Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Orioniści

Małe Dzieło Boskiej Opatrzności (FDP)
*Parvum Opus Divinae Providentiae
*Piccola Opera della Divina Provvidenza (Orionini, Figli della Divina Provvidenza)
*Little Work of Divine Providence (Sons of Divine Providence, Orionist Fathers)
*Pequeña Obra de la Divina Providencia (Orionistas, Hijos de la Divina Providencia)
*Pequena Obra da Divina Providência (Orionitas, Filhos da Divina Providência)
*Petite-Œuvre de la Divine Providence (Fils de la Divine Providence, Orionistes)
*Kleinen Werkes der Göttlichen Vorsehung (Söhne der göttlichen Vorsehung)
*Werk van de Goddelijke Voorzienigheid (Zonen van de Goddelijke Voorzienigheid)
inna nazwa: Synowie Bożej Opatrzności

Data i miejsce założenia:
1893 rok - Włochy

Założyciel:
św. Alojzy Orione

Liczby: 1009 zakonników na świecie (w Polsce: 95, w tym 86 kapłanów)
* dane z 2008 roku

Orioniści obecni są w krajach: Włochy, Watykan, Hiszpania, Irlandia, Wielka Brytania, Szwajcaria, Francja, Polska, Białoruś, Ukraina, Rumunia, Albania, USA, Meksyk, Wenezuela, Brazylia, Paragwaj, Urugwaj, Argentyna, Chile, Wybrzeże Kości Słoniowej, Burkina Faso, Togo, Kenia, Mozambik, Madagaskar, Jordania, Indie, Filipiny.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Strój duchowieństwa diecezjalnego.
Na piersi możliwy przypięty znak zgromadzenia.

Na misjach sutanna biała, możliwa również przepasana białym pasem wiązanym po lewej stronie.

Orioniści obrządku greckokatolickiego na Ukrainie.

Duchowość:

Celem zgromadzenia jest rozszerzanie wśród ludu Ewangelii i podniesienie moralnego i materialnego biednych i odrzuconych ludzi, aby doprowadzić ich do Kościoła i odnowić wszystko w Chrystusie (Ef 1, 10). Tak więc kochać, modlić się, wychowywać sieroty i wyrzutki społeczeństwa do cnoty i pracy, cierpieć i poświęcać się z Chrystusem, z wiarą i zaufaniem zdając się na Bożą Opatrzność – takie jest właśnie powołanie orionisty.

Cechą charakterystyczną zgromadzenia jest miłość i cześć do papieża. Oprócz trzech zwykłych ślubów zakonnych orioniści składają także czwarty ślub: wierności Ojcu Świętemu.

Ważnym elementem duchowości jest praca. Konstytucje zobowiązują do pracy fizycznej wszystkich zakonników. Przejawia się to m.in. w tym, że oriońscy klerycy na taką pracę poświęcają każdy czwartek. W tym dniu nie mają wykładów, ale wykonują zwykłe prace w ogrodzie, w seminarium, wokół niego, wokół kościoła parafialnego itp.

Orioniści szczególną miłością darzą Najświętszą Maryję Panną, czcząc Ją w tytule Matki Bożej Opatrzności. Wierzą, że zgromadzenie jest dziełem Jej macierzyńskiej dobroci. Kultem otaczają również swojego założyciela św. Alojzego oraz św. Józefa Benedykta Cottolengo.

Działalność:

Aby nieść zawsze wiarę w Chrystusa i cywilizację do ludzi najbiedniejszych i najbardziej potrzebujących zgromadzenie przyjmuje różne formy i metody pracy, otwiera i utrzymuje różnorodne placówki. Orioniści prowadzą parafie, oratoria i ośrodki dla młodzieży, domy dla studentów, opiekują się chorymi, niepełnosprawnymi, ludźmi starszymi, bezdomnymi, włączają się w katechizację, ewangelizację, misje i działalność ekumeniczną oraz budzenie nowych powołań. Zgromadzenie gotowe jest podjąć się każdej posługi, jaką wskaże mu Stolica Apostolska.

Historia:

Św. Alojzy Orione szukając swego powołania początkowo wstąpił do franciszkanów, później do salezjanów, gdzie jego spowiednikiem był św. Jan Bosko, ostatecznie został klerykiem w diecezjalnym seminarium we włoskiej Tortonie.
Podczas jednych wakacji, gdy pełnił przy katedrze posługę zakrystiana, do zakrystii przyszedł zapłakany chłopiec, którego katecheta wypędził z lekcji religii. Młody kleryk zainteresował się nim, jak również innymi chłopcami wałęsającymi się po okolicy. Założył dla nich oratorium na wzór oratoriów salezjańskich, a niedługo później kolegium dla biednych, osieroconych chłopców. Dało to w 1893 roku początek nowemu zgromadzeniu, nazwanego później na życzenie papieża Dziełem Bożej Opatrzności. Dwa lata później za zgodą biskupa dokonał obłóczyn kilku chłopców ze swojego oratorium, w których widział powołanie do służby Bożej.

Na przełomie wieku XIX i XX, w czasie fali krytyki papieża, Alojzy stanowczo podkreślał swoją wierność Ojcu Świętemu; od tego czasu stało się ono cechą charakterystyczną zgromadzenia.

Działalność Orionistów rozwijała się w różnych kierunkach: duszpasterstwa wśród młodzieży, opieki nad niepełnosprawnymi oraz opuszczonymi i odrzuconymi przez społeczeństwo. Sam Alojzy śluby złożył dopiero w 1912 roku na ręce papieża, przedstawiając mu konstytucje swojej wspólnoty.

W ramach zgromadzenia istnieją na Ukrainie wspólnoty Orionistów obrządku greckokatolickiego. W 1899 roku powstała kontemplacyjna gałąź męska Eremitów Bożej Opatrzności. W 1915 roku ks. Orione założył także żeńską gałąź zgromadzenia – Siostry Orionistki, a w 1927 roku Sakramentki Niewidome – wspólnotę przeznaczoną dla kobiet pozbawionych wzroku, poświęconą adoracji Najświętszego Sakramentu. W 1990 roku wyłoniła się trzecia gałąź żeńska – wspólnota kontemplacyjnych Sióstr Jezusa Ukrzyżowanego.