Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Misjonarki Najdroższej Krwi

Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Najdroższej Krwi (CPS)
Congregatio Pretiosi Sanguinis
Congregation of the Missionary Sisters of the Precious Blood
Congregazione delle Suore Missionarie del Preziosissimo Sangue
(Missionarie di Mariannhill)
Congregación de las Hermanas Misioneras de la Preciosa Sangre
Congregação das Irmãs Missionárias do Precioso Sangue
Congrégation des Sœurs Missionnaires du Précieux-Sang
Kongregation der Missionsschwestern vom Kostbaren Blut
(Mariannhiller Missionsschwester)
Congregatie van de Missiezusters van het Kostbaar Bloed
Inna nazwa: Misjonarki z Marianhill

Data i miejsce założenia:
1885 rok - RPA

Założyciele:
o. Francis Pfanner
m. Paula Emunds

Liczba sióstr na świecie: ok. 900 * dane z 2014 roku
Misjonarki Najdroższej Krwi obecne są w krajach: Austria, Niemcy, Dania, Holandia, Rumunia, Włochy, Portugalia, USA, Kanada, RPA, Zimbabwe, Zambia, Mozambik, Tanzania, Kenia, RD Kongo, Sudam Płd., Korea Płd., Papua Nowa Gwinea.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Czarny habit z białym kołnierzykiem, czarny welon z białą wypustką, na piersi zawieszony na czerwonym sznurku krzyż.
Używany także habit i welon w kolorze białym lub habit szary i biały welon.

Habit historyczny:

--------------------------------------------

Czerwony habit, czarny szkaplerz, biały welon, krzyż na czerwonym sznurku.

--------------------------------------------

Czerwony habit, czarny szkaplerz, czarny welon, krzyż na czerwonym sznurku.

--------------------------------------------

Czarny habit, czarny szkaplerz, biały welon, krzyż na czerwonym sznurku.

--------------------------------------------

Duchowość:

Duchowość zgromadzenia polega na nabożeństwie do Najdroższej Krwi, którą Chrystus odkupił człowieka, co pomaga siostrom poświęcać się służbie ludziom cierpiącym oraz na zjednoczeniu z Boskim Sercem Jezusa, co uczy siostry miłości i oddania się na wzór Chrystusa; tak jak On otwierają swoje serca, aby dawać hojnie siebie.

Benedyktyńskie korzenie wspólnoty wyrażone są poprzez hasło zgromadzenia: Ora et Labora - Módl się i pracuj oraz praktykę Lectio Divina - medytacyjnego czytania duchowego. Dzień sióstr rozpoczyna się od medytacji, po której następują modlitwy poranne i Msza Święta. W ciągu dnia siostry gromadzą się wspólnie jeszcze na modlitwy w południe i wieczorem. Oprócz czytania duchowego każdego dnia odprawiają godzinną adorację Najświętszego Sakramentu oraz odmawiają różaniec.

Powołanie Misjonarek Najdroższej Krwi wzywa je do odpowiedzi na wołanie wypowiedziane przez Chrystusa z Krzyża: Pragnę. Wołanie to słyszane jest również dzisiaj i rodzi stałą gotowość do udziału w Jego dziele odkupienia. Zgromadzenie ma wyraźny rys misyjny. Jako misjonarki ich polem działania jest Królestwo Boże, które nie ma granic; są gotowe być misjonarkami wszędzie. Starają się naśladować założyciela, który mówił: Jeśli nikt nie idzie, my pójdziemy!

Zgromadzenie cechuje się duchem pokornej wiary i dziecięcego poddania się Bogu, który jest Ojcem. Założyciel chciał, by siostry odznaczały się ponadto duchem życzliwości i radości.

Działalność:

W swojej działalności apostolskiej siostry starają się iść tam, gdzie ludzie jeszcze nie znają Dobrej Nowiny, gdzie miejscowy Kościół potrzebuje pomocy, aby stać się bardziej samodzielny, gdzie istnieje potrzeba pracy socjalnej, wychowawczej bądź duszpasterskiej, gdzie kobiety i dzieci dotyka brak sprawiedliwości, gdzie istnieje potrzeba na świadectwo życia w duchu Chrystusowym.

Siostry angażują się więc m.in. w pracę edukacyjną i wychowawczą, pomagają w pracy duszpasterskiej i społecznej zwłaszcza wśród dzieci, młodzieży i rodzin, propagują kulturę szanującą życie, wspomagają budowanie samodzielnego Kościoła lokalnego w krajach misyjnych, pracują na rzecz wzrostu świadomości potrzeb misyjnych Kościoła i odpowiedzialności za Kościół powszechny.

Historia:

Korzenie Misjonarek Najdroższej Krwi sięgają opactwa Trapistów założonego w RPA w Marianhill, którego opatem był austriacki mnich o. Franz Pfanner. W krótkim czasie od założenia klasztoru zaczęły przy nim powstawać warsztaty i szkoły kształcące miejscową ludność, powstawały także stacje misyjne. Ponieważ szeroka działalność misyjna prowadzona przez mnichów nie odpowiadała kontemplacyjnemu charakterowi Trapistów, wkrótce oddzielono opactwo od zakonu, które tym samym stało się głównym domem nowego zgromadzenia misyjnego Misjonarzy z Marianhill.

Ojciec Pfanner wiedział jednak, że bez pomocy kobiet dzieło ewangelizacji w Południowej Afryce było zbyt ograniczone. Aby budzić żeńskie powołania misyjne podróżował po Europie i publikował w niemieckich czasopismach katolickich artykuły o pracy misjonarzy w Afryce,

Na zachętę opata odpowiedziało pięć kobiet gotowych do wyjazdu do RPA. Stały się one pierwszymi zakonnicami nowego zgromadzenia. które oficjalnie zostało założone w 1885 roku w Marianhill. Przyjęty w stroju zakonnym kolor czerwony miał przypomnieć siostrom Krew Chrystusa.

Jedną z tych kobiet była Niemka Paula Emunds, która szczególnie wniknęła w ducha założyciela, stając się współzałożycielką zgromadzenia i przełożoną generalną. Szybko jednak okazało się, że wiele z kandydatek z Europy miało duże trudności z przystosowaniem się do zupełnie różnych warunków życia i klimatu, dlatego postanowiono założyć dom formacyjny w Europie. Pierwszy klasztor poza Afryką powstał w Niemczech; z powodów politycznych siostry wkrótce przeniosły się do Holandii. Z czasem zakładano nowe domy w różnych krajach Europy i świata. W przeszłości zgromadzenie było obecne także w Hiszpanii, Szwajcarii i Indonezji.