Franciszkanki Misjonarki Niepokalanego Serca Maryi

Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Niepokalanego Serca Maryi (FCIM)
*Congregatio Sororum Franciscanae Missionariae a Corde Immaculatae Beatae Mariae Virginis
*Francescane Missionarie del Cuore Immacolato di Maria
(Francescane Missionarie d’Egitto)
*Franciscan Missionary Sisters of the Immaculate Heart of Mary
(Sisters of Egypt)
*Hermanas Franciscanas Misioneras del Corazón Inmaculado de María
(Franciscanas Misioneras de Egipto)
*Irmãs Franciscanas Missionárias do Coração Imaculado de Maria
(Franciscanas Missionárias do Egito)
*Soeurs Franciscaines Missionnaires du Coeur Immaculé de Marie
(Franciscaines Missionnaires d’Egypte)
*Franziskaner-Missionsschwestern vom Unbefleckten Herzen Mariens
(Franziskaner-Missionsschwestern von Ägypten)
inna nazwa: Franciszkanki Misjonarki z Egiptu

Data i miejsce założenia:
1868 rok - Egipt

Założycielka:
bł. Caterina Troiani

Liczby: 699 sióstr na świecie  * dane z 2005 roku
Franciszkanki Misjonarki Niepokalanego Serca Maryi obecne są w krajach: Włochy, Malta, USA, Brazylia, Maroko, Egipt, Erytrea, Ghana, Gwinea Bissau, Izrael, Palestyna, Syria, Liban, Jordania, Irak.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Ciemno-brązowy habit przepasany białym sznurem, ciemno-brązowy szkaplerz z prostokątnym wycięciem pod szyją, biały kołnierz, na głowie biały czepek, czarny welon.

W Brazylii możliwy habit biały
bez szkaplerza; welon biały.

W Ziemi Świętej habit biały
ze szkaplerzem, welon biały.

W Afryce habit beżowy lub biały bez szkaplerza, welon biały.

Habit historyczny:

Brązowy habit ze szkaplerzem, czarny welon.

Duchowość:

Żyć Ewangelią Jezusa Chrystusa, naszego Ukrzyżowanego Oblubieńca, nagiego i opuszczonego na Krzyżu i w Nim być posłane dla nawrócenia ludzi za morzami - to charyzmat Franciszkanek Misjonarek z Egiptu. Siostry realizują go w wierności Kościołowi, podążając śladami św. Franciszka z Asyżu, prawdziwego przyjaciela i naśladowcy Chrystusa.

Styl życia, do którego siostry są powołane, prowadzi je do uczynienia Bogu całkowitego daru z siebie, ukochania Go niepodzielnym sercem i otwarcia się na przyjęcie Jego Słowa. Za przykładem Matki Bożej, która narodziła Syna Bożego, siostry pragną „rodzić” Chrystusa w sercach innych ludzi.

Franciszkanki wzorują się na żarliwej pobożności swojej założycielki, szczególnie w nabożeństwie do Jezusa Eucharystycznego, który jest niewyczerpanym źródłem siły duchowej; nabożeństwie do Niepokalanego Serca Maryi oraz do św. Józefa. Wzór unicestwienia, pokory i ubóstwa odnajdują w tajemnicy Wcielenia Jezusa.

Działalność:

Siostry współpracują z Kościołem w dziele szerzenia Królestwa Bożego. Pełnią swoją służbę w domach dziecka, przedszkolach, szkołach różnego typu, uczą zawodu, prowadzą przychodnie, szpitale (w tym także ośrodki dla trędowatych, chorych na gruźlicę i AIDS), włączają się w pracę duszpasterską w parafiach, opiekują się pielgrzymami, gotowe są podjąć się służby wszędzie tam, gdzie są potrzebne.

Historia:

Costanza Troiani, późniejsza matka Caterina od św. Róży z Viterbo, wychowała się na przedmieściach Rzymu. Naukę pobierała u sióstr klarysek w Ferentino, do których niebawem wstąpiła. W klasztorze prowadziła wzorowe życie. Mając czterdzieści sześć lat zaczęła odczuwać wyraźne powołanie misyjne. Na dalsze losy m. Cateriny miał wpływ spowiednik klasztoru, który przebywając przez pewien czas w północnej Afryce dowiedział się, że jednym z największych problemów w Egipcie był brak zakonów poświęconych wychowaniu młodego pokolenia. Opowiedział o tym siostrom w Ferentino, które postanowiły odpowiedzieć na to zapotrzebowanie. Caterina zgłosiła chęć wyjazdu i stała się motorem całego przedsięwzięcia.

W 1859 roku wraz z pięcioma innymi siostrami przyjechała do Kairu.  Z pomocą miejscowych franciszkanów siostry otworzyły internat dla dziewcząt i szkołę dla dzieci bez względu na religię i narodowość, roztoczyły także opiekę nad chorymi oraz sierotami.

Matka Caterina nie miała zamiaru zakładać nowego zgromadzenia, ale w 1865 roku siostry w Ferentino postanowiły przerwać misję w Egipcie. Caterina stanęła przed wyborem: albo zamknąć misję, która dopiero zaczęła się rozwijać i wrócić do Włoch, albo odłączyć się od macierzystego klasztoru. Wybrała to drugie rozwiązanie, co w praktyce oznaczało powołanie do życia nowej wspólnoty zakonnej. Po otrzymaniu papieskiej aprobaty w 1868 roku, grupa 10 sióstr wraz z m. Cateriną złożyły śluby zakonne według nowych reguł, a pierwsze kandydatki otrzymały habit zakonny, co uważa się za oficjalny początek zgromadzenia. Od tej chwili założycielka miała tylko jedno pragnienie: aby zaszczepić u swoich duchowych córek żywą miłość do życia wewnętrznego i umożliwić im realizację misji zdobywania dusz dla Chrystusa.

Strony www:
Włochy: www.francescane.net
USA: www.fmihm.org
Brazylia: www.irmasfranciscanas.org.br

Zdjęcia pochodzą ze stron internetowych zgromadzenia.