Karolanki

Siostry św. Karola Boromeusza (SCB)
Sisters of St. Charles Borromeo
Suore di San Carlo Borromeo
Hermanas de San Carlos Borromeo
Irmãs de São Carlos Borromeo
Sœurs de Saint-Charles Borromée
Schwestern vom hl. Karl Borromäus
Zusters van de Heilige Carolus Borromeus

Data i miejsce założenia:
1684 rok - Belgia

Założyciel:
ks. Adrien Bresy

Liczba sióstr na świecie: 550 (w Polsce: 25)   * dane z 2015 roku
Karolanki obecne są w krajach: Belgia, Polska, Włochy, Meksyk, Argentyna, Tanzania, Uganda, Indie.
Dom generalny: Indie (Kamba Village)

Habit aktualny:
Brak wspólnoty stroju zakonnego.

Polska: granatowy habit wycięty w szpic, biały kołnierzyk o rogach prostych, na głowie czarny welon z białą wypustką, na piersi zawieszony krzyżyk.

Używany również granatowy bezrękawnik zamiast habitu. 

Karolanki w Belgii
- strój z welonem lub bez welonu

Karolanki we Włoszech

Argentyna i Afryka: habit biały lub szary, czarny welon. 

Meksyk: habit biały, czarny welon.

Indie: Jednolity strój świecki – tradycyjne sari w kolorze szafranowym,
na piersi zawieszony krzyżyk.

Habit historyczny:

Na misjach strój w kolorze białym.

Duchowość:

Charyzmatem Sióstr św. Karola Boromeusza jest wcielanie miłości miłosiernej Boga wobec wszystkich ludzi, a szczególnie biednych i z marginesu społecznego, poprzez chrześcijańskie wychowanie we wszystkich dziełach apostolskich. Siły potrzebne do realizacji swojego powołania siostry czerpią z modlitwy, Eucharystii i życia wspólnotowego.

Założyciel nadał zgromadzeniu jako patrona św. Karola Boromeusza; sam był jego wiernym naśladowcą. Dlatego też zachęcał swoje duchowe córki, aby podążały jego śladami, a więc odznaczały się głęboką pokorą, wielką prostotą, dobrocią, życiem ubogim i surowym, wspieranym intensywną modlitwą, a także głębokim duchem wiary i zaufaniem Bożej Opatrzności. Również powinny cechować się dużą uległością Kościołowi oraz całkowitą dyspozycyjnością wobec woli Stolicy Apostolskiej.

Działalność:

Karolanki starają się reagować na każdą formę nędzy: duchową, moralną i materialną. Siostry poświęcają się pracy wychowawczej wśród dzieci, młodzieży i dorosłych, posłudze pielęgniarskiej wobec fizycznie i umysłowo chorych oraz opiekuńczej nad ludźmi starszymi, sierotami, niewidomymi, chorymi na trąd, jak również pracy charytatywnej m.in. w postaci jadłodajni dla ubogich, oraz włączają się działalność katechetyczną w przedszkolach i szkołach oraz pracę duszpasterską Kościoła m.in. poprzez organizowanie rekolekcji.

Historia:

Zgromadzenie powstało w Belgii w miejscowości Wez w diecezji Tournai w 1684 roku. Założył je miejscowy proboszcz ks. Adrien Bresy. Jako gorliwy kapłan, mając za wzór św. Karola Boromeusza, którego podziwiał i podzielał jego ideały i ducha, pragnął zapewnić chrześcijańskie wychowanie biednym i porzuconym dzieciom w swojej parafii, gdyż wierzył, że jest to najskuteczniejszy sposób przywrócenia społeczeństwu jego czasów zagubionych wartości.

W tym celu zgromadził 5 pobożnych kobiet, które poświęciły się nauczaniu i wychowaniu ubogich dzieci. Nauczycielki te stały się współzałożycielkami zgromadzenia. Rok później, po dobyciu nowicjatu pod kierunkiem założyciela, siostry przyjęły habity zakonne oraz złożyły śluby posłuszeństwa, ubóstwa i czystości.

Ks. Bresy nie zostawił po sobie żadnych pism, nie sporządził dla sióstr reguły zakonnej. Zostawił siostrom jedynie za wzór św. Karola Boromeusza, aby naśladowały jego ducha, miłość do Kościoła oraz ubogich.

Pierwszym dziełem apostolskim Karolanek była więc szkoła w Wez. Później siostry podjęły się też opieki nad kobietami chorymi psychicznie, co uratowało wspólnotę przed kasatą w czasie Rewolucji Francuskiej.

Przez długie lata maksymalna liczba sióstr określona była na 20. Zgromadzenie składało się więc tylko z jednego klasztoru w Wez. Dopiero w 1835 roku ówczesna przełożona postarała się o zniesienie tego przepisu, co umożliwiło wspólnocie rozwój. Już w 1849 roku sióstr było 32, a w 1858 roku – 40. Dopiero w 1861 roku założono drugi dom zgromadzenia. W 1929 roku Karolanki podjęły się pierwszej pracy misyjnej w Indiach. Dynamiczny rozwój tamtejszej wspólnoty w II połowie XX wieku, przy jednoczesnym braku nowych powołań w Belgii sprawił, że w ostatnich latach przeniesiono do Indii dom generalny.

Strony www:
Polska: www.karolanki.pl
Dom generalny: http://stcharlesgeneralate.org
Indie – prow. wschodnia: http://stcharleschennai.com