Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Asumpcjonistki

Siostry Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (RA)
Sorores ab Assumptione in Coelum Beatae Mariae Virginis
Religiose dell'Assunzione (Assunzioniste)
Religious of the Assumption
Religiosas de la Asunción
Religiosas da Assunção
Religieuses de l'Assomption
Сестри Успіння
Marijos Dangun Ėmimo Seserų Kongregacija (asumpcionistės)

Data i miejsce założenia:
1839 rok - Francja

Założycielka:
św. Eugenie od Jezusa Milleret de Brou

Liczby: 1263 siostry na świecie

Asumpcjonistki obecne są w krajach: Francja, Belgia, Wielka Brytania, Hiszpania, Włochy, Dania, Szwecja, Litwa, USA, Meksyk, Nikaragua, Salwador, Gwatemala, Kuba, Ekwador, Brazylia, Chile, Argentyna, Benin, Burkina Faso, Czad, Kamerun, Kongo, Niger, Rwanda, Kenia, Tanzania, Togo, Wybrzeże Kości Słoniowej, Indie, Filipiny, Wietnam, Tajlandia, Japonia.

Dom generalny: Francja (Paryż)

Habit aktualny:
Brak wspólnoty stroju zakonnego.

We Francji, Belgii, Litwie, Filipinach, Tajlandii, Japonii, Czadzie, Rwandzie, świecki strój - najczęściej fioletowa spódnica, biała lub fioletowa bluzka, na głowie prosty jasno-fioletowy welon, na piersi równoramienny krzyżyk z napisem "Jesus Christus".

Asumpcjonistki we Francji

Asumpcjonistki na Filipinach

Na Filipinach możliwy także ciemno-fioletowy habit i jasno-fioletowy welon.

W Tanzanii, Kenii, Togo habit jasno-fioletowy, biały welon.

W USA, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii,
Meksyku i Ameryce Płd.
strój świecki bez welonu

W Indiach tradycyjne sari.

Habit historyczny:

Fioletowy habit przepasany sznurem z różańcem, na głowie biały welon, na habicie wyszyty duży biały krzyż. Stroju dopełnia biały płaszcz z fioletowym krzyżem.

Duchowość:

Asumpcjonistki żyją według reguły św. Augustyna. Ich duchowość koncentruje się na Osobie Syna Bożego, według słów założycielki: wszystko pochodzi od Jezusa Chrystusa, wszystko należy do Jezusa Chrystusa, wszystko musi być dla Jezusa Chrystusa. Maryja również zajmuje szczególne miejsce w życiu zgromadzenia. W Niej siostry widzą jak bardzo może być przemienione stworzenie w pełni zamieszkane przez Boga. W Maryi wszystko było uwielbione. W Niej odnajdują wzór wierności i ufnej odpowiedzi Bożej woli. Jedyną troską Maryi było, aby kochać i służyć Jezusowi Chrystusowi. Wywyższenie Maryi w Tajemnicy Wniebowzięcia jest dopełnieniem Jej pokory i posłuszeństwa w wypełnieniu woli Bożej. W tajemnicy Wniebowzięcia siostry kontemplują także moc Ducha Świętego.

Matka Eugenie zalecała duchowym córkom żyć duchem Kościoła, kochać go, jego członków, naukę, bogactwo duchowe, zwyczaje, lojalność wobec niego, a swoją posługę widzieć zawsze jako pracę dla Kościoła.

Modlitwa znajduje się w samym sercu misji zgromadzenia. Codzienna Msza Święta, adoracja Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie, w czasie której siostry przynoszą Mu radości i smutki, troski i obawy całego świata, wspólnotowe odmawianie Litrugii Godzin, modlitwa indywidualna, czytanie duchowe, a także comiesięczny dzień skupienia oraz coroczne ośmiodniowe rekolekcje, są przestrzenią poznania i pokochania Jezusa, a wraz z Nim pokochania ludzi. Życiu modlitewnemu sprzyja pielęgnowana atmosfera ciszy. Życie wspólnotowe prowadzone jest w duchu prostoty, radości, wzajemnej miłości i służby.

Patronką zgromadzenia jest św. Katarzyna ze Sieny – święta, która łączyła aktywne życie z życiem w samotności i kontemplacji, nauczycielka miłości do Jezusa Chrystusa i Jego Kościoła.

Działalność:

Specyficzną misją zgromadzenia w Kościele jest doprowadzenie świata do Chrystusa poprzez dzieło edukacji i wychowania. Może ona przybierać różne formy w zależności od okoliczności. Jest jednak zawsze oparta na wierze i na miłości do prawdy i stara się otwierać umysły na wartości Ewangelii. Asumpcjonistki realizują to zadanie przede wszystkim w licznych szkołach zgromadzenia, a także w pracy duszpasterskiej z młodzieżą. Siostry prowadzą także domy rekolekcyjne, grupy modlitewne, grupy formacji duchowej, troszczą się także o emigrantów.

Historia:

Św. Eugenie Milleret de Brou wychowała się w rodzinie niewierzącej, mimo tego była ochrzczona i w wieku 12 lat przyjęła Pierwszą Komunię Świętą. To w tym dniu Eugenie pierwszy raz usłyszała wezwanie do służby Bożej. Wracając od ołtarza nie mogła w tłumie ludzi odnaleźć swojej matki. Wówczas usłyszała w duszy głos Matki Bożej: Stracisz swoją matkę, ale ja będę dla Ciebie bardziej niż matką. Nadejdzie dzień, kiedy zostawisz wszystko co kochasz, po to, żeby Mnie uczcić i służyć Kościołowi. Rzeczywiście kilka lat później straciła rodziców. Wtedy, podczas jednego z kazań znanego wówczas kaznodziei Theodore’a Combalota w katedrze Notre-Dame w Paryżu zrozumiała, że musi oddać swoje życie Bogu.

Ks. Theodore Combalot, zainspirowany tajemnicą Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, żywił pragnienie powołania do życia nowej wspólnoty zakonnej, która zajęłaby się odnową społeczeństwa poprzez edukację dziewcząt i kobiet. Gdy Eugenie przyszła do niego do spowiedzi, rozpoznał w niej osobę, która podjęłaby się założenia zgromadzenia. Ostatecznie stało się to w 1839 roku w Paryżu. Jednak wkrótce ks. Theodore opuścił młodziutką wspólnotę, zostawiając siostry bez wsparcia. Wtedy z pomocą m. Eugenie przyszedł o. Emmanuel d'Alzon, który został jej kierownikiem duchowym do końca życia i objął opieką zgromadzenie. W 1850 roku za namową m. Eugenie, założył męskie zgromadzenie Asumpcjonistów.