Dominikanki Misjonarki Jezusa i Maryi

Zgromadzenie Sióstr Dominikanek Misjonarek Jezusa i Maryi (OP)
Congregatio Sororum Dominicanorum Missionariarum Jesu et Mariae
Congregation of the Dominican Missionary Sisters of Jesus and Mary
Congregazione delle Suore Domenicane Missionarie di Gesù e Maria
Congregación de las Hermanas Dominicas Misioneras de Jesús y María
Congregação das Irmãs Dominicanas Missionárias de Jesus e de Maria
Congrégation des Sœurs Dominicaines Missionnaires de Jésus et de Marie

Data i miejsce założenia:
1932 rok - Polska

Założyciel:
o. Jacek Woroniecki OP

Liczba sióstr na świecie: 59  * dane z 2008 roku
Dominikanki Misjonarki Jezusa i Maryi obecne są w krajach: Polska, Ukraina, Łotwa, Rosja, Boliwia.
Dom generalny: Polska (Zielonka)

Habit aktualny:

Biały habit przepasany skórzanym paskiem, biały szkaplerz, na głowie biały czepek i czarny welon, na piersi zawieszony krzyżyk z białą hostią, przy boku różaniec. Stroju dopełnia czarna kapa.

 

Na co dzień spotykany także
strój uproszczony bez szkaplerza
w kolorze czarnym lub szarym.

Habit historyczny:

Duchowość:

Zgromadzenie należy do duchowej rodziny dominikańskiej, której zadaniem jest głoszenie Słowa Bożego. Zapał apostolski wypływa z kontemplacji Boga, z szukania Prawdy i podyktowany jest gorliwością o zbawienie dusz. Dominikańska duchowość łączy postawę kontemplacyjną z apostolstwem.

Szczególnym zadaniem wspólnoty jest praca misyjna wśród pogan i w Rosji oraz budzenie zrozumienia potrzeby tej pracy, czyli animacja misyjna.

Życie modlitewne sióstr skupia się wokół liturgii Eucharystycznej, wspólnotowej Liturgii Godzin, w której w łączności z całym Kościołem oddają Bogu chwałę oraz wypraszają łaski, ponadto codziennie odmawiają różaniec, trwają na cichej modlitwie i adoracji, praktykują indywidualne i wspólnotowe rozważanie i studium Słowa Bożego i treści dzieł religijnych.

Ważne miejsce w codzienności zajmuje życie wspólnotowe, którego źródłem jednoczącym jest Jezus Chrystus obecny w Eucharystii. Prowadzone jest ono w duchu wzajemnej miłości, szczerości i prostoty.

Patronami są zgromadzenia są: Matka Boża Bolesna - wzór całkowitego oddania się Bogu i wierności, której postawa uczy siostry włączania się w dzieło Odkupienia; św. Józef - wzór łączenia modlitwy i pracy, św. Dominik, który wskazuje, jak szukać Boga i nieść Go każdemu człowiekowi, św. Tomasz z Akwinu - wzór pokornego poszukiwania Prawdy, św. Katarzyna Sieneńska - nauczycielka, jak kochać Kościół, oraz św. Jacek - niezmordowany misjonarz.

Działalność:

Działalność Dominikanek Misjonarek to m.in. katechizacja, przygotowywanie do sakramentów, prowadzenie grup duszpasterskich, w tym kół różańcowych, kół misyjnych i biblijnych, działalność charytatywna przy parafiach, posługa parafialna w charakterze zakrystianek i organistek, prowadzenie i pomoc w organizowaniu rekolekcji, wspomaganie ludzi chorych. Ważnym zadaniem zgromadzenia jest praca na rzecz misji w biurach misyjnych, poprzez pomoc misjonarzom, a także w ramach każdego podejmowanego apostolstwa. Szczególnie siostry mają na uwadze potrzeby misyjne i wsparcie chrześcijan na Wschodzie. Same również poświęcają się pracy misyjnej w krajach byłego Związku Radzieckiego oraz w Boliwii.

Historia:

Adam Woroniecki do Zakonu Dominikańskiego wstąpił jako ksiądz diecezjalny, trzy lata po swoich święceniach kapłańskich. Nowicjat odbył we Włoszech we Florencji przyjmując imię zakonne Jacek. Po kilku latach został wysłany do Polski, aby przeprowadzić odnowę polskiej prowincji zakonu.

Był cenionym duszpasterzem; opiekował się rozmaitymi środowiskami: inteligencją, młodzieżą, ruchem misyjnym, wykładał na uczelniach katolickich w Polsce i w Rzymie, był wziętym rekolekcjonistą, spowiednikiem. Przebywając w różnych krajach Europy dobrze poznał problemy społeczno-narodowe i sytuację Kościoła. Wrażliwy na sprawy Boże dostrzegał zagrożenia wiary i braki w formacji duchowej wiernych.

Chrystusowy nakaz misyjny mocno przemawiał do jego serca. Dlatego też z jego inicjatywy w 1932 roku powstało Zgromadzenie Sióstr Dominikanek Misjonarek Jezusa i Maryi. Przeznaczył je dla zadań misyjnych na Wschodzie i oddał je do dyspozycji Kościoła, aby spieszyło mu z pomocą tam, gdzie jest ona najbardziej pilna. Pierwszymi siostrami były Tomea Byszewska – należąca wówczas do Dominikanek Misjonarek z Namur, s. Maria Wielowieyska oraz s. Imelda Błeszyńska. Pierwszy dom zgromadzenia powstał w Zielonce koło Warszawy.

Już w czasie formacji siostry podejmowały się zadań apostolskich: katechizowały w szkołach, wśród więźniarek, prowadziły dom dla kobiet opuszczających więzienie. Podjęły starania o wyjazd na misje do Chin, co jednak nie doszło do skutku. Na pierwszą placówkę misyjną wyjechały dopiero w 1973 roku do Argentyny, gdzie pracowały do 1998 roku.

Strony www:
www.dominikanki-misjonarki.org