Apostołki Najświętszego Serca Jezusa

Instytut Apostołek Najświętszego Serca Jezusa (ASCJ)
Apostolae Sacri Cordis Jesu
Istituto delle  Apostole del Sacro Cuore di Gesù
Insitute of the Apostles of the Sacred Heart of Jesus
Instituto de las Apóstoles del Sagrado Corazón de Jesús
Instituto das Apóstolas do Sagrado Coração de Jesus
Institut des Apôtres du Sacré-Cœur de Jésus
Apostelinnen des Heiligsten Herzens Jesu

Data i miejsce założenia:
1894 rok - Włochy

Założycielka:
bł. Clelia Merloni

 













Liczba sióstr na świecie: 1180

Apostołki Najświętszego Serca Jezusa obecne są w krajach: Włochy, Albania, Szwajcaria, USA, Meksyk, Haiti, Brazylia, Urugwaj, Paragwaj, Argentyna, Chile, Benin, Mozambik, Filipiny, Tajwan.

Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Czarny dwuczęściowy habit z białym kołnierzykiem, na głowie czarny prosty welon z białą wypustką, na piersi krzyż.

Używany także biały habit i czarny welon.

Pojedyncze siostry:
długi habit z pelerynką.

W Afryce habit i welon biały.

Habit historyczny:

Strój używany do początku lat 1960-tch.

-----------------------------------------

Strój używany w latach 1960-tych.

Duchowość:

Celem zgromadzenia jest oddanie chwały Najświętszemu Sercu Jezusa, które z miłości zostało przebite na Krzyżu dla zbawienia świata. Za przykładem pierwszych Apostołów siostry dążą do tego, aby Chrystus był coraz bardziej znany i kochany przez wszystkich ludzi. Hasłem zgromadzenia jest zawołanie św. Pawła Apostoła: Caritas Christi urget nos - czyli Miłość Chrystusa przynagla nas.

Duch wspólnoty ma swoje źródło w poświęceniu się sióstr Sercu Jezusowemu. Siostry starają się więc być apostołkami miłości, to znaczy żyjąc w zjednoczeniu z Panem Jezusem i zgodnie z Ewangelią dawać siebie z miłości bliźnim, tak jak czynił to On. Następnie starają się być apostołkami zadośćuczynienia, aby przyczyniać się do odnowy Królestwa Bożego w świecie poprzez ofiarę własnego życia, modlitwy i czynnej miłości.

Życie modlitewne Apostołek obejmuje uczestnictwo w Eucharystii, Liturgię Godzin, czytanie duchowe, medytację Słowa Bożego, różaniec, różne modlitwy zgromadzenia oraz modlitwę osobistą, adoracja eucharystyczna, ponadto siły duchowe wzmacniane są przez coroczne rekolekcje, comiesięczny dzień skupienia i szczery wysiłek na rzecz osobistego nawrócenia.

Działalność:

Apostolstwo zgromadzenia obejmuje edukację katolicką od szkół podstawowych po wyższe uczelnie, a także w szkołach dla osób niepełnosprawnych; pracę w szpitalach, klinikach, szkołach pielęgniarskich, edukację zdrowotną. Ponadto siostry włączają się w działalność duszpasterską Kościoła zarówno na szczeblu lokalnym, diecezjalnym jak i krajowym, katechizację i duszpasterstwo młodzieżowe i powołaniowe, działalność misyjną, a także w posługę charytatywną: pomagają młodym matkom, ludziom starszym i niedołężnym, pracują w domach opieki. Zakonnice szerzą również ideę poświęcenia się rodzin Najświętszemu Sercu Pana Jezusa.

Historia:

Myśl o założeniu nowego zgromadzenia zrodziła się w duszy bł. Cleli Merloni gdy była zakonnicą w zgromadzeniu Sióstr Guanellianek, do którego wstąpiła w 1892 roku. Dwa lata później ciężko zachorowała; lekarz nie dawał żadnej nadziei na wyzdrowienie i polecił przygotować się na śmierć. Właśnie wtedy Clelia poczuła silne pragnienie powołania do życia zgromadzenia poświęconego Najświętszemu Sercu Jezusa. Zaczęła więc modlić się o zdrowie jako znak, że jest to wolą Bożą. Po tygodniu Clelia była zdrowa. Jeszcze w tym samym roku założyła nową wspólnotę zakonną. Pierwszy dom powstał w Viareggio we Włoszech.

Pierwsze dzieło Apostołek to szkoła, później sierociniec i dom opieki dla osób starszych, siostry nauczały także katechizmu. Mimo trudności wspólnota dynamicznie się rozwijała. Już w 1903 roku liczyła blisko 200 sióstr.

Od samego początku istnienia wspólnoty, przez większą część swojego życia zakonnego, Clelia doświadczała cierpień molarnych z powodu różnych intryg, oszczerstw, niesłusznych posądzeń. Z tego powodu dzieła rozpoczęte w Viareggio musiały zostać zamknięte, a główny dom został przeniesiony do Piacenzy, gdzie zgromadzenie otrzymało kanoniczne zatwierdzenie od miejscowego biskupa, a siostry złożyły śluby zakonne. Oszczerstwom skierowanym przeciw Clelii w pewnym czasie uwierzyły także władze kościelne odsuwając ją w 1911 roku od funkcji przełożonej generalnej. Po pięciu latach, po rozeznaniu, Clelia zwróciła się do Stolicy Apostolskiej z bolesną dla niej prośbą o dyspensę ze ślubów i przez długie lata pozostawała poza wspólnotą. Gdy w 1928 roku nastały sprzyjające okoliczności, poprosiła o ponowne przyjęcie do zgromadzenia, w którym pozostała już do śmierci. Dziś toczy się proces beatyfikacyjny Clelii Merloni.

Strony www:
Dom generalny: www.ascj.net
Włochy: www.apostole.it
USA: www.ascjus.org
Brazylia:
prowincja Sao Paolo: www.apostolas.org.br
prowincja centralno-północna: www.corjesu.org.br

Filmy:
www.youtube.com/user/ASCJUS/videos