Kamilianie

Zakon Kleryków Regularnych Posługujących Chorym (MI lub OSCam)
Ordo Clericorum Regularium Ministrantium Infirmis
Order of the Clerics Regular Ministers to the Sick (Camillians)
Ordine dei Chierici Regolari Ministri degli Infermi (Camilliani)
Orden de Clérigos Regulares Ministros de los Enfermos (Camilianos)
Ordem dos Clérigos Regulares Ministros dos Enfermos (Camilianos)
Ordre des Clercs Réguliers Ministres des Infirmes (Camilliens)
Regularklerikerorden der Diener der Kranken (Kamillianer)

Data i miejsce założenia:
1586 rok - Włochy

Założyciel:
św. Kamil de Lellis

Liczba zakonników na świecie: 1099 (w Polsce: 73)  * dane z 2009 roku

Kamilianie obecni są w krajach: Włochy, Hiszpania, Irlandia, Wielka Brytania, Francja, Holandia, Niemcy, Austria, Polska, Węgry, Gruzja, Armenia, USA, Meksyk, Haiti, Kolumbia, Ekwador, Peru, Boliwia, Brazylia, Argentyna, Chile, Burkina Faso, Benin, Togo, Kenia, Tanzania, Uganda, Madagaskar, Indie, Tajlandia, Wietnam, Tajwan, Filipiny, Australia.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Czarny habit przepasany czarnym szerokim pasem wiązanym po prawej stronie, na piersi czerwony krzyż, przy boku możliwy różaniec.

W krajach o gorącym klimacie habit biały z pasem białym lub czarnym.

Duchowość:

Charyzmatem zakonu jest opieka nad ludźmi chorymi. Służąc im szczególny nacisk kładą na posługę duchową. Kamilianie nie tylko troszczą się o zdrowie ciała podopiecznych, ale starają się pomagać im, aby trwali w Jezusie Chrystusie i osiągnęli świętość, a umierających zachęcają, by z ufnością oddali się w ręce miłującego Ojca Niebieskiego.

U podstaw duchowości zakony leży tajemnica Człowieczeństwa Jezusa Chrystusa, którego zakonnicy dostrzegają w osobach bliźnich. Św. Kamil tak bardzo utożsamiał chorych z cierpiącym Chrystusem, że nazywał ich swoimi panami i mistrzami. Bóg jest źródłem poświęcenia Kamilianów; każdą posługę starają się wykonywać z prawdziwej miłości do Boga, aby zadowolić wolę Bożą oraz dla chwały Bożej.

Posługa Kamilianów ma przypominać postawę troskliwej matki pielęgnującej jedyne dziecko, a ich poświęcenie powinno być gotowe do najwyższych ofiar. Wpatrzeni we wzór Pana Jezusa wierzą, że jest to wielki zysk umrzeć dla Chrystusa Ukrzyżowanego, dlatego oprócz ślubów ubóstwa, czystości i posłuszeństwa składają dodatkowo czwarty ślub służenia chorym nawet z narażeniem życia.

W zakonie żywy jest kult Matki Bożej Uzdrowienia Chorych i św. Kamila.

Działalność:

Kamilianie posługują jako kapelani i pielęgniarze wśród chorych, prowadzą szpitale, domy opieki dla osób z niedorozwojem lub upośledzonych psychicznie, domy pomocy społecznej dla osób w podeszłym wieku, opiekują się bezdomnymi, narkomanami, chorymi na AIDS, świadczą opiekę medyczną ludziom mieszkającym w slumsach oraz w ubogich krajach. Ponadto zakon prowadzi parafie.

Historia:

Św. Kamil de Lellis w młodości był najemnym żołnierzem. Wszystkie zarobione na wojnie pieniądze tracił uprawiając hazard, aż pewnego dnia stracił wszystko, przegrywając w karty swoje szlachectwo, majątek, broń, a nawet rzeczy osobiste. Taki styl życia doprowadził go do skrajnego ubóstwa. Aby nie umrzeć z głodu zmuszony był żebrać. Kiedy raz żebrał przed kościołem Kapucynów w Manfredonii, zakonnicy zaproponowali mu pracę przy budowie klasztoru, co Kamil chętnie przyjął.

Przyglądając się życiu Kapucynów przeżył nawrócenie i postanowił wstąpić do tego zakonu. Jednak niedługo później zmuszony został poddać się leczeniu rany. Przebywając przez cztery lata w szpitalu św. Jakuba w Rzymie spotykał się tam z ludzką niemocą i cierpieniem. Sam też z poświęceniem służył innym pacjentom. Szpital zaczął traktować jak dom, a chorych jak rodzinę. Postanowił dla nich poświęcić całe swoje życie.

W sercu Kamila zrodziła się myśl zebrania grupy ludzi gotowych w imię miłości Boga nieść pomoc cierpiącym i konającym. W 1584 roku przyjął święcenia kapłańskie i opracował regułę stowarzyszenia sług chorych. W 1586 roku papież zatwierdził wspólnotę jako Stowarzyszenie Sług Chorych udzielając zgody na noszenie na habicie zakonnym czerwonego Krzyża. Rok ten uważa się za początek Kamilianów. W 1591 roku papież podniósł stowarzyszenie do rangi Zakonu i nadał mu nazwę: Zakon Kleryków Regularnych Posługujących Chorym.

Gdy w 1614 roku św. Kamil umierał, zakon miał 14 domów, prowadził 8 szpitali i liczył 242 zakonników i 80 nowicjuszy.
Zakon posiada dwie gałęzie żeńskie, obie powstałe we Włoszech. Są to: Kamilianki założone w 1829 roku oraz Córki św. Kamila założone w 1892 roku.

Strony www:
Polska: www.kamilianie.eu
Dom Generalny: www.camilliani.org
Włochy - prow. rzymska: www.camillianiroma.org
Hiszpania: www.camilos.es
Irlandia, Wielka Brytania: www.orderofstcamillus.ie
Francja: www.camilliens.fr
Holandia: www.camillianen.nl
Niemcy: www.doncamillo.de
Austria: www.kamillianer.at
Gruzja: www.kamilianie-gruzja.com
USA: www.camillians.org
Meksyk: www.camilos.org.mx
Peru: www.religiososcamilosperu.org
Brazylia: www.camilianos.org.br
Argentyna: www.religiososcamilos.com.ar
Chile: www.camilianos.cl (blog)
Indie: http://camilliansindia.org
Tajlandia: www.camillianthailand.org
Filipiny: www.camillianphil.com
 
Filmy:

Reportaż o Kamilianach w Polsce:
http://vod.pl/filmy-dokumentalne/kamilianie/q1ww