Misjonarze Zagraniczni ze Scarboro

Stowarzyszenie Misji Zagranicznych ze Scarboro (SFM) 
Societas Scarborensis pro Missionibus ad Exteras Gentes
Scarboro Foreign Mission Society (Scarboro Missions)
Società per le Missioni Estere di Scarboro
Sociedad para las Misiones Extranjeras de Scarboro
Sociedade para a Missões Exteriores de Scarboro
Société des Missions-Étrangères de Scarboro

Data i miejsce założenia:
1918 rok - Kanada

Założyciel:
ks. John Mary Fraser

Liczba członków na świecie: brak danych
Misjonarze Zagraniczni ze Scarboro obecni są w krajach: Kanada, Brazylia, Gujana, Chiny.
Dom generalny: Kanada (Toronto - Scarborough, ON)

Habit aktualny:

Strój duchowieństwa diecezjalnego.

Habit historyczny:

Początkowo strój duchowieństwa diecezjalnego,
później używany (m.in. w I połowie lat 1960-tych) czarny habit przepasany czarnym pasem.

Na misjach strój w kolorze białym.

Duchowość:

Misjonarze Zagraniczni ze Scarboro to stowarzyszenie życia apostolskiego skupiające kapłanów poświęconych działalności misyjnej szczególnie tam, gdzie Ewangelii jeszcze nie słyszano, by w ten sposób uczestniczyć w misji Jezusa Chrystusa zawartej w Jego słowach: Ja przyszedłem po to, aby [owce] miały życie, i miały je w obfitości (J 10, 10).

Powołanie Misjonarzy ma swoje źródło w słowach Pana Jezusa do swoich uczniów: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu (Mk 16,15) oraz: Nie wyście Mnie wybrali, ale ja Was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał (J 15,16). Chrystus jest więc fundamentem i celem życia kapłanów: Temu zaś, który mocą działającą w nas może uczynić nieskończenie więcej, niż prosimy czy rozumiemy, Jemu chwała (Ef 3, 20-21). Powołanie misyjne wymaga ufności i gotowości pójścia w nieznane, do obcych narodów i kultur.

Choć praca misyjna może być spełniana w różnych formach, dla Misjonarzy ze Scarboro najważniejszą jest jednak sprawowanie sakramentów, zwłaszcza Eucharystii. Ponadto swoim życiem starają się być pokornymi świadkami Chrystusa, prowadząc prosty styl życia w duchu swojego założyciela, który odznaczał się zapałem misyjnym, miłością do ludzi, wiarą i ufnością w Bożą Opatrzność, gotowością do wspierania lokalnego Kościoła, i który nauczał swoich duchowych synów: Naszym obowiązkiem jest stać się prawdziwymi świętymi, jeśli chcemy być prawdziwymi misjonarzami.

Działalność:

Działalność apostolska stowarzyszenia to m.in.: praca misyjna, redagowanie czasopisma o tematyce misyjnej, praca parafialna, duszpasterstwo więzienne, prowadzenie rekolekcji, kształcenie przyszłych misjonarzy, praca w edukacji.

Historia:

ks. John Mary Fraser urodził się w rodzinie szkockich imigrantów mieszkających w Kanadzie w Toronto. Studia seminaryjne odbył w Genui we Włoszech. Tam zetknął się z misjonarzami powracającymi z pracy za granicą. Rozbudziło to w nim pragnienie poświęcenia się pracy misyjnej.

Wkrótce po święceniach powrócił do Kanady, aby pożegnać się z rodziną i w 1902 roku wyruszył do Chin. Był pierwszym misjonarzem pochodzącym z Ameryki Północnej w tym kraju. Osiem lat później ks. Fraser wrócił do Kanady i przez dwa lata podejmował wysiłki, aby wzbudzić zainteresowanie pracą misyjną w Chinach. Zaowocowało to założeniem w 1918 roku kolegium misyjnego w miejscowości Almonte, co stało się narodzinami Stowarzyszenia Misji Zagranicznych. Niedługo później kolegium zostało przeniesione do Scarborough, stając się domem macierzystym, i od którego wzięła się nazwa stowarzyszenia.

Początkowo wspólnota przeznaczona była wyłącznie do pracy misyjnej w Chinach. Po 1949 roku, gdy w Chinach rządy objęła partia komunistyczna, misjonarze cudzoziemcy zostali wydaleni z kraju. Wówczas kapłani podjęli się pracy w Japonii, a następnie w innych krajach misyjnych na różnych kontynentach. Oprócz posługi typowo misyjnej Misjonarze budowali szkoły, szpitale, tworzyli parafie, które później przekazywane były miejscowym kapłanom.

W 1970 roku władze państwowe Chin zezwoliły na pracę cudzoziemcom, jednak nie w charakterze misjonarzy, lecz jako nauczyciele na uniwersytetach. Misjonarze ze Scaroboro wykorzystali tą szansę, aby powrócić do Chin. Nie mogąc zajmować się bezpośrednią ewangelizacją, zaczęli nauczać języka angielskiego na wyższych uczelniach i głosić Chrystusa przez świadectwo chrześcijańskiego życia.

Dziś stowarzyszenie obecne jest w czterech krajach: w Kanadzie, Brazylii, Gujanie i Chinach. W przeszłości Misjonarze ze Scarboro posługiwali także w: Hong Kongu, Japonii, na Filipinach, w Tajlandii, Kenii, Malawi, RPA, Nowej Gwinei, Zambii, Boliwii, Ekwadorze, Meksyku, Nikaragui, Panamie, Peru, na Bahamach, Kubie, Dominikanie, w Saint Lucia oraz w St. Vincent i Grenadynach.

Strony www:
www.scarboromissions.ca