Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Małe Siostry Jezusa

Zgromadzenie Małych Sióstr Jezusa
Congregatio Parvarum Sororum Iesu
Piccole Sorelle di Gesù
Little Sisters of Jesus
Pequeñas Hermanas de Jesús (Hermanitas de Jesús)
Pequenas Irmãs de Jesus (Irmãzinhas de Jesus)
Petites Sœurs de Jésus
Kleine Schwestern Jesu
Malé Sestry Ježišove

Data i miejsce założenia:
1939 rok - Algieria

Założycielka:
m. Magdalena Hutin

Liczby: 1350 sióstr na świecie (w Polsce: 42)

Małe Siostry Jezusa obecne są w krajach: Włochy, Polska, Hiszpania, Portugalia, Wielka Brytania, Francja, Belgia, Holandia, Dania, Grenlandia, Szwecja, Finlandia, Niemcy, Austria, Szwajcaria, Grecja, Albania, Chorwacja, Serbia, Słowacja, Czechy, Węgry, Ukraina, USA, Kanada, Meksyk, Kuba, Martynika, Brazylia, Peru, Urugwaj, Chile, Argentyna, Egipt, Algieria, Libia, Maroko, Tunezja, Burkina Faso, Niger, Nigeria, Kongo, Kamerun, Etiopia, Tanzania, Rwanda, RPA, Izrael, Syria, Liban, Jordania, Turcja, Armenia, Irak, Afganistan, Pakistan, Indie, Hongkong, Wietnam, Japonia, Korea Płd., Filipiny, Papua Nowa Gwinea, Australia.

Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:
Brak wspólnoty stroju zakonnego.

Niebieski habit przepasany brązowym lub czarnym skórzanym paskiem z różańcem, na głowie mały prosty niebieski welonik, na piersi duży drewniany krzyż z sercem pośrodku. - Habit używany głównie przez siostry w Polsce, Słowacji, Czechach, Izraelu, Egipcie, poza nimi od lat 80-tych habit w zgromadzeniu spotykany rzadko, jedynie u pojedynczych sióstr.

W Chorwacji, w krajach Afrykańskich oraz część sióstr w innych krajach nosi welon do świeckiego, zazwyczaj niebieskiego ubrania, na piersi krzyż.

Małe Siostry Jezusa w Rwandzie

Małe Siostry Jezusa w Nigerii

Duża część sióstr głównie w Europie
Zachodniej, Ameryce Pn. i Płd.,
w Azji oraz Australii nosi
strój świecki bez welonu.

W Indiach strój świecki -
- tradycyjne sari w kolorze niebieskim
na piersi krzyż.

Habit historyczny:

1947 rok

1950 rok

1966 rok

1967 rok - można było spotkać siostry z czerwonymi welonami

Duchowość:

Zgromadzenie żyje duchowością bł. Karola de Foucauld. Opiera się ona na tajemnicy ukrytego życia Pana Jezusa w Nazarecie.
Małe Siostry Jezusa są wspólnotą kontemplacyjną; przeżywają ją jednak nie za klauzurą, ale w świecie, pośród ludzi, mieszkając wśród nich, pracując z nimi, dzieląc ich warunki bytowe, tak jak Jezus żył w Nazarecie jako robotnik. Starają się czynić to w duchu Betlejem, czyli w dziecięctwie duchowym na wzór małego Dzieciątka Jezus ze żłóbka, w którym Bóg objawia się w Jezusie, bezbronnym, wydanym w ręce człowieka i pragnącym jego miłości dziecku. Dlatego tym, co cechuje Małe Siostry Jezusa jest dobroć i przyjaźń wobec ludzi, wśród których żyją, a także jedność z nimi i we własnych siostrzanych wspólnotach. Fundamentem w podążaniu za Panem Jezusem jest Eucharystia – Msza Święta oraz codzienna milcząca adoracja Najświętszego Sakramentu.

Siostry żyją w małych cztero- pięcioosobowych wspólnotach, w miarę możliwości międzynarodowych. W formacji zakonnej obok zwykłych dla zgromadzeń etapów formacji, znajduje się także tzw. rok wspólny, podczas którego małe siostry pochodzące z różnych krajów wspólnie przygotowują się do ślubów wieczystych. Przed ślubami wieczystymi lub tuż po nich, siostry żyją przez kilka miesięcy w jednym z krajów islamu, ponieważ tym co wyróżnia zgromadzenie jest szczególna miłość do muzułmanów oraz ofiara i modlitwa za nich.

Działalność:

Wzorując się na zwyczajnym, ukrytym życiu Jezusa w Nazarecie małe siostry nie podejmują się żadnej zorganizowanej działalności, typowej dla zgromadzeń zakonnych. Nie mieszkają w klasztorach, lecz w blokach, w zwykłych domach, barakach i pracują w tych samych miejscach i zawodach, co zwykli ludzie. Wybierają te zawody, które nie cieszą się wielkim społecznym uznaniem: pracują jako sprzątaczki, praczki, pomocnice kuchenne, w supermarketach, w fabrykach, sprzątają ulice, klatki schodowe, biurowce itp. Szczególnie starają się być wśród ubogich i zapomnianych. Chętnie też obecne są wśród ludzi z marginesu społecznego – prostytutek, narkomanów, więźniów, ale także tych, którzy funkcjonują poza zorganizowanymi formami duszpasterstwa np. plemiona koczownicze czy pracownicy cyrków.

Historia:

Początki zgromadzenia sięgają osoby bł. Karola de Foucauld, który po latach beztroskiego życia nawrócił się do Pana Boga. W czasie pielgrzymki do Ziemi Świętej zafascynował się ukrytym życiem Jezusa w Nazarecie i zapragnął Go naśladować. Ostatecznie zamieszkał na Saharze wśród ludów koczowniczych, dając świadectwo Ewangelii. Zmarł w 1916 roku.

Założycielka Małych Sióstr Jezusa m. Magdalena Hutin zachwycona pismami i duchowością bł. Karola postanowiła żyć tak jak on, na pustyni, wśród muzułmanów, dzieląc ich codzienne zmartwienia. Wyjechała do Algierii gdzie odbyła nowicjat u sióstr Misjonarek Afryki. W 1939 roku w Touggourt złożyła śluby jako Mała Siostra Jezusa dając początek nowemu zgromadzeniu. Rodząca się wspólnota miała być małym koczowniczym zgromadzeniem żyjącym kontemplacją Pana Jezusa pośród ubogich muzułmanów.

Siostry w Egipcie

Wkrótce odkryła, że apostolstwo przyjaźni i adoracji Boga powinno być przeżywane nie tylko wśród wyznawców islamu. Zaczęły więc powstawać wspólnoty na całym świecie, w różnych środowiskach i Kościołach, także katolickich obrządków wschodnich. W Grecji małe siostry włączają się w życie Greckiego Kościoła Greckokatolickiego, natomiast w Egipcie siostry związane są z Kościołem Koptyjskim.
Istnieje także męska gałąź zgromadzenia, założona w 1993 roku: Mali Bracia Jezusa.