Instytut „Iesu Communio”

Instytut „Iesu Communio”
Instituto Iesu Communio
Institute Iesu Communio
Institut Iesu Communio

Data i miejsce założenia:
2010 rok - Hiszpania

Założycielka:
m. Veronica Berzosa

Liczba sióstr na świecie: 205   *dane z 2011 roku
Siostry Instytutu „Iesu Communio” obecne są w krajach: Hiszpania.
Dom generalny: Hiszpania (La Aguilera)

Habit aktualny:

Niebieski habit z dżinsowego materiału przepasany białym sznurem, na głowie mały błękitny welonik, na piersi krzyżyk (nowicjuszki medal).

Stroju dopełnia granatowa pelerynka.

Duchowość:

Instytut „Iesu Communio” jest wspólnotą o charakterze kontemplacyjnym, choć nie klauzurowym. Jej charyzmatem jest życie w zjednoczeniu z Chrystusem i Kościołem.

Jako siostry kontemplacyjne, zakonnice powołane są, aby całkowicie należeć do Pana Jezusa, być z Nim, kochać Go jako Oblubieńca i w postawie adoracji pielęgnować obecność Boga żywego, modlić się dzień i noc, obejmując cierpienia i nadzieje świata.

Każdy klasztor zgromadzenia ma być domem, gdzie prowadzi się głębokie życie duchowe promieniujące na zewnątrz i pociągające ku Chrystusowi ludzi żyjących w świecie; domem, w którym oczekuje się zawsze na syna zranionego, rozczarowanego, skruszonego, zagubionego. Dlatego ważnym elementem charyzmatu Iesu Communio jest osobisty kontakt sióstr z ludźmi przybywającymi do klasztoru, z którymi dzielą się tym, czego same doświadczają w sferze wiary. Chcą świadczyć, że mimo słabości i upadków Duch Święty zdolny jest jednoczyć różnych ludzi, aby stali się jednym sercem i jedną duszą.

Działalność:

Główną formą apostolstwa jest przyjmowanie w gościnę ludzi, których co weekend do klasztoru przybywa kilkaset z całej Hiszpanii, aby dzielić się z nimi doświadczeniem wiary. Poza tym siostry spędzają dużo czasu na modlitwie, którą obejmują sprawy całego świata. Pracują w klasztornym ogrodzie, a na swoje utrzymanie sprzedają płyty ze swoją muzyką w przyklasztornym sklepiku z pamiątkami oraz słodycze i ciasta, które same wytwarzają.

Historia:

Wszystko zaczęło się w 1984 roku, kiedy 18-letnia Marijose Berzosa wstąpiła do kontemplacyjnego klasztoru Klarysek w hiszpańskim miasteczku Lerma, gdzie przyjęła zakonne imię Weronika. Wówczas klasztor zamieszkiwało 12 mniszek, a od ponad 20 lat nie było tam żadnej nowicjuszki.

Gdy 10 lat późniejw 1994 roku Weronika została mistrzynią nowicjatu, klasztor zaczęła zalewać fala powołań. W 2000 roku wspólnota liczyła już 50 sióstr. W 2002 roku było ich 72, w 2004 roku – 92, a w 2009 roku – 134. Ponieważ w klasztorze brakowało miejsca otwarto drugi dom w pobliskim La Aguilera. Sytuację zaczęto nazywać cudem powołaniowym, gdyż w tym samym czasie większość zgromadzeń w Hiszpanii borykała się z dotkliwie niską liczbą nowych powołań.

Duchowość wspólnoty silnie promieniowała na zewnątrz. Wraz z napływem nowych kandydatek do klasztoru przybywali także liczni ludzie świeccy, z którymi siostry dzieliły się świadectwem wiary. Taki charyzmat coraz trudniej było pogodzić z regułą Klarysek. Siostra Weronika chciała, aby klasztor stał się centrum duchowości pociągającym ku Chrystusowi ludzi świeckich. Zaczął się proces rozeznawania jaką drogą powinna dalej iść rozrastająca się wspólnota.

W porozumieniu z miejscowym biskupem siostry wysłały do Watykanu petycję z prośbą o zatwierdzenie nowego zgromadzenia. W 2010 roku Stolica Apostolska zaaprobowała opracowane nowe konstytucje, a dwa dotychczasowe klasztory Klarysek w Lerma i La Aguilera stały się domami nowego zgromadzenia.. W następnym roku 181 sióstr odnowiło swoje śluby już jako członkinie Instytutu „Iesu Communio” i przyjęło nowe habity w kolorze niebieskim.

Strony www:
www.iesucommunio.com

Filmy:

Film z 2009 roku, nagrany jeszcze przed zatwierdzeniem wspólnoty jako nowego zgromadzenia, stąd siostry jeszcze w habitach Klarysek: