Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza z Grafschaft (SMCB)
Congregatio Sororum Misericordiae Sancti Caroli Borromaei
Suore della Carità di San Carlo Borromeo (Borromee di Grafschaft)
Sisters of Mercy of St. Charles Borromeo (Borromeo Sisters of Grafschaft)
Hermanas de la Misericordia de San Carlos Borromeo (de Grafschaft)
Irmãs de Misericórdia de São Carlos Borromeo (de Grafschaft)
Soeurs de la Charité de Saint Charles Borromée (de Grafschaft)
Barmherzigen Schwestern vom heiligen Karl Borromäus (Borromäerinnen von Grafschaft)
Data i miejsce założenia:
1857 rok - Niemcy
Założyciel:
Wspólnota wyłoniła się z istniejącego wcześniej zgromadzenia, które założył Józef Chauvenel.
Liczba sióstr na świecie: brak danych
Boromeuszki z Grafschaft obecne są w krajach: Niemcy, Rumunia, Izrael, Egipt.
Dom generalny: Niemcy (Grafschaft)
Habit aktualny:
Duchowość:
Duchowość zgromadzenia ma swoje źródło w kontemplacji miłosiernej miłości Boga, która owocuje miłosierdziem, czyli całkowitym i stałym poświęceniem się służbie potrzebującym. Celem tego jest, aby dobroć i miłość Chrystusa wobec ludzi była widoczna także dzisiaj. Siostry potwierdzają to składaniem dodatkowego, czwartego ślubu miłosierdzia obok trzech tradycyjnych ślubów zakonnych. Dlatego tylko miłość Boga i bliźniego powinna być motywacją do służby w zgromadzeniu.
Swojego ducha wspólnota kształtuje też z przykładu swoich głównych patronów: św. Karola Boromeusza i Św. Rodziny.
Św. Karol, nazywany ojcem ubogich i cierpiących, jest dla sióstr przykładem heroicznej ofiarności i głębokiej pokory. Uczą się one od niego również harmonii między kontemplacją i działaniem oraz wrażliwości na potrzeby Kościoła.
Święta Rodzina jest natomiast wzorem życia ukrytego, zjednoczonego z Bogiem, przepojonego wiarą i wzajemną miłością, całkowicie oddanego sprawom Bożym. Na obraz Świętej Rodziny kształtowane jest także życie wspólnotowe zgromadzenia.
Działalność:
Boromeuszki z Grafschaft prowadzą domy spokojnej starości, szpitale, służą chorym także poprzez opiekę ambulatoryjną. Zajmują się edukacją i wychowaniem młodego pokolenia w przedszkolach, szkołach i domach dziecka oraz poprzez katechizację. Włączają się również w pracę duszpasterską w parafiach.
Historia:
Inicjatorem dzieła, z którego powstało zgromadzenie Boromeuszek był Józef Chauvenel, człowiek świecki, adwokat i polityk, który zrezygnował z kariery i poświęcił swoje życie ludziom biednym i chorym w XVII-wiecznej Francji, w okresie nędzy powstałej po wojnie trzydziestoletniej. Niosąc pomoc ofiarom dżumy sam się zaraził i w 1651 roku zmarł. W testamencie przekazał swój majątek na cele dobroczynne. Dzięki temu rok później powstał w Nancy pierwszy Dom Miłosierdzia, którego prowadzenie objęły współpracowniczki Józefa. Ten rok uważa się za datę powstania zgromadzenia. Zadaniem wspólnoty było odwiedzać ubogich, chorych i opuszczonych, pomagać im, pocieszać i zatroszczyć o to, by otrzymali Święte Sakramenty Kościoła. 10 lat później założono drugi dom p.w. św. Karola Boromeusza, od którego zaczęto potocznie nazywać zakonnice Boromeuszkami.
Pierwotnie przedsięwzięcia te miały mieć charakter świecki. Jednak w celu zapewnienia im trwałości oraz zachowania idei ewangelicznego miłosierdzia, kobiety zwróciły się do władz kościelnych o zgodę na przekształcenie się w zgromadzenie zakonne oraz przyjęcie konstytucji św. Franciszka Salezego. Zezwolenie otrzymały w 1663 roku. Natomiast w roku 1679 cztery siostry złożyły dwa śluby: wytrwania w zgromadzeniu do śmierci oraz służby ubogim, opuszczonym i chorym. W następnym latach dołączono także tradycyjne śluby: posłuszeństwa, czystości i ubóstwa. Pierwotna nazwa wspólnoty brzmiała: Służebnice Świętej Rodziny, Jezusa, Maryi i Józefa.
Chociaż Józef Chauvenel nie założył zgromadzenia w sensie formalnym to jednak on jest uważany przez siostry za założyciela, gdyż to właśnie jego charyzmatem żyją na co dzień. W miarę rozwoju zgromadzenie usamodzielniało w poszczególnych krajach się; dziś na świecie istnieje 7 niezależnych od siebie zgromadzeń Boromeuszek.
Zgromadzenie szybko wzrastało liczebnie. W 1898 roku sióstr było już 1224, w tym 301 nowicjuszek, a w 1934 roku zgromadzenie liczyło 3580 sióstr w czterech prowincjach: śląskiej, polskiej, czeskiej i wschodniej skupiającej domy w Egipcie i Ziemi Świętej.
W 1945 roku, na skutek zmiany granic państwowych i przyłączenia Dolnego Śląska do Polski, siostry pochodzenia niemieckiego przesiedlono w głąb Niemiec. W 1948 roku osiedliły się one w Grafschaft, gdzie przeniesiono także zarząd generalny. Od tego czasu siostry znane są jako Boromeuszki z Grafschaft. Rok ten zwyczajowo podaje się jako datę założenia zgromadzenia, jednak faktycznie było to jedynie przeniesienie zarządu generalnego. Na Śląsku pozostały tylko siostry Polki; klasztor w Trzebnicy stał się domem prowincjalnym polskiej prowincji, podległej domowi generalnemu w Grafschaft. Siostry z Trzebnicy odłączyły się od Boromeuszek z Grafschaft dopiero w 1984 roku, tworząc kolejne niezależne zgromadzenie.
Oprócz dwóch wspomnianych zgromadzeń współcześnie istnieją jeszcze wspólnoty Boromeuszek z domami generalnymi w: Nancy, Trewirze, Wiedniu, Pradze i Mikołowie.
Strony www:
www.kloster-grafschaft.com