Zgromadzenie Sióstr Św. Dominika (OP)
Congregatio Sororum Sancti Dominici
Congregation of the Sisters of St. Dominic
(Dominican Sisters of the Immaculate Conception)
Congregazione delle Suore di San Domenico
Congregación de las Hermanas de Santo Domingo
Congregação das Irmãs de São Domingos
Congrégation des Soeurs de Saint Dominique
Kongregation der Schwestern vom hl. Dominikus
Data i miejsce założenia:
1861 rok - Polska
Założycielka:
m. Kolumba – Róża Filipina Białecka
Liczba sióstr na świecie: 362 (w Polsce: 293) * dane z 2008 roku
Dominikanki obecne są w krajach: Polska, Ukraina, Białoruś, Rosja, Włochy, USA, Kanada, Kamerun.
Dom generalny: Polska (Kraków)
Habit aktualny:
Biały habit przepasany skórzanym paskiem, biały szkaplerz i pelerynka,
na głowie czarny welon z biała wypustką, przy boku różaniec. Stroju dopełnia czarna kapa. |
Nowicjuszki |
Dominikanki w Kamerunie - habit bez pelerynki, krzyżyk na piersiach |
Dominikanki w Kamerunie - na co dzień używany habit bez szkaplerza biały lub lekko pomarańczowy, biały welon.
Habit historyczny:
W czarnych szkaplerzach siostry konwerski |
----------------------------------------------
Zgromadzenie należy do wielkiej rodziny zakonnej, założonej przez św. Dominika, która od początku została ustanowiona dla głoszenia Słowa Bożego i zbawiania dusz. Dlatego wszystkie siostry poświęcają się realizacji apostolskich zadań Kościoła, zwiastując bliźnim Królestwo Boże.
Kontemplować i przekazywać innym owoce kontemplacji to podstawowa zasada życia sióstr dominikanek. Z kontemplacji Bożej Prawdy winno wypływać apostolstwo zgromadzenia, tak więc głoszenie prawdy jest podstawowym zadaniem sióstr. Aby sprostać temu wzniosłemu zadaniu, dominikanki troszczą się o osobistą zażyłość z Bogiem. Pomocne w jej kształtowaniu jest uroczyste, wspólnotowe sprawowanie Liturgii, zarówno codziennej Mszy Świętej, jak też Liturgii Godzin, zgłębianie Słowa Bożego, troska o kult Eucharystii, rozważanie tajemnic zbawienia w modlitwie różańcowej oraz cześć oddawana Matce Bożej, szczególnie pod wezwaniem Matki Dobrej Opieki oraz Królowej Różańca Świętego.
Działalność:
W pełnieniu misji głoszenia Ewangelii najbardziej potrzebującym dominikanki nie ograniczają się do jakiejś ściśle określonej formy działalności. Najczęstszą formą jest katechizacja, organizowanie rekolekcji i dni skupienia, prowadzenie różnych grup duszpasterskich. Również sporą część apostolstwa obejmuje wychowanie najmłodszych w prowadzonych przez zgromadzenie kilku przedszkolach. Dominikanki prowadzą również ośrodek wychowawczy. Cierpiącym i ludziom w podeszłym wieku niosą pomoc we domach pomocy społecznej, domach opieki dla osób starszych, jak również w szpitalach oraz odwiedzając chorych w ich własnych domach, włączając się w pracę charytatywną Kościoła. Ponadto siostry pracują w parafiach jako zakrystianki, kancelistki, organistki.
Polskie Zgromadzenie Sióstr św. Dominika założyła m. Kolumba – Róża Filipina Białecka. Odkrywając w sobie łaskę powołania do wyłącznej służby Bogu, w dniu swojego Bierzmowania złożyła ślub poświęcenia się Bogu w życiu zakonnym.
Początkowo zamierzała wstąpić do kontemplacyjnego klasztoru mniszek dominikanek w Krakowie, którym to zamiarem podzieliła się ze swoim spowiednikiem. Ten polecił jej jednak, aby porozmawiała o tym z przełożonym generalnym Zakonu Dominikańskiego, który w tym czasie akurat wizytował klasztory w Polsce. Generał zachęcił ją, aby formację zakonną odbyła w kontemplacyjno-czynnym zgromadzeniu dominikanek w Nancy we Francji i przeszczepiła go do Polski. Sugestię tą Róża odczytała jako wolę Bożą.
Po złożeniu ślubów zakonnych powróciła do Polski i w 1861 roku założyła w Tarnobrzegu – Wielowsi pierwszy w Polsce klasztor nowego zgromadzenia dominikanek czynnych, które miało się poświęcić głoszeniu prawdy ewangelicznej najbardziej potrzebującym. W owym czasie była to przede wszystkim ludność wiejska. W zakładanych przez siebie szkołach siostry troszczyły się o rozwój dzieci i młodzieży, przygotowywały w parafiach do przyjęcia sakramentów świętych, wspierając wysiłki miejscowych duszpasterzy. Opiekowały się także chorymi oraz towarzyszyły im w godzinie śmierci. W 1936 roku siostry rozpoczęły posługę w USA, gdzie znane są jako Dominikanki Niepokalanego Poczęcia.
Początkowo zamierzała wstąpić do kontemplacyjnego klasztoru mniszek dominikanek w Krakowie, którym to zamiarem podzieliła się ze swoim spowiednikiem. Ten polecił jej jednak, aby porozmawiała o tym z przełożonym generalnym Zakonu Dominikańskiego, który w tym czasie akurat wizytował klasztory w Polsce. Generał zachęcił ją, aby formację zakonną odbyła w kontemplacyjno-czynnym zgromadzeniu dominikanek w Nancy we Francji i przeszczepiła go do Polski. Sugestię tą Róża odczytała jako wolę Bożą.
Po złożeniu ślubów zakonnych powróciła do Polski i w 1861 roku założyła w Tarnobrzegu – Wielowsi pierwszy w Polsce klasztor nowego zgromadzenia dominikanek czynnych, które miało się poświęcić głoszeniu prawdy ewangelicznej najbardziej potrzebującym. W owym czasie była to przede wszystkim ludność wiejska. W zakładanych przez siebie szkołach siostry troszczyły się o rozwój dzieci i młodzieży, przygotowywały w parafiach do przyjęcia sakramentów świętych, wspierając wysiłki miejscowych duszpasterzy. Opiekowały się także chorymi oraz towarzyszyły im w godzinie śmierci. W 1936 roku siostry rozpoczęły posługę w USA, gdzie znane są jako Dominikanki Niepokalanego Poczęcia.
Strony www:
http://dominikanki.pl
http://misje.dominikanki.pl
USA: www.sistersop.com
Filmy:
więcej filmów:
http://dominikanki.pl/multimedia/
www.youtube.com/user/siostrydominikanki/videos?view=0&flow=grid
.
.
.