Zakon Bazyliański Włoski z Grottaferrata (OSBI)
Ordo Basilianus Italiae, seu Cryptoferratensis
Ordine Basiliano Italiano di Grottaferrata
Order of Basilian Monks in Italy
Ordre Basilien Italien de Grottaferrata
Congregação Italiana dos Monges Basilianos
Τάγματος των Βασιλειανών Μοναχών
Zgromadzenie greckokatolickie obrządku bizantyjsko-włoskiego
Data i miejsce założenia:
1004 rok - Włochy
Założyciel:
św. Nil z Rossano
Liczby: 25 mnichów na świecie
Bazylianie z Grottaferrata obecni są w krajach: Włochy
Dom generalny: Włochy (Grottaferrata)
Habit aktualny:
 |
| Na co dzień czarny habit przepasany skórzanym paskiem, czarny szkaplerz. Przy ślubach wieczystych otrzymują uroczysty strój z nakryciem głowy. |
Duchowość:
Zakonnicy żyją według reguły św. Bazylego Wielkiego. Będąc wspólnotą greckokatolicką czerpie z duchowości i tradycji bizantyjskiej, sprawując liturgię w obrządku wschodnim, jednocześnie cechuje się wiernością Kościołowi Rzymskiemu.
Dwie podstawowe zasady życia bazyliańskiego to posłuszeństwo przełożonym oraz wzajemna miłość jednocząca braterską wspólnotę. Życie mnisze rozumiane jest jako przepełnione nadzieją zmartwychwstania pójście w samotność, aby słuchać głosu Bożego we własnym sercu. Pociąga to za sobą uległość Duchowi Świętemu i oddanie się na wyłączną służbę Bogu. Szczególnie ważna jest modlitwa, zwłaszcza wspólna celebracja Boskiej Liturgii Eucharystii oraz Liturgia Godzin. W modlitwie istotne miejsce zajmuje cicha samotność celi zakonnej, w której mnisi nieustannie rozważają Słowo Boże. Codzienność zakonna prowadzona jest w duchu ascezy, stałej potrzeby nawrócenia i oczyszczenia serca, pokory, posłuszeństwa, ubóstwa, medytacji nad kruchością życia, wyrzeczenia siebie i miłości własnej, żalu za popełnione grzechy i pokuty. Duchowość bazylianów ma charakter kontemplacyjny, w której również praca przemieniana jest w modlitwę.
Działalność:
Oprócz sprawowania liturgii oraz modlitwy głównym zobowiązaniem zakonu jest praca na rzecz jedności chrześcijan, zwłaszcza między katolikami i prawosławnymi. Mnisi głoszą także w swoich klasztorach rekolekcje, podejmują się kierownictwa duchowego, wydają biuletyn, publikują książki i czasopisma religijne, kalendarze liturgiczne oraz materiały multimedialne przybliżające tradycję bizantyjską, malują ikony. Prowadzą również klasztorne muzeum, ratują stare księgi z klasztornej biblioteki oraz udostępniają wszystkim jej zasoby. O młodzież troszczą się prowadząc szkołę. Ponadto na swoje utrzymanie zarabiają pracą fizyczną i uprawą ziemi we własnym ogrodzie.
Historia:
Św. Nil z Rossano pochodził z południowych Włoch. Był to obszar znajdujący się pod panowaniem cesarzy wschodnich, dlatego święty należał do obrządku bizantyjskiego. Mając około 30 lat wstąpił do klasztoru bazylianów w San Nazario, gdzie przyjął imię zakonne Nil na cześć św. Nila Synaity, na chrzcie otrzymał bowiem imię Mikołaj. Po kilku latach życia we wspólnocie zakonnej został pustelnikiem, spędzając czas na pracy ręcznej, modlitwie, czytaniu świętych ksiąg i pisaniu. Wkrótce dołączyli do niego dwaj inni mężczyźni. Z pustelni często udawali się do okolicznych miast i wsi, aby nauczać i wzywać do pokuty. W wyniku najazdu Saracenów na kraj Nil wraz z towarzyszami opuścili południowe Włochy i dotarli do benedyktyńskiego klasztoru Monte Cassino, gdzie przyglądali się życiu mnichów. Na przełomie 987/988 roku Nil założył pierwszy klasztor. Klasztor w Grottaferrata był trzecim z kolei; św. Nil założył go w 1004 roku. Od tego czasu klasztory bazylianów włoskich rozprzestrzeniały się w środkowej i południowej Italii. Mnisi przyjęli regułę św. Bazylego.
Warto zauważyć, że Nil jest świętym z okresu sprzed wielkiej schizmy wschodniej (1054 rok) i jest czczony zarówno przez wiernych Kościoła katolickiego jak i prawosławnego. Wierni obrządku bizantyjskiego żyjący we Włoszech nigdy nie zerwali jedności z papieżem i Kościołem Katolickim i dziś tworzą Italo-Albański Kościół Greckokatolicki (bizantyjsko-włoski).
W 1579 roku papież Grzegorz XIII dokonał centralizacji niezależnych dotąd od siebie włoskich klasztorów obrządku bizantyjskiego, łącząc je w jeden zakon pod zwierzchnictwem klasztoru w Grottaferrata. Właśnie ta data czasem podawana jest jako rok założenia zakonu. W XIX wieku na skutek polityki sekularyzacji władz państwowych zakon prawie całkowicie wyniszczono. Przetrwał jedynie klasztor w Grottaferrata. Od 1880 roku zakon zaczął się odradzać. Aktualnie bazylianie włoscy posiadają tylko trzy domy: Grottaferrata, Rzym oraz Piana degli Albanesi na Sycylii.
Strony www:
www.abbaziagreca.it
Zdjęcia pochodzą ze strony internetowej zgromadzenia.
Filmy:
.
.
.
