Dominikanki Misjonarki Najświętszego Serca Jezusa

Dominikanki Misjonarki Najświętszego Serca Jezusa (OP)
Dominican Missionary Sisters of the Sacred Heart of Jesus
Hermanas Dominicas Misioneras del Sagrado Corazón de Jesús
Irmãs Dominicanas Missionárias do Sagrado Coração de Jesus
Suore Domenicane Missionarie del Sacro Cuore di Gesù
Sœurs Dominicaines Missionnaires du Sacré-Cœur de Jésus
Missionsdominikanerinnen vom Heiligen Herzen Jesu (von Strahlfeld)

Data i miejsce założenia:
1891 rok - Zimbabwe

Liczba sióstr na świecie: 335  * dane z 2008 roku
Dominikanki Misjonarki Najświętszego Serca Jezusa obecne są w krajach: Niemcy, Wielka Brytania, Zimbabwe, Zambia, Kenia, Kolumbia.
Dom generalny: Wielka Brytania (Crawley)

Habit aktualny:

Biały habit z kołnierzykiem, na głowie czarny welon z białą wypustką, na piersi możliwy zawieszony mały krzyżyk.

Na co dzień możliwy habit o kroju
sukienki lub czarny welon
do świeckiego ubrania:
białej bluzki, czarnej spódnicy.

Habit historyczny:

Biały habit ze szkaplerzem, czarny welon.

Duchowość:

Zgodnie z dominikańską duchowością zgromadzenie stawia w centrum swojego życia dążenie do Prawdy, przede wszystkim prawdy o Bogu, która pozwala właściwie odczytywać znaki Bożej obecności w świecie oraz być czujnym na prawdziwe potrzeby ludzi. Aby dotrzeć do prawdy konieczna jest kontemplacja tajemnic Bożych i studium, które obejmuje przede wszystkim zgłębianie Słowa Bożego, ale także zdobywanie wiedzy i umiejętności potrzebnych do pełnienia apostolstwa.

Dominikańska zasada: contemplare et contemplata alliis tradere – czyli kontemplować i przekazywać innym owoce kontemplacji znajduje swój wyraz w działalności apostolskiej zgromadzenia, która silnie zakorzeniona jest w życiu modlitewnym.

Modlitwa jest więc w centrum życia sióstr, a Chrystus w centrum ich modlitwy. Siostry codziennie uczestniczą w Mszy Świętej, trzy razy dziennie śpiewają wspólnie Liturgię Godzin, dzięki której rozciągają eucharystyczny kult Boga na różne pory dnia. Ponadto poświęcają czas na modlitwę osobistą, czytanie duchowne, wspomniane już studium Pisma Świętego, dni skupienia i doroczne rekolekcje; żyją z cichą świadomością obecności Boga. Modlitwą różańcową rozważają życie i misję Chrystusa w Ewangelii. Kult Maryi, Matki Boga jest integralną częścią tradycji dominikańskiej. Siostry wzywają również wstawiennictwa św. Dominika i świętych zakonu dominikańskiego.

Tym, co wyróżnia zgromadzenie spośród innych dominikańskich wspólnot jest żywe nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa, które rozpala miłość do Chrystusa, bliźnich i wszystkich zobowiązań sióstr.

Działalność:

Pierwszym polem działalności zgromadzenia jest edukacja. Siostry uczą w szkołach prowadzonych przez siebie, w szkołach diecezjalnych lub państwowych, wykładają na uniwersytetach. Nauczają także głuchych i niewidomych. Kolejną formą apostolstwa jest opieka nad ludźmi chorymi, starszymi, znajdującymi się w trudnej sytuacji życiowej oraz sierotami. Trzecie pole działania to włączanie się w prace duszpasterskie Kościoła, szczególnie w zakresie kierownictwa duchowego.

Historia:

Korzenie zgromadzenia sięgają założonego w 1394 roku kontemplacyjnego klasztoru dominikanek w Augsburgu w Niemczech. W 1877 roku grupa mniszek z tego klasztoru wyjechała do RPA, aby podjąć się pracy misyjnej. Wkrótce siostry uzyskały niezależność od macierzystej wspólnoty tworząc nowe zgromadzenie Dominikanek z King William’s Town.

W 1891 roku pięć sióstr z m. Patrick Cosgrave na czele zostało wysłanych na misję Zambezi w Rodezji (dziś Zimbabwe) na zaproszenie tamtejszych jezuitów. Tam siostry zajęły się opieką nad chorymi w pierwszym, prymitywnym szpitalu w Salisbury (dziś Harare) w stolicy obecnego Zimbabwe. Nieco później siostry otwarły też pierwsze szkoły.

Ponieważ Dominikanki z King William’s Town były zgromadzeniem nauczającym, coraz trudniej było przełożonym zaspokajać potrzeby sióstr w Rodezji, które zajmowały się też chorymi, głownie w zakresie przygotowania zawodowego do posługi pielęgniarskiej. Władze kościelne zasugerowały więc w 1897 roku przełożonej generalnej możliwość odłączenia się sióstr w Zimbabwe od domu macierzystego. Ta wstępnie zgodziła, ale uzależniła to także od zgody sióstr w Rodezji, których wówczas pracowało tam już 30, a które w przeciwnym razie miały powrócić do RPA. Rok później 19 z nich postanowiło zostać, stając się pierwszymi Dominikankami Misjonarkami Najświętszego Serca Jezusa; m. Patrick została przełożoną generalną.

Choć formalne usamodzielnienie się dokonało się w 1898 roku, to jednak zgromadzenie rok 1891 traktuje jako datę swoich narodzin, gdyż to właśnie wtedy faktycznie zaczął kształtować się odrębny chryzmat. W 1917 roku siostry osiedliły się w Niemczech, później z Wielkiej Brytanii, do której w 2002 roku przeniesiono dom generalny z Zimbabwe. 

Strony www:
www.dominicanmissionarysisters.org
Niemcy: http://kloster.kloster-strahlfeld.de