Stowarzyszenie Misjonarzy św. Franciszka Ksawerego (SFX)
Stowarzyszenie z Pilar
Societas Missionariorum S. Francisci Xaverii
Society of the Missionaries of St. Francis Xavier (Society of Pilar)
Società dei Missionari di San Francesco Saverio (Società del Pilar)
Sociedad de los Misioneros de San Francisco Javier (Sociedad del Pilar)
Sociedade dos Missionários de São Francisco Xavier (Sociedade do Pilar)
Société des Missionnaires de Saint François Xavier (Société du Pilar)
Gesellschaft der Missionare des Heiligen Franz Xaver
Data i miejsce założenia:
1887 rok - Indie
Założyciel:
o. José Bento Martins
Liczba członków na świecie: 491 (w tym: 326 kapłanów, 11 diakonów,
10 braci, 114 kleryków, 13 nowicjuszy, 17 postulantów) * dane z 2011 roku
Misjonarze św. Franciszka Ksawerego obecni są w krajach: Indie, Nepal, Niemcy, Austria, Wielka Brytania, Włochy, USA.
Dom generalny: Indie (Pilar)Habit aktualny:
Biała sutanna duchowieństwa diecezjalnego. |
Duchowość:
Misjonarze św. Franciszka Ksawerego to stowarzyszenie życia apostolskiego, którego charyzmat łączy się z szeroko rozumianą misją Kościoła, będącą przedłużeniem misji Jezusa Chrystusa w świecie. Ma on swoje źródło w poleceniu Pana Jezusa danego swoim uczniom, aby głosili Ewangelię.
Celem zgromadzenia jest więc głoszenie Jezusa Chrystusa wszystkim ludziom, a Jego nauka postrzegana jest przez Misjonarzy jako Dobra Nowina nie tylko dla indywidualnego człowieka, ale też dla całych społeczeństw.
Zgromadzenie podejmuje się różnorakich form apostolstwa. Misjonarze prowadzą wiele parafii oraz szkół różnego typu: podstawowych, średnich, wyższych i technicznych. Ponadto prowadzą domy dziecka, ośrodki zdrowia i przychodnie, a także kilka programów pomocowych dla ludności z biednych obszarów wiejskich obejmujące m.in. alfabetyzację dorosłych. Angażują się w pomoc imigrantom, kobietom znajdującym się w trudnej sytuacji, ludziom poszkodowanym w klęskach żywiołowych, szkolą pracowników socjalnych. Uruchomili także mobilną przychodnię połączoną z rozdawaniem ciepłych posiłków dla ludzi żyjących na ulicach Kalkuty.
Historia:
Ks. José Bento Martins został zainspirowany do założenia stowarzyszenia misyjnego słowami papieża Leona XIII skierowanymi do Kościoła w Indiach wówczas zdominowanego przez zagranicznych misjonarzy, który przewidywał, że w przyszłości to synowie Indyjskiej ziemi będą ewangelizować swój kraj.
Ks. Martins chciał poświęcić swoje życie wychowaniu religijnemu ludu regionu Goa, będącego w owym czasie pod panowaniem portugalskim. Swoje plany przedstawił nowo mianowanemu biskupowi Goa, uzyskując od niego pozwolenie i wsparcie. Był to jednak czas, gdy władze świeckie stłumiły działalność dotychczasowych zakonów i nie pozwalały na istnienie nowym. Dlatego Stowarzyszenie Misjonarzy św. Franciszka Ksawerego powstało w tajemnicy; w 1887 roku w kaplicy biskupa, wieczorem, ks. Bento wraz z kilkoma towarzyszami przed wystawionym Najświętszym Sakramentem uroczystym aktem zawiązali nową wspólnotę. Pierwszy dom powstał w Agonda, po trzech latach siedziba zgromadzenia przeniesiona została do opuszczonego klasztoru Matki Bożej na Kolumnie w miejscowości Pilar.
Przeszkody ze strony władz świeckich sprawiły, że stowarzyszenie nie rozwijało się zbytnio, a wielu tych, którzy wstąpili po kilku latach opuszczali wspólnotę. Prześladowania nasilały się, Misjonarze nie mogli przyjmować nowych członków, co doprowadziło stowarzyszenie na skraj wymarcia. Przy życiu został tylko jeden członek stowarzyszenia.
W 1931 roku po uroczystościach wystawienia relikwii św. Franciszka Ksawerego grupa kleryków z seminarium w Rachol w Goa postanowiła zaangażować się w dzieło misyjne; w tym celu utworzyli stowarzyszenie o nazwie Liga Xaveriana. Jego celem było szerzenie wiedzy o pracy misyjnej oraz promowanie miłości do misji i ducha misyjnego. Wkrótce część kleryków chciało przekształcić Ligę na stowarzyszenie z życiem wspólnym i bardziej zaangażowane w pracę misyjną.
Biskup postanowił jednak, aby nie tworzyć nowej społeczności lecz odnowić Stowarzyszenie Misjonarzy św. Franciszka Ksawerego. 1939 rok to już czas większej wolności w działalności Kościoła i nowy początek dla stowarzyszenia, który był udziałem dziewięciu kapłanów oraz dwóch mężczyzn świeckich. Zredagowano nowe konstytucje, do których wprowadzono kilka nowości do dotychczasowo kształtu stowarzyszenia: apostolat został rozszerzony poza archidiecezję Goa na całe Indie, wprowadzono nowicjat i prywatne śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa, oprócz duchownych mogli należeć teraz także bracia bez święceń kapłańskich, członkowie zobowiązywali się do życia w zgromadzeniu do końca życia, zapewniono przy tym pomoc i opiekę na starość.
Strony www:
www.societyofpilar.org