Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Werbiści

Zgromadzenie Słowa Bożego (SVD)
Societas Verbi Divini
Society of the Divine Word (Divine Word Missionaries)
Società del Verbo Divino (Verbiti)
Misioneros del Verbo Divino (Verbitas)
Missionários do Verbo Divino (Verbitas)
Société du Verbe-Divin (Missionnaires du Verbe Divin)
Gesellschaft des Göttlichen Wortes (Steyler Missionare)
Gezelschap van het Goddelijke Woord (Missionarissen van Steyl)
inna nazwa: Misjonarze Słowa Bożego

Data i miejsce założenia:
1875 rok - Holandia

Założyciel:
św. Arnold Janssen

Liczby: 6138 zakonników na świecie (w Polsce 227) *dane z 2008 roku

Werbiści obecni są w krajach: Polska, Holandia, Belgia, Francja, Wielka Brytania, Irlandia, Hiszpania, Portugalia, Włochy, Szwajcaria, Niemcy, Austria, Słowacja, Węgry, Rumunia, Mołdawia, Ukraina, Białoruś, Rosja, USA, Kanada, Meksyk, Kuba, Jamajka, Anguilla, Antigua i Barbuda, Montserrat, Saint Kitts i Nevis, Kostaryka, Nikaragua, Panama, Kolumbia, Wenezuela, Ekwador, Boliwia, Paragwaj, Brazylia, Urugwaj, Argentyna, Chile, Benin, Ghana, Togo, Czad, Kongo, Kenia, Tanzania, Angola, Botswana, Mozambik, Zambia, Zimbabwe, Madagaskar, RPA, Indie, Wietnam, Chiny, Hongkong, Korea Płd., Japonia, Tajwan, Tajlandia, Filipiny, Indonezja, Timor Wschodni, Papua Nowa Gwinea, Australia, Nowa Zelandia.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Czarny habit przepasany szerokim czarnym pasem wiązanym po lewej stronie.

Na misjach możliwa biała sutanna.

Duchowość:

Werbiści są zgromadzeniem misyjnym. W centrum duchowości znajduje się Słowo Boże i Jego posłannictwo. Zakonnicy poprzez słuchanie Słowa Bożego i życie według niego pragną być jego współpracownikami. Dlatego pierwszym obowiązkiem zgromadzenia jest głoszenie Słowa Bożego wszystkim ludziom, tworzenie nowych wspólnot Kościoła lokalnego, a także troska o ich wzrost i łączność z Kościołem powszechnym.

Z przykładu Pana Jezusa - Słowa Wcielonego, Jego miłosnego oddania się Bogu Ojcu i bezinteresownej służby ludziom werbiści czerpią wzór swojego postępowania. Świadectwo prawdziwie chrześcijańskiego życia, jest więc pierwszym krokiem ich misjonarskiego powołania. Zakonnicy starają się żyć tak, aby ludzie poznali, że we własnym życiu doświadczyli Królestwa Bożego, które głoszą innym. Szczególną troskę okazują biednym i uciśnionym.

W zgromadzeniu apostolstwo misyjne i życie zakonne ściśle łączą się ze sobą. Ślubami zakonnymi werbiści wiążą się ściślej z Bogiem, ze współbraćmi i z Kościołem; duch rad ewangelicznych przenika całą działalność misjonarską. Cechą szczególną Misjonarzy Słowa Bożego jest posłuszeństwo wyrażone w gotowości pójścia wszędzie tam, gdzie pośle ich przełożony, rezygnując nawet z własnej Ojczyzny, ojczystego języka i kultury. To także gotowość do pozostawienia wykonywanych przez długie lata zajęć i przekazania ich innym.

Werbiści żyją i pracują w międzynarodowych wspólnotach, co jest kolejną cechą wyróżniającą zgromadzenie. W swoim apostolstwie starają się podejmować działania, które najlepiej będą odpowiadały potrzebom danego miejsca i czasu, wybierając formy posługi najskuteczniejsze w wypełnianiu ich misyjnego charyzmatu.Konstytucje i Dyrektorium Zgromadzenia Słowa Bożego.

Działalność:

Zasadniczą formą apostolstwa zgromadzenia jest praca misyjna. Werbiści w pierwszej kolejności pracują w miejscach, gdzie Ewangelii jeszcze w ogóle nie głoszono, pracują także tam, gdzie głosi się ją w niedostatecznym stopniu, albo dotarła ona niedawno i gdzie Kościół miejscowy nie jest jeszcze zdolny do samodzielnego życia, posługują również we wspólnotach już uformowanych. Zajmują się formacją ludzi świeckich, włączając ich w misję zgromadzenia.

Werbiści prowadzą ponadto parafie, uniwersytety i szkoły różnych szczebli, troszczą się o emigrantów, uchodźców, więźniów głoszą Ewangelię poprzez środki masowego przekazu, radio, telewizję, wydawnictwa prasowe i książkowe. Jednak każda forma posługi podporządkowana jest pierwszorzędnemu celowi: misyjnemu zadaniu Kościoła.

Historia:

Proces narodzin Zgromadzenia Słowa Bożego rozpoczął się, gdy niemiecki kapłan św. Arnold Janssen będąc duszpasterzem i nauczycielem w katolickim liceum, rozpoczął wydawanie miesięcznika pt. Mały Posłaniec Serca Jezusowego, który miał pomagać w szerzeniu idei pracy misyjnej, m.in. wśród emigrantów w USA oraz wśród pogan. To w tym czasie powstał pomysł zbudowania w Niemczech seminarium kształcącego księży do pracy misyjnej. Jednak szerzący się Kulturkampf sprawił, że w Niemczech nie było to możliwe; pierwszy dom misyjny powstał więc w Steyl w Holandii tuż przy granicy z Niemcami.

Jego poświęcenie odbyło się w 1875 roku, co dziś uznawane jest za datę założenia Zgromadzenia Słowa Bożego, choć początkowo był to jedynie dom przygotowujący księży do wyjazdu na misje. Szybko jednak okazało się, że wspólnocie brakuje czynnika jednoczącego. Dlatego rok później św. Arnold wraz z towarzyszem złożyli pierwsze śluby zakonne - czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Wówczas wspólnota stała się już w pełni zgromadzeniem zakonnym.

W 1889 roku św. Arnold powołał do życia misyjne zgromadzenie żeńskie Służebnic Ducha Świętego, natomiast w 1896 roku z woli założyciela z grona sióstr misyjnych wyłoniła się gałąź klauzurowa Służebnic Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji, której celem jest wsparcie modlitewne misjonarzy i misjonarek dwóch wcześniej założonych zgromadzeń.