Towarzysze Chrystusa

Towarzysze Chrystusa
Companions of Christ
Compagni di Cristo
Compañeros de Cristo
Companheiros de Cristo
Compagnons du Christ
Stowarzyszenie kapłanów diecezjalnych.

Data i miejsce założenia:
1992 rok - USA

Liczba członków na świecie: 20 (St. Paul-Minneapolis); 6 (Denver)
+ seminarzyści  * dane z 2014 roku
Towarzysze Chrystusa obecni są w krajach: USA

Strój aktualny:

Strój duchowieństwa diecezjalnego.

Charyzmat:

Towarzysze Chrystusa nie są instytutem życia konsekrowanego ani stowarzyszeniem życia apostolskiego lecz stowarzyszeniem skupiającym w swoich szeregach duchownych diecezjalnych i seminarzystów. Członkowie bardzo mocno podkreślają swoją tożsamość jako kapłanów diecezjalnych. Pomimo tego zobowiązują się do prowadzenia życia wspólnego oraz przyjęcia rad ewangelicznych, co upodabnia ich do zgromadzeń zakonnych. Ponadto posiadają własne statuty, które m.in. regulują rytm dnia, ze swojego grona wybierają również przełożonego, który troszczy się o wspólne sprawy stowarzyszenia oraz czuwa nad postępem duchowym członków.

Tym, co odróżnia ich od wspólnot zakonnych jest to, że nie posiadają jakieś określonej duchowości z wyjątkiem tego, co wynika z duchowości wspólnej wszystkim kapłanom, nie mają także wyznaczonego konkretnego rodzaju działalności apostolskiej. Posłuszeństwo przyrzekają biskupowi ordynariuszowi i to on wyznacza poszczególnym członkom czym będą się zajmować i na jakiej placówce; nie zakładają więc własnych domów jak zakony. Biskup zaś ze swej strony stara się w miarę możliwości posyłać ich w takie miejsca, gdzie będą mogli prowadzić na plebaniach życie wspólne wraz z innymi członkami stowarzyszenia w grupach przynajmniej trzyosobowych. Towarzysze Chrystusa zajmują się więc zwykłą pracą duszpasterską w parafiach i instytucjach kościelnych. Szczególną uwagę przywiązują do katechizacji, duchowej odnowy oraz wspierania powołań w Kościele lokalnym, czynią to jednak w ramach zwykłej posługi parafialnej. Kilku księży pracuje także w diecezjalnym seminarium duchownym. Stowarzyszenie ma charakter diecezjalny i nie wykracza poza granice diecezji, w której zostało założone, a jego członkowie są związani z własną diecezją tak jak każdy kapłan diecezjalny.

Zobowiązanie do takiego stylu życia wypływa z pragnienia wzrastania w świętości kapłańskiej. Osobistą świętość Towarzysze Chrystusa uznają za najważniejszy aspekt swojej posługi jako kapłana. Aby ją osiągnąć stawiają sobie za wzór swojego Mistrza, Jezusa Chrystusa, codziennie sprawują Najświętszą Ofiarę, są wierni modlitwie brewiarzowej, regularnej spowiedzi świętej, korzystają z kierownictwa duchowego, praktykują post i pokutę, pielęgnują więź z Matką Bożą i świętymi, których życie starają się naśladować, pamiętają o swojej tożsamości kapłańskiej we wszystkich aspektach życia.

Istotnym elementem charyzmatu Towarzyszy Chrystusa jest dobrowolne przyjęcie rad ewangelicznych. Poświęcają więc własną wolę, na rzecz woli Bożej, kształtując w sobie ducha ochotnego posłuszeństwa, wolnego od narzekania i osądzania. Starają się mieć czyste serce, aby bardziej kochać Boga i bliźnich, przestrzegają skromności w życiu codziennym, a zwłaszcza w relacjach z kobietami, unikają sytuacji, rozrywek i rozmów, które mogłyby naruszyć cnotę czystości. Pragną także uczestniczyć w ubóstwie Chrystusa, będąc uzależnionym wyłącznie od samego Boga i nie szukając bezpieczeństwa w niczym innym. Do własnego utrzymania wystarcza im to, co otrzymają od diecezji, żyją w prostocie, unikają zamożności oraz dodatkowych źródeł pieniędzy, starają się być hojnymi. Określoną cześć swoich środków materialnych przeznaczają na potrzeby duszpasterskie parafii i diecezji, na wspólne potrzeby stowarzyszenia oraz na jałmużnę.

Kolejnym ważnym elementem powołania Towarzyszy Chrystusa jest życie wspólne prowadzone w duchu braterstwa i przyjaźni. Księża dostosowują się do wspólnotowego rytmu dnia, starają się chętnie służyć swoim współbraciom zarówno w dużych jak i małych sprawach.

Każdy Towarzysz Chrystusa powinien odznaczać się gorliwością o zbawienie dusz jemu powierzonych, dlatego gotowy jest podjąć się każdego zadania dla ich dobra i pamięta o nich w swoich modlitwach. Członkowie stowarzyszenia kładą również nacisk na wierność Magisterium Kościoła. Czerpią z bogactwa duchowego i teologicznego Kościoła, a zgłębianie Słowa Bożego i prawdy katolickiej stanowi zwykłą część ich codziennego życia. Gotowi są także zdobywać wszelką wiedzę i umiejętności, potrzebne do służby Kościołowi.

Historia:

Pierwsza wspólnota Towarzyszy Chrystusa została oficjalnie założona w 1992 roku w diecezji St. Paul-Minneapolis w USA z chwilą zatwierdzenia przez miejscowego ordynariusza. Wielu z obecnych członków należało wcześniej - będąc jeszcze uczniami bądź studentami - do różnych grup modlitewnych, charyzmatycznych albo do świeckich bractw skupiających mężczyzn żyjących w celibacie. Właśnie z takich grup wywodzili się pierwsi Towarzysze Chrystusa.

Inspiracją do podjęcia takiego stylu życia – poza pragnieniem wzrastania w świętości – była zachęta zawarta w dokumentach Soboru Watykańskiego II do podjęcia przez kler diecezjalny życia wspólnego i dobrowolnego przyjęcia rad ewangelicznych, a także słowa papieża Jana Pawła II mówiące o korzyściach duchowych płynących z tego typu formy życia i wskazujące za wzór wczesnochrześcijańskie wspólnoty z Jerozolimy.

Po pewnym okresie zdobywania doświadczenia takiej formy życia, grupa seminarzystów z archidiecezji Denver założyła w 2007 roku analogiczną wspólnotę Towarzyszy Chrystusa w swojej diecezji, pod jurysdykcją tamtejszego biskupa.

Strony www:
diec. St. Paul-Minneapolis: www.companionsofchrist.org
diec. Denver: www.denvercompanionsofchrist.org