ss. Miłosierdzia Jezusa i Maryi

Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia Jezusa i Maryi (SCJM)
Sorores Caritatis Jesu et Mariae
Congregation of the Sisters of Charity of Jesus and Mary
Congregazione delle Suore della Carità di Gesù e Maria
Congregación de las Hermanas de la Caridad de Jesús y María
Congregação das Irmãs da Caridade de Jesus e Maria
Congrégation des Sœurs de la Charité de Jésus et de Marie
Kongregation der Barmherzige Schwestern von Jesus und Maria
Congregatie van de Zusters van Liefde van Jezus en Maria 
inna nazwa: Siostry Miłosierdzia z Gandawy (Zusters van Liefde te Gent)

Data i miejsce założenia:
1803 rok - Belgia

Założyciele:
ks. Petrus-Jozef Triest
m. Placida van der Gauwen

Liczba sióstr na świecie: 1324  * dane z 2008 roku

Siostry Miłosierdzia Jezusa i Maryi obecne są w krajach: Belgia, Holandia, Wielka Brytania, Irlandia, Włochy, Mali, RŚA, Kongo-Rep.Dem., Rwanda, RPA, Pakistan, Indie, Sri Lanka, Wietnam, Filipiny.

Dom generalny: Belgia (Bruksela)

Habit aktualny:
Brak wspólnoty stroju zakonnego. Znakiem wspólnym jest zawieszony na piersi krzyżyk z napisem Deus Caritas Est.

Zgromadzenie założone jako habitowe. W okresie posoborowym siostry przestały chodzić w habitach z wyjątkiem sióstr na Sri Lance, w Pakistanie i pojedynczych siostrach w innych krajach.

  Sri Lanka: habit i welon biały lub szary.

Siostry w Pakistanie

Siostry w Kongo

 W Indiach sari lub pojedyncze siostry habit biały lub szary.

Habit historyczny:

Biały habit z czarnym szkaplerzem przepasanym czarnym pasem, na głowie biały czepek otaczający twarz i czarny welon, na piersi krzyż, przy boku różaniec.

 -------------------------------------

-------------------------------------

Siostry w 1965 roku

 -------------------------------------

Duchowość:

Deus Caritas est czyli Bóg jest Miłością – z prawdy zawartej w tych słowach wypływa charyzmat Sióstr Miłosierdzia Jezusa i Maryi, którym jest wezwanie do ukazywania miłości Boga wszystkim ludziom, zwłaszcza ubogim i opuszczonym przez świat. Chryzmat ten, który polega na miłości wyraża się w trzech wymiarach: miłości do Boga, miłości do siebie nawzajem w wspólnocie zakonnej i miłości do wszystkich ludzi. Wzorem założyciela siostry postrzegają miłość jako dziedzictwo samego Chrystusa.

Duchowość zgromadzenia jest połączeniem dwóch duchowości: mnicha cysterskiego św. Bernarda z Clairvaux i apostoła miłosierdzia św. Wincentego a Paulo. Siostry łączą więc kontemplację z działaniem. Za przykładem św. Bernarda szukają Boga sercem niepodzielnym, a za wzorem św. Wincentego docierają do ubogich i nieszczęśliwych poprzez różnoraką służbę apostolską.

Cechy tej duchowości można określić jako: otwarte ucho – czyli uważne słuchanie Boga i innych; otwarte serce – doświadczenie bycia kochanym przez Boga oraz kochanie innych tak, jak Bóg kocha nas; otwarte dłonie – współczucie z tymi, którzy cierpią, skłaniające do bezinteresownej służby im.

Duchowe i apostolskie ideały zgromadzenia wyrażają słowa: Cor Unum Anima Una - Jedno serce i jedna dusza (Dz 4, 32).

Działalność:

Zgromadzenie stara się odpowiadać na wszelkie rodzaje nędzy i cierpienia. Siostry zajmują się edukacją w szkołach, edukacją pozaszkolną, kształceniem niepełnosprawnych umysłowo, opiekują się chorymi, w tym także chorymi nieuleczalnie, cierpiącymi na AIDS i trędowatymi, opiekują się osobami starszymi. Troską obejmują dzieci osierocone, trudną młodzież, dzieci ulicy, ludzi z marginesu społecznego, bezdomnych, uchodźców, kobiety w trudnej sytuacji życiowej. Ponadto siostry włączają się w działalność duszpasterską Kościoła, katechizują, dzielą się Słowem Bożym, pracują w domach rekolekcyjnych.

Historia:

Siostry Miłosierdzia Jezusa i Maryi są owocem odradzania się Kościoła po zniszczeniach Rewolucji Francuskiej. Konkordat podpisany przez Napoleona z papieżem w 1801 roku pozwolił na większą swobodę w sferze religijnej. Dzięki temu ks. Petrus-Jozef Triest mógł zostać proboszczem w małym miasteczku Lovendegem w diecezji Gandawa w Belgii.

Ubóstwo, deprawacja moralna, paląca potrzeba edukacji oraz opieki nad chorymi, jakie zastał w parafii zachęciły ks. Triesta do działania. Zgromadził kilka pobożnych samotnych kobiet w religijnym stowarzyszeniu, aby zajęły się działalnością dobroczynną. Grupa ta została w 1803 roku erygowana przez władze kościelne jako nowe Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia Jezusa i Maryi. Rok później siostry złożyły swoje pierwsze śluby, postanawiając poświęcić swoje życie trosce o biednych i pozbawionych środków do życia.

W 1804 roku do nowej wspólnoty zgłosiła się m. Placida van der Gauwen – była nowicjuszka cysterska, którą Rewolucja Francuska zmusiła do opuszczenia klasztoru. Początkowo jej kandydatura została odrzucona, przyjęta została po interwencji ks. Triesta, który dostrzegł w niej cenną współpracowniczkę. Niedługo później m. Placida została wybrana przełożoną generalną i prowadziła zgromadzenie przez 40 lat, dając solidne duchowe podstawy wspólnocie, przez co została uznana za współzałożycielkę.

Siostry z nowo założonego zgromadzenia udzielały dzieciom lekcji, opiekowały się sierotami i chodziły do domów ludzi chorych i starszych opiekując się nimi. Wraz z rozwojem zgromadzenia dom główny został przeniesiony do Gandawy. W 1805 roku siostry przyjęły wzorowane na cysterskich habity zakonne.

Oprócz Sióstr Miłosierdzia ks. Triest założył jeszcze trzy inne zgromadzenia: w 1807 roku Braci Miłosierdzia do pracy wśród chorych, w 1825 roku Braci św. Jana Bożego – dziś już nieistniejących - do opieki nad ubogimi oraz w 1835 roku Siostry Dzieciństwa Jezusa do opieki nad sierotami.

Strony www:
www.sistersofcharityofjesusandmary.org
Indie: www.scjmdelhi.in
Pakistan: http://scjmpakistan.org