Służebnice Matki Bożej Królowej Kapłanów

Zgromadzenie Służebnic Matki Bożej Królowej Kapłanów (SRC)
Congregation of the Servants of Our Lady Queen of the Clergy
Congregazione delle Serve di Nostra Signora Regina del Clero
Congregación de las Siervas de Nuestra Señora Reina del Clero
Congregação das Servas de Nossa Senhora Rainha do Clero
Congrégation des Servantes de Notre-Dame, Reine du Clergé

Data i miejsce założenia:
1929 rok - Kanada

Założyciele:
ks. Alexandre Bouillon
m. Anne-Marie Ouellet

Liczba sióstr na świecie: ok. 60
Służebnice Matki Bożej Królowej Kapłanów obecne są w krajach: Kanada.
Dom generalny: Kanada (Lac-au-Saumon)

Habit aktualny:

Zgromadzenie założone jako habitowe. W okresie posoborowym siostry przestały chodzić w habitach. Niektóre noszą welon do świeckiego ubrania.
Znakiem wspólnym jest zawieszony na piersi medal
w formie krzyża z wizerunkiem Matki Bożej Królowej Kapłanów i słowami: "O Maryjo, Królowo Kapłanów, módl się za nami"; na odwrocie herb zgromadzenia.


Na zdjęciu strój obowiązujący podczas oficjalnych okazji.

Habit historyczny:

Strój używany do 1968 roku.

Po lewej: Strój postulantki - 1945 rok. Po prawej: nowicjat w 1955 roku.

----------------------------------------

Siostry w 1982 roku

Matka Boża
Królowa Kapłanów

Charyzmat:

Misją Służebnic Matki Bożej Królowej Kapłanów jest wspieranie zarówno w wymiarze materialnym, jak i duchowym kapłana w jego kapłaństwie. Pierwotny charyzmat zgromadzenia powołuje siostry do pomocy kapłanom, głównie poprzez pracę na plebaniach. Przez taką pomoc chcą zwolnić księży z troski o materialne sprawy, aby mogli całkowicie poświęcić się swojej posłudze. Ponadto siostry mają tworzyć atmosferę modlitwy na plebaniach oraz wspierać swoją obecnością kapłanów, jak matka swoich synów. Charyzmat ten znajduje odzwierciedlenie w haśle wspólnoty: Być obecną, modlić się, służyć.

Siostry poświęcają się kapłanom, tak jak Maryja była oddana swojemu Synowi Jezusowi. Zgromadzenie kontynuuje więc misję Najświętszej Maryi Panny i podąża Jej przykładem; jak podkreślają siostry: Idą za Maryją, aby dotrzeć do Jezusa.

Modlitwa znajduje się w centrum ich życia, szczególnie codzienna Eucharystia oraz różaniec. Ponadto modlą się brewiarzem, adorują Najświętszy Sakrament, zwłaszcza w piątki, przed każdym posiłkiem odmawiana jest modlitwa Anioł Pański, a na zakończenie dnia Salve Regina. Siostry mają także nabożeństwo do Ducha Świętego, na cześć którego każdego ranka śpiewają Veni Creator. W przeszłości zakonnice, przerywając na chwilę pracę, co godzinę odmawiały krótką modlitwę, do której wzywał je dźwięk dzwonka. Szczególną uwagę poświęcały modlitwie o godzinie 15.00, w godzinie śmierci Pana Jezusa. 

Uzupełnieniem życia modlitewnego są: comiesięczny dzień skupienia, coroczne rekolekcje oraz 15-go dnia każdego miesiąca odmawiane trzy części różańca w intencji kapłanów.

Za przykładem założycielki siostry czczą św. Józefa, któremu powierzają materialny aspekt swojego życia, św. Jana Marię Vianneya – proboszcza z Ars oraz św. Teresę od Dzieciątka Jezus.

W zgromadzeniu szczególnie praktykowane są cnoty: dyskrecji i szacunku wobec kapłanów, wolności od oceniania ich, pokory, pobożności, hojności i prostoty w podejściu do ludzi. Ważną rolę odgrywa życie wspólnotowe, prowadzone w duchu wzajemnej dobroci.

Historia:

Zgromadzenie założył ks. Alexandre Bouillon, kapłan kanadyjskiej diecezji Rimouski. Podczas swojej pracy duszpasterskiej doszedł do wniosku, że kapłani zajęci posługą kapłańską, potrzebują pomocy w utrzymaniu plebani i prowadzeniu gospodarstwa domowego. Do tego zadania zaangażował pobożną kobietę Anne-Marie Ouellet, która stała się współzałożycielką zgromadzenia. Wspólnota narodziła się w 1929 roku w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia, gdy pięć pierwszych aspirantek poświęciło się Maryi. Siostry osiedliły się w miejscowości Lac-au-Saumon, gdzie pracował ks. Bouillon.

Zgodnie z pierwotnym charyzmatem zadaniem sióstr była praca na plebaniach: prowadzenie gospodarstwa domowego, przygotowywanie posiłków dla kapłanów, robienie zakupów, pranie, naprawianie odzieży księży, szat liturgicznych itp. W przeszłości przełożone powierzały zakonnicom nowe obowiązki dwa razy w roku podczas rekolekcji. Siostry posłusznie szły tam, gdzie zostały skierowane. Dla zachowania skromności obyczajów i należnej dyskrecji nie prowadziły rozmów z księżmi, ani nie spożywały z nimi posiłków, mając osobny refektarz. Również, gdy sprzątały pokoje kapłanów czyniły to zawsze we dwie.

Po Soborze Watykańskim II (1962-65) zakonnice włączyły się w pracę duszpasterską w parafiach, a zakres obowiązków jest wspólnie uzgadniany poprzez dialog pomiędzy przełożonym a siostrami. Aktualnie ze względu na coraz wyższy wiek sióstr i brak nowych powołań tylko niewielka liczba Służebnic poświęca się pracy apostolskiej, która obejmuje m.in. opiekę nad księżmi emerytami, pracę w duszpasterstwie diecezjalnym i parafialnym. Większość sióstr spełnia misję modlitewną za kapłanów.

Dom generalny:
Servantes de Notre-Dame Reine du Clergé
13, rue du Foyer
CP 310
Lac-au-Saumon, QC G0J 1M0
Canada