ss. Matki Bożej Nieustającej Pomocy

.
Zgromadzenie Sióstr Miłości Matki BożejDobrej i Nieustającej Pomocy (BPS)
Congregatio Sororum a Charitatae Dominae Nostrae de Bono et Perpetuo Succuru
Congregazione delle Suore di Carità di Nostra Signora del Buono e Perpetuo Soccorso
Congrégation des Soeurs de Notre Dame du Bon et Perpétuel Secours
Congregation of Sisters of Our Lady of Good and Paerpetual Succour
Congregacion de las Hermanas de Caridad de Nuestra Seňora del Buen y Perpetuo Socorro

Data i miejsce założenia:
1850 rok - Mauritius

Założycielka:
m. Maria Augustyna – Karolina Lenferna de Laresle

Liczby: ok. 220 sióstr na świecie (w tym ok. 40 sióstr obrządku syro-malabarskiego); w Polsce – 5 sióstr
Siostry Matki Bożej Nieustającej Pomocy obecne są w krajach: Francja, Belgia, Wielka Brytania, Włochy, Polska, Peru, Argentyna, RD Kongo, Madagaskar, Mauritius, Indie, Filipiny, Indonezja, Korea Płd.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Biały habit z białym welonem, na piersi srebrny medalik w formie krzyża greckiego wpisanego w okrąg z wizerunkiem M.B. Nieustającej Pomocy, a na odwrocie – Najśw. Serca Pana Jezusa.
Ze względu na warunki danego kraju, używany jest również habit w kolorze szarym lub czarnym wraz z szarym lub czarnym welonem z białą wypustką. W Polsce habit szary używany jest w okresie jesienno-zimowym

nowicjuszki

Habit historyczny:

habit sióstr chórowych

habit sióstr konwersek

Duchowość:

Wezwane do podążania za Chrystusem, siostry wcielają w codzienność w sposób radykalny zobowiązania chrzcielne, aby ich wspólnotowa forma życia stała się w Kościele świadectwem nieskończonej miłości Boga do człowieka. Matka Augustyna nadała temu świadectwu formę posługi miłości heroicznej i pozostawiła ją w charyzmatycznej spuściźnie swoim siostrom, które, na wzór Maryi, poprzez publiczną profesję rad ewangelicznych czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, modlitwę i sprawowaną liturgię, życie wspólnotowe oraz różne formy apostolatu, pragną stać się znakiem czułej miłości Boga, schylającej się nad ubogimi, opuszczonymi, cierpiącymi oraz nad dziećmi. Duchowość zgromadzenia jest chrystocentryczna i eucharystyczna, ze szczególnym podkreśleniem obecności Jezusa miłosiernego, ubogiego i cierpiącego.

Innym rysem duchowości zgromadzenia jest rys maryjny. Swoje życie siostry modelują na wzór życia Maryi: tak jak Ona dążą do tego, aby służyć Panu Jezusowi poprzez bycie dla ubogich i cierpiących służebnicami, siostrami i matkami. Matka Boża, czczona pod dwoma wezwaniami: Matki Bożej Dobrej i Nieustającej Pomocy, jest główną patronką instytutu. W zgromadzeniu szczególnie kultywowane są następujące cnoty: miłość, pokora oraz ufność w Bożą Opatrzność, a także oddanie, dyspozycyjność i prostota.

Działalność:

Siostry starają się dawać świadectwo miłości Boga do człowieka, realizując charyzmat Zgromadzenia, poprzez posługę miłosiernej miłości, zwłaszcza wśród ubogich, opuszczonych, chorych oraz wśród dzieci i młodzieży. Siostry pracują w szpitalach, opiekują się chorymi i opuszczonymi w ich własnych domach, prowadzą domy spokojnej starości, opieki dla osób upośledzonych oraz dom dla emerytowanych księży. Roztaczają działalność dydaktyczną oraz opiekuńczo - wychowawczą nad najmłodszymi w domach dziecka, przedszkolach, szkołach, internatach. Organizują rekolekcje formacyjne i powołaniowe dla młodzieży. Współpracują z duszpasterstwem akademickim. Zajmują się również imigrantami i bezdomnymi. Biorą udział w misjach ludowych oraz w życiu parafii, katechizując. W krajach misyjnych współpracują w posłudze duszpasterskiej z miejscowymi kapłanami, jak również przygotowują do sakramentów i pełnią posługę liturgiczną na terenach bez stałej obecności kapłanów. W najuboższych krajach prowadzą centra wyżywienia. Dodatkową, pośrednią działalnością jest krzewienie nabożeństwa do Matki Bożej Nieustającej Pomocy poprzez prowadzenie nabożeństw, opracowywanie i rozpowszechnianie publikacji, jak również pisanie ikon.

