Oblubienice Zwycięskiego Baranka
Brides of the Victorious Lamb
Spose dell'Agnello Vittorioso
Esposas del Cordero Victorioso
Bräute des siegreichen Lammes
Data i miejsce założenia:
2012 rok - USA
Liczba sióstr na świecie: 9 * dane z 2012 roku
Oblubienice Zwycięskiego Baranka obecne są w krajach: USA.
Dom wspólnoty: USA (Omaha, NE)
Habit aktualny:
 |
| Jasno-niebieski habit ze szkaplerzem, na głowie biały welon, na piersi zawieszony krzyżyk, przy boku różaniec z krzyżem św. Benedykta. |
Dopełnieniem stroju jest kremowy płaszcz chórowy.
Charyzmat wspólnoty streszcza jej nazwa. Jako oblubienice siostry dążą do zażyłego związku i kontemplacyjnego zjednoczenia z Panem Jezusem, Zwycięskim Barankiem, który został zabity, i który zwyciężył śmierć dla nas na krzyżu. Przez to zjednoczenie z Nim, który jest jedynym Pośrednikiem u Ojca, mogą wypełniać swoje podstawowe powołanie: modlitwę wstawienniczą, aby zbawiać dusze, aby dopełniać braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół (Kol 1, 24).
Od Serca Bożego uczą się jak się modlić i wstawiają się z Jezusem Chrystusem w różnych potrzebach Kościoła i świata. Pierwsze miejsce zajmuje jednak modlitwa za kapłanów. Siostry zanoszą do Boga nie tylko modlitwy, ale także ofiary dnia codziennego. Każdego dnia starają się żyć Chrystusowym przykazaniem miłości i kochać siebie nawzajem tak jak On nas umiłował (J 15, 12).
Najważniejszą formą modlitwy, poza Mszą Świętą, jest dla sióstr Liturgia Godzin, którą sprawują czterokrotnie w ciągu dnia. Codziennie odmawiają różaniec, trzykrotnie modlitwę Anioł Pański, praktykują czytanie duchowne lectio divina oraz Godzinę Świętą. Niedziela we wspólnocie to tzw. dzień pustyni – to czas modlitwy, samotności i milczenia.
Niebieski kolor habitu symbolizuje Matkę Bożą, na której siostry chcą się wzorować, a także Wody Życia płynące z przebitego Serca Jezusa, które przynoszą nadzieję i uzdrowienie dla całej ludzkości, natomiast biały welon oznacza czystość Bożej oblubienicy. Kremowy płaszcz zakładany w czasie modlitwy liturgicznej, symbolizuje przyobleczenie się w Chrystusa i poddanie się Duchowi Świętemu, oznacza również cnoty Matki Bożej.
Działalność:
Apostolstwo wspólnoty to służba ludziom chorym, starszym oraz umierającym, przede wszystkim w sferze duchowej. Siostry posługują w hospicjum, odwiedzają chorych w szpitalach i domach prywatnych, przynoszą Komunię Świętą, obdarzają cierpiących i ich rodziny duchowym wsparciem, wspólnotą modlitwą, wskazując na nadzieję w Zmartwychwstaniu. Ponadto włączają się w życie miejscowej parafii, prowadzą rekolekcje i kierownictwo duchowe, aby pomagać ludziom doświadczać miłości Bożej i pogłębiać relacje z każdą Osobą Trójcy Przenajświętszej.
Historia:
Początki zgromadzenia związane są z osobą m. Nadine Brown, która po swoim nawróceniu na katolicyzm już w dorosłym wieku, wstąpiła do kontemplacyjnej gałęzi Sióstr Dobrego Pasterza. Wkrótce poczuła wezwanie do szerzenia pogłębionej relacji wiernych z Bogiem.
Za zgodą ordynariusza diecezji Omaha w stanie Nebraska, już poza swoim zgromadzeniem, zaczęła propagować treści związane z odnową duchową. W 1980 roku wokół m. Nadine zaczęła tworzyć się nowa wspólnota zakonna Orędowników i Orędowniczek Baranka, skupiająca kapłanów, braci i siostry zakonne oraz stowarzyszonych świeckich. Duchowość tej wspólnoty była silnie związana z nurtem charyzmatycznym z wysuwającym się na pierwszy plan aspektem modlitwy wstawienniczej, nawiązywała też do rzekomych objawień w Medjugorje.
W 1998 roku wspólnota uzyskała zatwierdzenie biskupa jako publiczne stowarzyszenie wiernych. W 2010 roku m. Nadine zwróciła się do władz kościelnych o zgodę na zatwierdzenie wspólnoty jako zgromadzenia zakonnego. Wiązało się to z koniecznością przeprowadzenia wizytacji kanonicznej przez biskupa. Wizytacja jednak ujawniła wiele nieprawidłowości między innymi w sprawowaniu funkcji przełożonych, w duchowości wspólnoty, w administrowaniu finansami. Próby dokonania reform przez władzę kościelną napotkały jednak na silny opór części członków, w tym także m. Nadine, co sprawiło, że jeszcze w tym samym roku biskup zdecydował o rozwiązaniu wspólnoty, a członków zwolnił ze ślubów zakonnych. Nadine i grupa jej zwolenników utworzyła nową wspólnotę, już nie o charakterze zakonnym, która zdystansowała się od Kościoła Katolickiego.
Większość spośród dotychczasowych Orędowniczek i Orędowników licząca 48 osób, nie chciała jednak wchodzić na drogę nieposłuszeństwa. Zamieszkali oni w diecezjalnym ośrodku rekolekcyjnym, aby pod kierunkiem biskupa rozeznać swoje dalsze powołanie. Z czasem kapłani zdecydowali o dołączeniu do kleru diecezjalnego, byli bracia i część sióstr powróciła do swoich środowisk, natomiast 9 kobiet zapragnęło nadal prowadzić życie zakonne w posłuszeństwie biskupowi i pełnej zgodności z Magisterium Kościoła.
W 2012 roku, za zgodą biskupa, dały one początek nowej wspólnocie Oblubienic Zwycięskiego Baranka, nawiązującej do charyzmatu ich macierzystego zgromadzenia, otrzymując jednocześnie status prywatnego stowarzyszenia wiernych. Siostry ponownie złożyły wtedy śluby, przyjęły nowe habity oraz imiona zakonne. Dom wspólnoty znajduje się w Omaha.
Strony www:
www.bridesofthevictoriouslamb.com
