Córki Kościoła
Daughters of the Church
Figlie della Chiesa
Hijas de la Iglesia
Filhas da Igreja
Filles de l'Eglise
Töchter der Kirche
Data i miejsce założenia:
1938 rok - Włochy
Założycielka:
m. Maria Olivia Bonaldo
Liczba sióstr na świecie: ok. 400
Córki Kościoła obecne są w krajach: Włochy, Hiszpania, Portugalia, Francja, Turcja, Kolumbia, Ekwador, Boliwia, Brazylia, Indie.
Dom generalny: Włochy (Rzym)
Habit aktualny:
Brak wspólnoty stroju zakonnego.
 |
| Beżowy habit z białym kołnierzykiem, na głowie biały welon, na piersi zawieszony krzyżyk. |
 |
| Przełożona generalna na piersi medal zamiast krzyżyka. |
-------------------------------------------
 |
| W Indiach: habit lub beżowe sari z brązowymi paskami, na piersi zawieszony krzyżyk. |
-------------------------------------------
 |
| W Brazylii: strój świecki, na piersi zawieszony krzyżyk. |
Habit historyczny:
 |
| Habit i welon w kolorze czarnym. |
Duchowość Córek Kościoła wypływa z prawdy o powołaniu każdego chrześcijanina do nowego życia w Jezusie Chrystusie w łonie Kościoła Świętego, który jest naszą Matką. Nazwa zgromadzenia wyraża całkowite zobowiązanie i pokorne poświęcenie się sióstr służbie Kościołowi, aby został On poznany i umiłowany.
W centrum duchowości wspólnoty znajduje się liturgia, źródło i szczyt życia Kościoła. Eucharystia jest sercem modlitwy i działania sióstr jako Córek Kościoła. Uczestnicząc w celebracjach liturgicznych siostry oddają Trójcy Świętej cześć i uwielbienie, które znajduje swój wyraz później w wypełnianiu obowiązków dnia codziennego.
Siostry z pokorą słuchają Słowa Bożego i karmią nim swoje życie wspólnotowe. Ono formuje je w jedno Ciało i wzmacnia, aby czcić Chrystusa, który stał się Żyjącym Chlebem dla wszystkich. Słuchając i głosząc Słowo Boże, starają się przekazywać innym skarb, który jest źródłem ich szczęścia, a więc to, że należą do Chrystusa i do Jego Kościoła.
Zakonnice wypełniają swoje powołanie Córek Kościoła poprzez życie proste, ubogie i radosne, przepełnione duchem modlitwy, wspólnotą życia na wzór pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej, a także poprzez wierność nauczaniu Magisterium Kościoła.
Działalność:
Apostolstwo zgromadzenia nastawione jest na zaspokajanie potrzeb lokalnej parafii. Polega ono na pomocy w duszpasterstwie parafialnym, mając szczególnie na uwadze młodzież w parafii, a także na formacji liturgicznej, różnych pracach koniecznych w parafiach i pracy charytatywnej. W domach, w których Najświętszy Sakrament jest wystawiany, siostry dają innym sposobność do cichej adoracji oraz liturgicznej modlitwy z siostrami, do lektury i dzielenia się Słowem Bożym. Zgromadzenie prowadzi także domy rekolekcyjne.
Córki Kościoła troszczą się także o Jego jedność poprzez modlitwę w tej intencji oraz działania o charakterze ekumenicznym.
Historia:
Maria Olivia Bonaldo po ukończeniu szkoły pracowała jako nauczycielka. Pomimo dużej pobożności planowała małżeństwo. Mając 20 lat podczas procesji Bożego Ciała, pod wpływem mistycznego doświadczenia, w czasie którego zrozumiała tajemnicę Kościoła, postanowiła zostać zakonnicą. Porzuciwszy małżeńskie plany zapragnęła założyć nową rodzinę zakonną, całkowicie oddaną służbie Kościołowi.
Maria Oliva nie znalazła jednak zrozumienia ze strony swojego kierownika duchowego, który powiedział jej, że nie postrzega jej jako narzędzia zdolnego do realizacji tego zadania. Kontynuowała więc swoją pracę pedagogiczną, poświęcając własną wolę w heroicznym posłuszeństwie.
W 1920 roku, kiedy miała 27 lat, wstąpiła do Zgromadzenia Córek Miłosierdzia zwanych Kanosjankami. Jednak wewnętrzne wezwanie do założenia nowego zgromadzenia ciągle pozostawało żywe. Maria Oliva powierzyła swoje pragnienia przełożonym i po długim czasie modlitwy została upoważniona do zapisania tego, czego doświadczała w swoim sercu. Z pomocą przyszedł jej kardynał Wenecji który zrozumiał jej pragnienia i pomógł przekonać matkę generalną do zgody na eksperyment nowej wspólnoty.
Maria Oliva Bonaldo, wraz z czterema młodymi kobietami, zainicjowała Zgromadzenie Córek Kościoła w 1938 roku w domu generalnym Sióstr Kanosjanek w Rzymie. Jednak w 1943 roku zmarła jedna z jej towarzyszek, której Maria Oliva planowała powierzyć kierownictwo nowej wspólnoty, ponieważ sama zobowiązana była przysięgą do pozostania na zawsze Kanosjanką. Wówczas znów z pomocą przyszedł wenecki kardynał, który wystarał się u papieża o zwolnienie założycielki z tej przysięgi. W 1946 roku otrzymała ona zgodę na opuszczenie Kanosjanek i w tym samym roku złożyła śluby wieczyste jako Córka Kościoła.
Strony www:
www.figliedellachiesa.org
