rekolekcje, katechizują, aktywizują młodych ludzi do wolontariatu wśród potrzebujących, pomagają ludziom chorym, samotnym i cierpiącym, pracują na misjach.

Historia:

Św. Magdalena di Canossa pochodziła ze szlacheckiego i zamożnego rodu. Cierpienia, jakich doświadczyła w młodości pomogły jej odkryć miłość Boga objawioną w Chrystusie Ukrzyżowanym. Chciała poświęcić się wyłącznie Bogu, ale umierająca krewna dała jej pod opiekę swoje kilkumiesięczne dziecko. Magdalena wyrzekła się więc swoich marzeń wierząc, że jej prawdziwym powołaniem jest poświęcanie samej siebie innym.

Oblicze Pana Jezusa Ukrzyżowanego zaczęła dostrzegać także w ubogich, odrzuconych i cierpiących ludziach na przedmieściach Werony, w której mieszkała. W 1808 roku, udało jej się pokonać opór rodziny i wyrzekając się bogactwa i tytułu markizy - wraz z pierwszymi swymi towarzyszkami, założyła Dzieło Miłości – nowe zgromadzenie zakonne.

Magdalena otwierała szkoły, nauczała katechizmu, prowadziła i organizowała rekolekcje duchowne dla kobiet ze szlacheckich rodów, w czasie których uwrażliwiała je na potrzeby ubogich, kształciła przyszłe nauczycielki, zajmowała się chorymi w szpitalu. Po jej śmierci Kanosjanki wyjechały również na misje. W 1831 roku Magdalena dała początek męskiemu zgromadzeniu Kanosjanów.

Kanosjanki w Polsce obecne są w dwóch domach: w Krakowie oraz w Gosławicach koło Tarnowa.

Strony www:
Polska: www.kanosjanki.org.pl
Dom generalny: www.canossian.org
Europa: www.materecclesiae.fdcc.org
Włochy: www.canossiane.it
USA: www.canossiansisters.org
https://canossianssacramento.wordpress.com
Indie: http://canossiansindiacentre.in
Hong Kong: www.canossianfdcc.hk
Singapur: http://canossians-sg.org
Filipiny: www.canossaphil.org
Timor Wschodni: http://fdcctl.com
http://fdcc.tl
Australia: http://canossiansisters.org.au

Filmy:

Film o Kanosjance - św. Józefinie Bakhicie: