Magdalenki od Pokuty

Zgromadzenie Sióstr św. Marii Magdaleny od Pokuty (CSMM)
Congregatio Sororum Sanctae Mariae Magdalenae de Poenitentia
Suore di Santa Maria Maddalena della Penitenza (Suore Maddalene)
Sisters of St. Mary Magdalene of the Penance (Magdalene Sisters)
Hermanas de Santa María Magdalena de la Penitencia (Magdalenas)
Irmãs de Santa Maria Madalena da Penitência (Irmãs Madalenas)
Sœurs de Sainte Marie-Madeleine de la Pénitence (Soeurs Madeleine)
Schwestern der Hl. Maria Magdalena von der Buße (Magdalenerinnen)

Data i miejsce założenia:
1217 rok - Polska

Liczba sióstr na świecie: 52 (w Polsce: 42)   * dane z 2008 roku
Magdalenki od Pokuty obecne są w krajach: Polska, Niemcy, Rosja.
Dom generalny: Polska (Lubań)

Habit aktualny:

Szary habit z białym kołnierzykiem, na głowie jasno-szary welon, przy boku różaniec.

Habit historyczny:

Biały habit ze szkaplerzem, czarny welon, przy boku różaniec.
Przeorysze na welonie na czole wyhaftowany złotem i srebrem krzyż.

Duchowość:

W centrum duchowości zgromadzenia stoi przykład Jezusa Chrystusa, który stał się ofiarą przebłagalną za nasze grzechy (1 J 2, 2). Jego zranione z miłości Serce nie przestaje przyciągać każdego człowieka do źródła przebaczenia i miłosierdzia. Dlatego kontemplacja Najświętszego Serca Zbawiciela skłania Magdalenki, by podejmować nieustanny trud wewnętrznej przemiany. Wymaga to życia duchem pokuty, wyrzeczenia i ciągłego nawracania się, przez co siostry pragną wynagradzać Sercu Jezusowemu za grzechy świata, a zwłaszcza kobiet, którym pragną wyprosić łaskę nawrócenia. Czynią to za wzorem swojej patronki św. Marii Magdaleny, która bardzo Pana umiłowała, gdyż wiele jej przebaczono.

Szczególnym dniem pokutnym w zgromadzeniu jest każdy piątek, kiedy rozważana jest Męka Pana Jezusa. Cnotami właściwymi duchowi Magdalenek są: miłość Boga i bliźniego, pokora, prostota oraz gorliwość i zapał apostolski. Życie w zgromadzeniu oparte jest na regule św. Augustyna.

Działalność:

Magdalenki zajmują się wychowywaniem młodzieży, zwłaszcza dziewcząt, wspomagają osoby moralnie zagrożone i niszczące przez grzech swoja godność, pomagając im w kształtowaniu życia zgodnego z zamysłem Boga wobec człowieka, m.in. w prowadzonym przez zgromadzenie Ognisku Wychowawczym dla Dziewcząt. Pracują także jako katechetki, zakrystianki, kancelistki, animatorki grup młodzieżowych, posługują różnych w instytucjach kościelnych oraz w Domu Pielgrzyma, opiekują się chorymi i starszymi w hospicjum i Domu Księży Emerytów. Ponadto w Rosji wypełniają typową pracę misyjną i ewangelizacyjną wśród tych, którzy nie znają Boga.

Historia:

Współczesne Zgromadzenie Sióstr św. Marii Magdaleny od Pokuty przyjmuje za datę swojego założenia rok 1217, kiedy to pierwsze siostry osiedliły się na ziemiach polskich. Jednak zakon ma swoje korzenie w krajach Europy Zachodniej.

Na przełomie XII i XIII wieku Fulkon z Neuilly zorganizował dla upadłych moralnie kobiet wspólnotę i nadał jej prawodawstwo Cystersów oraz regułę św. Augustyna. Na ziemiach niemieckich natomiast za założyciela pokutniczego Zakonu św. Marii Magdaleny uchodzi ks. Rudolf z Wormacji, który wspólnoty Magdalenek zakładał w latach 1224-1227, chcąc zawrócić kobiety lekkich obyczajów z drogi grzechu. Już w 1227 roku zakon uzyskał zatwierdzenie papieża Grzegorz IX, który nadał mu regułę św. Benedykta oraz cysterskie konstytucje. Siostry żyły za klauzurą, a ich charyzmatem była pokuta wynagradzająca za grzechy świata, a zwłaszcza kobiet moralnie upadłych. Ta pokuta i ekspiacja przejawiały się w modlitwie, milczeniu, pracy, poście i umartwieniu. Zakon szybko się rozwijał na terenie Niemiec, Francji, Hiszpanii, Portugalii i Czech.

Do Polski Magdalenki zostały sprowadzone z Marsylii w 1217 roku przez św. Jadwigę Śląską i księcia Henryka Brodatego, jako remedium na rozwiązłe życie kobiet ówczesnej epoki. Pierwszy klasztor powstał w Nowogrodźcu nad Kwisą, na prośbę sióstr zamieniono regułę św. Benedykta na regułę św. Augustyna, a konstytucje cysterskie na dominikańskie. W 1320 roku siostry osiedliły się w Lubaniu. Zakon został zdziesiątkowany przez reformację; pozostały tylko trzy klasztory na świecie: w Nowogrodźcu, Szprotawie i Lubaniu. W XIX wieku masowe kasaty zakonów przez władze pruskie sprawiły, że z inicjatywy Magdalenek z Lubania powstały domy dla sierot, szkoła klasztorna i szpital, siostry wspomagały też ubogich, dzięki czemu klasztor lubański jako jedyny nie uległ likwidacji, w późniejszym czasie powstał także dom dla osób starszych. Mimo tylu inicjatyw siostry nadal zachowywały klauzurowy charakter.

Po II Wojnie Światowej i zmianie granic Polski siostry pochodzenia niemieckiego zostały przesiedlone w głąb Niemiec i zamieszkały w Seyboldsdorf. Nieliczna grupa sióstr Polek musiała w praktyce organizować zakon od nowa. W 1953 roku władze kościelne uznały społeczność Magdalenek w Lubaniu jako osobne zgromadzenie. Siostry zrezygnowały ze ścisłej klauzury, stając się wspólnotą o charakterze czynnym, zachowując jednak pierwotny charyzmat troski o kobiety moralnie zagrożone oraz ducha pokuty.

Aktualnie siostry żyją w 5 domach w Polsce, 3 w Niemczech i jednym w Rosji na Syberii.

Strony www:
www.magdalenki.pl