.

Historia:

Zgromadzenie zostało założone przez Karolinę Lenferna de Laresle, 18 czerwca 1850 r. w Port Louis na wyspie Mauritius, położonej na Oceanie Indyjskim. Karolina pochodziła z francuskiej rodziny, jednak urodziła się już na Mauritiusie. Postanowienie o zostaniu „siostrą miłości” podjęła w dniu swojego Chrztu Św., który przyjęła na własną prośbę mając dopiero 11 lat. Sama doświadczywszy miłości Bożej we własnym życiu, chciała ją nieść najbardziej potrzebującymi. Zgromadzenie, poświęcone Matce Bożej, mogło zostać powołane do życia dzięki protekcji miejscowego biskupa Williama Collier oraz duchowemu prowadzeniu ks. Ksawerego Masuy, belgijskiego misjonarza, którzy to w zamyśle młodej Karoliny rozeznali Bożą inspirację i otoczyli młodą założycielkę swoim wsparciem. Po złożeniu ślubów i przyjęciu imienia zakonnego – Maria Augustyna, rozpoczęła ona działalność wśród najbiedniejszych warstw maurytyjskiego społeczeństwa, roztaczając opiekę nad chorymi, opuszczonymi, ubogimi, sierotami. Wkrótce dołączyły do niej inne młode kobiety. W ten sposób zrodziło się pierwsze autochtoniczne zgromadzenie zakonne na tamtym terenie, bardzo szybko wpisując się w duchowy i społeczny krajobraz społeczeństwa malutkiej wyspy oraz zaznaczając w sposób istotny swoją obecność w jej historii.

Matka Boża od początku zajmowała szczególne miejsce w życiu duchowym zgromadzenia. Podczas gdy ważyły się losy jego fundacji założycielka to Ją błagała o pomoc. Późniejszy kontakt m. Augustyny z redemptorystami propagującymi kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy sprawił, że w trudnych chwilach dla zgromadzenia ponownie powierzyła sprawy wstawiennictwu Maryi, czczonej pod tym właśnie wezwaniem.

W 1854 r. bp Collier zatwierdził pierwsze reguły nowej wspólnoty, a w 1882 r. konstytucje zostały definitywnie zatwierdzone przez papieża Leona XIII. Niestety, dzieło matki Augustyny oraz jego innowacyjny, na owe czasy i okoliczności, charakter nie zawsze spotykało się ze zrozumieniem w kraju pochodzenia. To spowodowało, iż w 1869 r. założycielka udała się do Rzymu, aby przedstawić kontekst zaistniałego sporu oraz szukać wsparcia Stolicy Apostolskiej, co w rzeczywistości otrzymała. Wyjazd ten pozwolił także na przeniesienie do Wiecznego Miasta domu generalnego, a jednocześnie zapoczątkował ekspansyjny charakter działalności zgromadzenia: zaczęły powstawać placówki w krajach Europy. Po latach przewlekłej choroby, Matka Augustyna zmarła 28 stycznia 1900 r. w Rzymie. Jej proces beatyfikacyjny jest w toku. Po śmierci założycielki, zgromadzenie rozrosło się i podjęło działalność w różnych krajach świata, kontynuując zapoczątkowane przez nią dzieło.
W Polsce zgromadzenie jest obecne od 1995 r. w Krakowie.

Strony www:
Polska: http://bps-polska.blogspot.com
Międzynarodowa: http://members.xoom.it/suorebps/index.htm
Dom generalny: http://suoredelbuonoeperpetuosoccorso.blogspot.com/

*Serdecznie dziękuję Siostrom Matki Bożej Nieustającej Pomocy za nadesłane informacje i udostępnienie zdjęć.
.
.

.