Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Klawerianki

Siostry Misjonarki św. Piotra Klawera (SSPC)
Sodalitas Sancti Petri Claver
Suore Missionarie di San Pietro Claver (Missionarie Claveriane)
Missionary Sisters of St. Peter Claver (Claverian Sisters)
Hermanas Misioneras de San Pedro Claver (Claverianas)
Irmãs Missionárias de São Pedro Claver (Claverianas)
Sœurs Missionnaires de Saint Pierre Claver
Missionsschwestern vom hl. Petrus Claver
Missiezusters van St. Petrus Claver

Data i miejsce założenia:
1894 rok - Austria

Założycielka:
bł. Maria Teresa Ledóchowska

Liczba sióstr na świecie: 227 (w Polsce: 24) * dane z 2008 roku

Klawerianki obecne są w krajach: Włochy, Hiszpania, Portugalia, Irlandia, Wielka Brytania, Francja, Holandia, Szwajcaria, Austria, Niemcy, Polska, USA, Kanada, Brazylia, Urugwaj, Argentyna, Wyspy Zielonego Przylądka, Nigeria, Uganda, Indie, Australia, Nowa Zelandia.

Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Szary habit z białym kołnierzykiem o rogach prostych, na głowie szary welon z białą wypustką, na piersi medal św. Piotra Klawera zawieszony na czerwonym sznurku.

W Indiach medal zawieszony na łańcuszku.

Habit historyczny:

W początkowym okresie jednolity strój świecki w kolorze czarnym,
na piersi zawieszony na czerwonym sznurku medal św. Piotra Klawera.

-------------------------------------------

Duchowość:

Charyzmatem Misjonarek św. Piotra Klawera jest animacja misyjna. Siostry troszczą się o rozwój działalności misyjnej Kościoła oraz wspierają ją duchowo i materialnie po to, by doprowadzić wszystkich ludzi do spotkania z Jezusem Chrystusem. Same także starają się na co dzień coraz lepiej Go poznawać i coraz doskonalej odpowiadać na Jego nieskończoną miłość.

W centrum duchowości klaweriańskiej stoi Krzyż, na którym Chrystus Odkupiciel przelał swoją Najdroższą Krew za wszystkich ludzi. Stojąc wraz z Maryją pod krzyżem siostry wsłuchują się w wołanie Chrystusa: Pragnę. Ich odpowiedzią jest ofiarowanie własnego życia, modlitwy i pracy, aby zdobywać dla Niego dusze ludzkie. Całkowite poświęcenie się dla Królestwa Bożego wzorowane jest na przykładzie Pana Jezusa, którego jedynym celem była chwała Ojca Niebieskiego i zbawienie ludzi. Msza Święta i adoracja eucharystyczna, Liturgia Godzin, różaniec i inne modlitwy zgromadzenia pomagają siostrom w pełni składać z samych siebie dar dla Królestwa Bożego.

Klawerianki mają żywe nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny, wzoru życia konsekrowanego, gorliwości apostolskiej i troski o zbawienie świata; czczą Ją jako Matkę i Doradczynię. Duchowość wspólnoty czerpie też z duchowości ignacjańskiej.

Patronami zgromadzenia są Matka Boża Dobrej Rady oraz św. Piotr Klawer.

Działalność:

Apostolstwem zgromadzenia jest zorganizowana działalność na rzecz misji, której głównym organem jest Sekretariat Misyjny działający przy domu generalnym w Rzymie. Klawerianki prowadzą też Diecezjalne Sekretariaty Misyjne w różnych krajach.

Animacja misyjna wyraża się ponadto w formie informowania o działalności misyjnej Kościoła i potrzebach misyjnych poprzez redagowanie miesięcznika, broszur, ulotek i innych publikacji poświęconych tematyce misyjnej, korespondencję, spotkania, konferencje, kongresy misyjne, formowanie świadomości misyjnej wiernych świeckich w ramach grup misyjnych, rekolekcji i dni skupienia. Siostry posiadają także muzea misyjne, w niektórych krajach poświęcają się też katechizacji dzieci i młodzieży.

Historia:

Zgromadzenie założyła Polka bł. Maria Teresa Ledóchowska. Pochodziła ze szlacheckiej rodziny. W młodości na skutek choroby i śmierci ojca zwróciła się ku Bogu.

Mając 22 lata zamieszkała na Dworze Księżnej Alicji Toskańskiej w Salzburgu w Austrii. Wśród wielu wymagań i obowiązków, ta dama dworu nie przestała żyć głębokim życiem duchowym. Spotkania z misjonarkami otworzyły ją na potrzeby misyjne, a słowa kard. Lavigerie zachęciły do zaangażowania się na rzecz dzieła antyniewolniczego: Jeśli Bóg dał wam zdolności pisarskie, oddajcie je w służbę tej sprawie. Od tego momentu Maria Teresa poświęciła swój talent literacki sprawie niewolnictwa i misji. Zaczęła pisać artykuły i publikować czasopismo Echo z Afryki.

Porzuciwszy życie dworskie założyła w 1894 roku w Maria Sorg koło Salzburga Sodalicję św. Piotra Klawera, dla którego opracowała statuty w oparciu o regułę ignacjańską. Po 3 latach sodalicja stała się zgromadzeniem zakonnym. Wówczas Maria Teresa razem ze swoją pierwszą towarzyszką złożyła profesję zakonną.

Działalność misyjna Marii Teresy Ledóchowskiej miała nowoczesny charakter jak na tamte czasy. Rozumiejąc siłę środków masowego przekazu organizowała konferencje i kongresy, otwierała drukarnie, starała się zaangażować wszystkich świeckich we współpracę misyjną Kościoła. Zakładała również muzea etnograficzne w celu przybliżenia rzeczywistości krajów misyjnych. Oprócz tego podejmowała wiele inicjatyw mających na celu pobudzenie współpracy misyjnej jak np. Związek Mszalny, Chleb św. Antoniego, Krucjaty modlitewne, sprzedaż produktów afrykańskich, spotkania dobroczynne, itp. W ten sposób zdobywała dla misjonarzy konieczne środki: modlitwę, powołania, książki, środki finansowe, itp. Jej zasługi zjednały jej miano Matki Afryki.

Ciekawostką jest fakt, że jej rodzona siostra św. Urszula Ledóchowska założyła Zgromadzenie Urszulanek Serca Jezusa Konającego, natomiast brat Włodzimierz Ledóchowski przez blisko 30 lat był bardzo zasłużonym dla zakonu przełożonym generalnym Jezuitów.