Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Karmelitanki Boskiego Serca Jezusa

Zgromadzenie Sióstr Karmelitanek Boskiego Serca Jezusa (CDCJ)
Congregatio Sororum Carmelitarum a Divino Corde Iesu
Suore Carmelitane del Divin Cuore di Gesù
Carmelite Sisters of the Divine Heart of Jesus
Hermanas Carmelitas del Divino Corazón de Jesús
Irmãs Carmelitas do Divino Coração de Jesus
Soeurs Carmélites du Divin Cœur de Jésus
Karmelitinnen vom Göttlichen Herzen Jesu
Karmelietessen van het Goddelijk Hart van Jezus
Karmelićanke Božanskog Srca Isusova
Jézus Isteni Szívéről Nevezett Kármelita Nővérek
Кармелитки Божественного Сердца Иисуса

Data i miejsce założenia:
1891 rok - Niemcy

Założycielka:
bł. M. Teresa od św. Józefa - Anna Maria Tauscher van den Bosch

Liczby: 454 siostry na świecie
Karmelitanki Boskiego Serca Jezusa obecne są w krajach: Niemcy, Austria, Holandia, Islandia, Włochy, Chorwacja, Węgry, Rosja, USA, Kanada, Nikaragua, Wenezuela, Brazylia, Nigeria, Kamerun.
Dom generalny: Holandia (Sittard)

Habit aktualny:

Brązowy habit przepasany czarnym skórzanym paskiem z różańcem, brązowy szkaplerz z prostokątnym wycięciem, biały kołnierz, na głowie czarny prosty welon z białą wypustką. Stroju dopełnia biały płaszcz.

Habit historyczny:

Na szkaplerzu wyszyte czerwone serce z literami JHS w środku serca.

Duchowość:

Zgromadzenie opiera się na duchowości karmelitańskiej. Jej podstawą jest modlitwa kontemplacyjna i życie w obecności Boga. Modlitwa i skupienie prowadzi do zjednoczenia z Bogiem i „sprowadza niebo na ziemię”. Każdy dzień w zgromadzeniu zaczyna się i kończy modlitwą. Najważniejszą z nich jest uczestnictwo w Najświętszej Ofierze Mszy Świętej. Ponadto siostry odmawiają Liturgię Godzin, różaniec, odprawiają Drogę Krzyżową, medytują nad Słowem Bożym, praktykują czytanie duchowe. Szczególne miejsce zajmuje adoracja Najświętszego Sakramentu, w czasie której karmelitanki wynagradzają Boskiemu Sercu Jezusa za niewiarę w Jego Boskość.

Zgromadzenie łączy kontemplację z apostolstwem, dlatego siostry mają "zejść z wyżyn Karmelu" i udać się do apostolskich zadań. Życie braterskie pomaga siostrom wytrwać w dążeniu do świętości. Szczególną cechą wspólnot domowych jest rodzinna atmosfera, a fundamentem miłość. Siłą jednoczącą jest wiara w Chrystusa i Jego Kościół; jest także tym, co pomaga siostrom wzrastać w miłości do Boga i do siebie nawzajem.

Karmelitanki starają się wcielać w życie słowa założycielki: widzieć Boga we wszystkim, służyć Bogu we wszystkim i kochać Boga we wszystkim.

Działalność:

Działalność zgromadzenia obejmuje wsparcie dla ubogich i opuszczonych, fizycznie i duchowo. Zgodnie z duchem założycielki siostry obejmują troską przede wszystkim dzieci i młodzież poprzez chrześcijańskie wychowanie i edukację. Prowadzą m.in. żłobki, przedszkola, katechizują, włączają się w pracę duszpasterską w parafiach z młodzieżą i rodzinami. Ponadto opiekują się ludźmi starszymi w domach opieki, prowadzą dom pielgrzyma, wypiekają komunikanty.

Historia:

Bł. Maria Teresa Tauscher van den Bosch z pochodzenia była Niemką, urodziła się w miejscowości Sandow, dziś znajdującej się w Polsce koło Słubic i noszącej nazwę Sądów, jej ojciec był luterańskim pastorem. Oprócz atmosfery w domu rodzinnym na jej życie religijne miał wpływ sen z dzieciństwa, w którym Maria zobaczyła Boskiego Zbawiciela w otoczeniu wielu dzieci. Jego oblicze, wyrażające miłość i dobroć, zapaliło w dziewczynce ogień Bożej miłości. Zapragnęła wówczas, aby wszystkie dzieci pokochały Jezusa tak jak ona. Zaczęła wówczas zapraszać miejscowe dzieci do domu, aby jej matka poopowiadała im o Zbawicielu; był to początek "dziecięcej Służby Bożej". W miarę dorastania wzrastało w niej pragnienie złożenia Bogu wielkiej ofiary, aby udowodnić Mu swą miłość. Wraz z pogłębianiem wiedzy religijnej coraz bardziej zbliżała się do wiary katolickiej. Kontakt z katolickim personelem oraz kapelanami szpitala w Kolonii, w którym pracowała jako młoda kobieta, a także katolicki duch środowiska, w którym przebywała sprawiły, że w wieku 33 lat postanowiła przyjąć wiarę katolicką.

Ostatecznie znalazła się w Berlinie. Widząc dużą liczbę biednych dzieci błąkających się po ulicach, odżyło w niej pragnienie z dzieciństwa, aby wszystkie dzieci kochały Jezusa. W 1891 roku postanowiła założyć katolicki dom dla porzuconych dzieci pod nazwą "Dom dla Bezdomnych". Wraz z nim zaczęła organizować nowe zgromadzenie zakonne inspirowane duchowością karmelitańską, połączoną z pełnieniem posługi apostolskiej. Troska sióstr skierowana była przede wszystkim w stronę biednych i zaniedbanych dzieci, które nie miały domu, następnie w kierunku ludzi samotnych, w podeszłym wieku, imigrantów rodzin i osób, które opuściły Kościół. Nie mogąc uzyskać akceptacji miejscowych władz kościelnych m. Teresa od św. Józefa zaczęła szukać miejsca gdzie mogłaby założyć dom macierzysty. Znalazła je w Sittard w Holandii, początkowo tymczasowo, od 1922 roku na stałe.

Karmelitanki Boskiego Serca Jezusa są jednym ze stosunkowo niewielu zgromadzeń w krajach zachodnich, które nie uległy trendom modernistycznym w Kościele w okresie posoborowym, zachowując tradycyjny zakonny tryb życia (habit, dyscyplina, modlitwy, życie wspólnotowe itp.). Dzięki temu zgromadzenie nadal cieszy się nowymi powołaniami. Szczególnie wyraźnie widać to w Stanach Zjednoczonych, gdzie każdego roku kilka młodych kobiet rozpoczyna formację zakonną, w przeciwieństwie do większości zmodernizowanych amerykańskich zgromadzeń starzejących się z powodu braku kandydatek.Co ciekawe,amerykańska prowincja po Soborze Watykańskim II początkowo jednak uległa trendom modernizacyjnym i dokonała radykalnych zmian, po pewnym czasie widząc, że zamiast odnowy zgromadzenia przynosi to opłakane skutki,siostry postanowiły powrócić do tradycyjnego stylu życia zakonnego, co sugeruje,że przyczyn współczesnego kryzysu życia zakonnego należy szukać raczej wewnątrz samych zgromadzeń niż w środowisku zewnętrznym.