Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Misjonarki Służebnice Słowa

Siostry Misjonarki Służebnice Słowa (HMSP)
Missionaries Sisters Servants of the Word
Suore Missionarie Serve della Parola
Hermanas Misioneras Servidoras de la Palabra
Irmãs Missionárias Servas da Palavra
Sœurs Missionnaires Serviteurs de la Parole
Missionsschwestern Dienerinnen des Wortes

Data i miejsce założenia:
1984 rok - Meksyk

Założyciel:
o. Luigi Butera Vullo MSP

Liczba sióstr na świecie: 379 (w tym 171 profeski wieczyste, 124 profeski czasowe, 53 nowicjuszki, 31 postulantki) * dane z 2012 roku

Misjonarki Służebnice Słowa obecne są w krajach: Meksyk, Dominikana, Kostaryka, Wenezuela, Brazylia, Argentyna, Chile, Kenia, Tanzania, Filipiny.

Dom generalny: Meksyk

Habit aktualny:

W Meksyku: Granatowa kamizelka i spódnica, białą bluzka, na głowie granatowy welon z białą wypustką, na piersi zawieszony duży drewniany krzyż, pośrodku krzyża biała księga symbolizująca Biblię, z literami "MSP".

Nowicjuszki – biały welon z granatowym paskiem.

Poza Meksykiem: strój w kolorze szarym i biały welon.

Duchowość:

Kościół jest ze swej natury misyjny, gdyż kontynuuje dzieło zbawienia zapoczątkowane przez Jezusa Chrystusa, zgodnie z poleceniem Pana: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu (Mk 16, 15). Na to wezwanie w szczególny sposób odpowiadają zgromadzenia misyjne; takim też są Misjonarki Służebnice Słowa, gotowe prowadzić misje w dowolnym miejscu na świecie.

Ich charyzmatem jest: ewangelizować z Biblią w ręku, czyli przybliżać ludzi, szczególnie świeckich, do Boga przez głoszenie Jego Słowa. Celem zgromadzenia jest także przygotowanie świeckich, aby włączyli się w zadanie ewangelizacji oraz nieśli Ewangelię do swoich środowisk szkolnych czy zawodowych. Nazwa wspólnoty nawiązuje do Apostołów, którzy jako naoczni świadkowie zostali w Ewangelii nazwani sługami Słowa (Łk 1, 2).

Duchowość zgromadzenia cechuje się czterema zasadniczymi elementami: pierwszy to duch służby i poświęcenia – to znaczy służyć innym na wzór Chrystusa, który oddał swoje życie w ofierze, niezależnie od upokorzeń i trudności, w ubóstwie rozumianym jako całkowita zależność od Boga.

Drugi to pokora, która jest niezbędna do wytrwania w powołaniu i pozwala Bogu działać przez człowieka. Trzeci element to życie modlitewne; Służebnice Słowa muszą być ludźmi modlitwy, ponieważ od tego zależy skuteczność ich apostolstwa. Wśród modlitw pierwsze miejsce zajmuje codzienna Msza Święta, Liturgia Godzin i godzinna adoracja Najświętszego Sakramentu. Aby apostolstwo przynosiło owoce, siostry polecają swoje powołanie wstawiennictwu Matki Bożej, którą otaczają czcią, i która jest dla nich wzorem do naśladowania.

Ostatni element to dynamizm i wytrwałość; osoba poświęcona Bogu nie może być bierna, musi być gorliwa, aktywna, wytrwała i przedsiębiorcza; aby głosić Słowo Boże nie może stawiać żadnych barier ani czasu ani miejsca. Ilustruje to przypowieść o talentach, w której Chrystus tego, który nie pomnożył danego mu talentu, ale go ukrył, nazywa sługą złym i gnuśnym oraz sługą nieużytecznym (Mt 25, 14-30).

Działalność:

Apostolstwo zgromadzenia to ewangelizacja i szerzenie Słowa Bożego różnorodnymi sposobami, m.in. za pomocą środków masowego przekazu, poprzez rekolekcje biblijne, czy działalność misyjną. Szczególne miejsce zajmuje formacja młodych ludzi świeckich w ramach ruchu, w którym po kilku miesiącach szkolenia zobowiązują się na rok poświęcić działalności ewangelizacyjnej.

Historia:

O. Luigi Butera Vullo urodził się we Włoszech, i tam wstąpił do diecezjalnego seminarium duchownego. W czasie studiów zapragnął wyjechać na misje do Afryki. Po pewnym czasie wstąpił do Kombonianów, wspólnoty poświęconej pracy misyjnej. W 1963 roku został jednak skierowany do Meksyku, gdzie podejmował się różnorodnej działalności duszpasterskiej.

W 1978 roku założył Komboniańskie Centrum Ewangelizacji, które zajmowało się wydawaniem kaset, książek i broszur ewangelizacyjnych. Centrum zaczęło przyciągać wielu młodych ludzi pragnących włączyć się w działalność ewangelizacyjną; o. Butera zaczął więc organizować religijny ruch dla osób świeckich.

Po kilku latach parę osób z ruchu zwierzyło się kapłanowi, że chciałoby poświęcić się ewangelizacji przez całe życie i w sposób bardziej radykalny. Doprowadziło to do powstania dwóch wspólnot męskiej i żeńskiej; jeszcze wówczas nie miały charakteru ściśle zakonnego. Pierwszego zatwierdzenia udzielił biskup diecezji Cuautitlan w 1984 roku.

W 1990 roku wspólnoty już oficjalnie przyjęły formę zgromadzeń zakonnych: Misjonarzy Sług Słowa oraz Misjonarek Służebnic Słowa – każde niezależne od siebie, ale o wspólnym charyzmacie. W 1997 roku oba zgromadzenia uzyskały zatwierdzenie na prawie diecezjalnym, a w 2008 roku na prawie papieskim.

Strony www:
www.cybersepa.net/hmsp/hmsp

-------------------------------------------------------------------------------

Misjonarki Służebnice Słowa i Modlitwy

Siostry Misjonarki Służebnice Słowa i Modlitwy (HMSPO)
Missionaries Sisters Servants of the Word and Prayer
Suore Missionarie Serve della Parola e di Preghiera
Hermanas Misioneras Servidoras de la Palabra y de la Oración
Irmãs Missionárias Servas da Palavra e de Oração
Sœurs Missionnaires Serviteurs de la Parole et de la Prière

W zgromadzeniu istnieje możliwość prowadzenia życia bardziej poświęconego modlitwie. Gałąź ta nosi nazwę Sióstr Misjonarek Służebnic Słowa i Modlitwy. Siostry przyjmują w swoim klasztorze osoby pragnące odbyć rekolekcje, uczą też ludzi świeckich modlitwy. Obecnie istnieje jeden taki klasztor, znajduje się on w Meksyku w mieście Tarimoro. Nazywany jest Domem Modlitwy, Ciszy i Pokoju.

Siostry poświęcające się modlitwie razem z gałęzią sióstr apostolskich tworzą jedno zgromadzenie podległe wspólnej przełożonej generalnej.

Habit aktualny:

Błękitny habit z pelerynką, przepasany białym szerokim pasem wiązanym po lewej stronie, na głowie biały czepek i błękitny welon, na piersi zawieszony duży drewniany krzyż, pośrodku krzyża biała księga symbolizująca Biblię, z literami "MSPO".