Córki Jezusa

Siostry Jezusa (z Kermaria) (FJ)
Filles de Jésus (de Kermaria)
Figlie di Gesù (di Kermaria)
Daughters of Jesus (of Kermaria)
Hijas de Jesús (de Kermaria)
Filhas de Jesus (de Kermaria)
Töchter Jesu (von Kermaria)

Data i miejsce założenia:
1834 rok - Francja

Założyciele:
ks. Pierre Noury
m. Sainte-Angèle - Perrine Samson
ks. Yves-Marie Coëffic
m. Marie de Saint Charles - Angelique Perigualt

ks. Pierre Noury              m. Perrine Samson

Liczby: 1077 sióstr na świecie  
Córki Jezusa obecne są w krajach: Francja, Belgia, Wielka Brytania, Irlandia, Kanada, Dominika, Haiti, Honduras, Kolumbia, Chile, Wybrzeże Kości Słoniowej, Czad, Kongo-Rep.Dem., Kamerun.
Dom generalny: Francja (Paryż)

Habit aktualny:

 Zgromadzenie założone jako habitowe. Obecnie siostry nie chodzą w habitach.

Habit historyczny:

Strój pierwotny używany do ok. 1956 roku.
Habit i welon w kolorze czarnym.

----------------------------------------------

Strój używany w przybliżeniu w latach 1956 - 1965.

----------------------------------------------

Habit używany od ok. 1965 roku

Duchowość:

Pierwszą zasadą życia zgromadzenia, nakreśloną przez założycieli, jest uczczenie Świętego Człowieczeństwa Syna Bożego. Siostry opierają swoje życie na Panu Jezusie, który przyjął ciało ludzkie, dzięki czemu każdy człowiek może stać się prawdziwym dzieckiem Boga. Dla sióstr oznacza to, aby w każdej sytuacji postępować na sposób Jezusa. Hasłem zgromadzenia są słowa: Za Jezusem na ścieżkach ludzkiego życia.

Duchowości sióstr bliskie są postacie ewangelicznych niewiast: najpierw Maryi, Matki Jezusa, która chowała wiernie wszystkie te sprawy w swym sercu (Łk 2, 51) i która polecała sługom na weselu w Kanie Galilejskiej: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie (J 2, 5). Dalej Samarytanka, która po spotkaniu z Jezusem wróciła do swego miasta, gdzie zachęcała innych, by i oni poszli i spotkali Mesjasza (J 4, 28-29); trzecią postacią jest Maria Magdalena, która w poranek wielkanocny spełnia polecenie Pana Jezusa i oznajmia uczniom prawdę o Jego Zmartwychwstaniu (J 20, 17-18). Z przykładu tych kobiet Córki Jezusa kształtują własnego ducha.

Siostry odnajdują obecność Boga w codziennym życiu i w wydarzeniach dziejących się wokoło, na które starają się patrzeć w świetle wiary; głos Boży odnajdują również za pośrednictwem Pisma Świętego i w nauczaniu Kościoła.

Cnotami szczególnie cenionymi w zgromadzeniu jest prostota i pokora oraz skromność działania na wzór Pana Jezusa.

Działalność:

W swoim apostolstwie zgromadzenie ukierunkowane jest na reagowanie na potrzeby środowiska, w którym żyją, zwłaszcza parafii i okolicy, dlatego nie ma ono ściśle określonego rodzaju działalności. Córki Jezusa poświęcają się wychowaniu dzieci i młodzieży, opiece nad chorymi i towarzyszeniu im do końca życia, pomocy ubogim, katechizacji i formacji ludzi świeckich w ramach pracy parafialnej oraz działalności misyjnej. Według wskazań założycieli siostry wyjątkową troską i czułością starają się otaczać tych, którzy wydają się być najbardziej opuszczeni.

Historia:

W XVIII wieku bretońska wieś znajdowała się w skrajnym ubóstwie. Ks. Pierre Noury, proboszcz Bignan, chciał zaradzić biedzie. Marzył o założeniu „domu pobożności”, w którym by zaspokajano potrzeby materialne i duchowe ubogich z parafii i okolicy. Dom prowadziłaby niewielka wspólnota kobiet poświęcająca się życiu modlitwy i dziełom charytatywnym. Rewolucja Francuska zmusiła kapłana do ucieczki z kraju, a jego plany zostały udaremnione. W 1804 roku zmarł.

W 1821 roku do Bignan przybył nowy proboszcz ks. Yves-Marie Coëffic. Dowiedział się o marzeniu ks. Noury i postanowił je zrealizować. Do pomocy zaangażował jedną ze swoich parafianek, tercjarkę Perrine Samsom, kobietę, która w swojej wiosce pomagała chorym, uczyła dzieci czytać i pisać, prowadziła modlitwy, gdy z powodu rewolucji brakowało kapłana. Ks. Coëffic zaprosił ją do Bignan i powierzył jej szkołę dla chłopców, zachęcając ją do realizacji wizji ks. Noury – wspólnoty służącej potrzebującym w mieście. Wkrótce do Perrine dołączyły cztery kolejne kobiety, rozpoczęły nowicjat pod kierunkiem ks. Coëffic’a; w 1834 roku złożyły pierwsze śluby, dając początek zgromadzeniu Córek Jezusa. Perrine Samsom, przyjęła imię Sainte-Angèle i została pierwszą przełożoną generalną.

W 1846 roku przełożoną generalną została m. Marie de Saint-Charles - Angelique Perigualt. Prowadziła zgromadzenie przez 40 lat, w czasie których wspólnota rozrosła się z 60 do ponad 600 sióstr. Za jej rządów rozwinął się i ugruntował charyzmat zgromadzenia. Dlatego też uważana jest za jego współzałożycielkę, mimo iż wstąpiła do zgromadzenia kilka lat po jego faktycznym założeniu. Podobnie ks. Noury, choć nie był bezpośrednim założycielem lecz to jego charyzmatem żyje zgromadzenie, dlatego za założyciela jest przez siostry uważany.

W 1860 roku dom macierzysty Córek Jezusa został przeniesiony do Plumelin; miejsce to nazwano Kermaria (co w języku bretońskim znaczy: wieś Maryi). Na początku XX wieku zgromadzenie liczyło ok. 1000 sióstr. Antykościelna polityka Francji zmusiła wiele sióstr do wyjazdu i osiedlenia się za granicą. Powstały wówczas nowe domy w Belgii, Wielkiej Brytanii i Kanadzie, co zaowocowało licznymi miejscowymi powołaniami. W latach 1950-tych Córki Jezusa włączyła się w pracę misyjną w Afryce i Ameryce Południowej.
.

Strony www:
www.fillesdejesus.org