Misjonarki Oblatki

Siostry Misjonarki Oblatki Najświętszego Serca i Maryi Niepokalanej (MO)
Missionary Oblate Sisters of the Sacred Heart and of Mary Immaculate (Missionary Oblate Sisters St. Boniface)
Suore Missionarie Oblate Oblate del Sacro Cuore e di Maria Immacolata (Missionarie Oblate di St. Boniface)
Hermanas Misioneras Oblatas del Sagrado Corazón y de María Inmaculada (Misioneras Oblatas de St. Boniface)
Irmãs Missionárias Oblatas do Sagrado Coração e de Maria Imaculada (Missionárias Oblatas de St. Boniface)
Sœurs Missionnaires Oblates du Sacré Cœur et de Marie Immaculée (Missionnaires Oblates de St-Boniface)
Inna nazwa: Misjonarki Oblatki z St. Boniface

Data i miejsce założenia:
1904 rok - Kanada

Założyciele:
abp Adélard Langevin OMI
m. Alma Laurendeau
m. Ida Lafricain

Liczba sióstr na świecie: 82  * dane z 2009 roku
Misjonarki Oblatki obecne są w krajach: Kanada, RD Kongo, Tajlandia.
Dom generalny: Kanada (Winnipeg)

Habit aktualny:

Zgromadzenie założone jako habitowe.
W okresie posoborowym siostry zrezygnowały z habitów.







Habit historyczny:

Duchowość:

Siostry Misjonarki Oblatki Najświętszego Serca i Maryi Niepokalanej wezwane są do głoszenia Dobrej Nowiny szczególnie poprzez chrześcijańską edukację. Swoje powołanie rozumieją jako całkowity dar z siebie i z własnego serca dla Boga. Starają się więc, by całe ich życie było wyrazem poświęcenia się Bogu. Wszystko, czym są, co robią, ma świadczyć o autentyczności zaangażowania i życia wartościami Królestwa Bożego, na których skupia się ich życie.
Założyciel zgromadzenia uwrażliwiał siostry, aby nawet na chwile nie zapominały, że są osobami oddanymi służbie Bogu i właśnie z tego powodu Kościół powierza im udział w swojej misji. Mają więc być misjonarkami-wychowawczyniami w każdym znaczeniu tego słowa. W miłosnym zjednoczeniu z Chrystusem, który przyszedł, aby czynić wolę Ojca, siostry pragną rozpoznawać i spełnić tę wolę w duchu wiary.

Duchowość zgromadzenia charakteryzuje się pięcioma cechami: to duch wiary – siostry wierzą w bliskość kochającego Boga, obecnego w każdym czasie i czuwającego nad nimi; prostota – wiodąc prosty styl życia, w duchu prostoty pragną wykonać wolę Bożą; otwartość, która rodzi postawę gościnności i dzielenia się z innymi; miłość – siostry dążą do wzrastania w miłości Boga i bliźniego całą swoją osobą: sercem, wolą i charakterem. Pielęgnują także miłość do Kościoła oraz ducha misyjnego. Ostatnia cecha to przemiana w Chrystusie, z której wypływa rodzaj podejmowanej posługi apostolskiej. Poprzez przemianę społeczności, w których siostry posługują starają się oddać Bogu należne Mu miejsce w sercach ludzi, jak i w całych społeczeństwach, czyniąc ludzi bardziej kochającymi i posłusznymi Bogu. Tak więc modlitwa sióstr i ich praca staje się aktem zadośćuczynienia.
Wszystko, czego się podejmują, czynią - w myśl hasła zgromadzenia - z Maryją Matką Jezusa.

Działalność:

Od początku istnienia zgromadzenia głównym zadaniem sióstr jest edukacja dzieci i młodzieży oraz pomoc duszpasterska w parafiach i misjach. Zgromadzenie prowadzi także dom rekolekcyjny, opiekuje się ubogimi. Posługa sióstr skierowana jest w pierwszej kolejności do ludzi, którzy znajdują się w niekorzystnej sytuacji społecznej: prześladowanych z powodu religii czy rasy, ubogich, zmarginalizowanych, mniejszości etnicznych. Cnotą bliską sercu założyciela była sprawiedliwość; ją więc siostry starają się szerzyć poprzez swoją posługę. Angażują się również we wszelkie działania zmierzające do wyeliminowania przyczyn niesprawiedliwości w społeczeństwie.

Historia:

Narodziny zgromadzenia Misjonarek Oblatek były odpowiedzią na sytuację, w jakiej znaleźli się kanadyjscy katolicy na przełomie XIX i XX wieku. Świeckie ustawy zniosły katolickie szkoły, jak również wiele praw francuskojęzycznych Kanadyjczyków. Abp Adélard Langevin OMI ordynariusz diecezji St. Boniface widząc, że wiara, szczególnie dzieci, była zagrożona, postanowił walczyć o sprawiedliwość i przywrócenie możliwości funkcjonowania prywatnych szkół katolickich. Bezskutecznie szukał zgromadzenia gotowego podjąć się edukacji w jego diecezji. Postanowił więc sam ustanowić nową wspólnotę zakonną.

W 1902 roku otworzył pensjonat dla nauczycielek i uczennic mając nadzieję, że będzie to początek nowego zgromadzenia żeńskiego. Największa sala została wkrótce przekształcona w miejsce modlitwy z Najświętszym Sakramentem. Po pierwszych nieudanych próbach w końcu udało mu się zaangażować w swoje plany dwie kobiety. Były to: nauczycielka Alma Laurendeau oraz pracownica parafialna Ida Lafricain. Stały się one fundamentem rodzącej się wspólnoty, której celem miała być praca dla większej chwały Bożej i zbawienia dusz, zwłaszcza dzieci, początkowo poprzez nauczanie religii i języka francuskiego w szkołach. Tak więc w 1904 roku w St. Boniface zgromadzenie Misjonarek Oblatek Najświętszego Serca i Maryi Niepokalanej zostało oficjalnie założone. Ustanowiono kanoniczny nowicjat; kandydatek było sześć. W 1911 wspólnota liczyła już 40 sióstr.

W 1906 roku zgromadzenie otwarło pierwszą szkołę. Zgodnie z duchem misyjnym wspólnoty, siostry odpowiedziały na potrzebę nauczycieli w odległych obszarach prowincji, wspomagając pracujących tam misjonarzy. Zajęły się tam opieką tubylczych dzieci. Z czasem powstawały nowe szkoły zgromadzenia, siostry otwarły dom rekolekcyjny, pracowały także w szkołach parafialnych, pomagały w pracy parafialnej, katechizowały, zajęły się działalnością charytatywną, wykorzystując każdą okazję, aby pomóc dzieciom wzrastać w poznaniu i miłości Boga, kształtując Kościołowi i światu nowe pokolenia wypełnione wiarą. Zgromadzenie rozpoczęło także pracę na misjach, najpierw w Brazylii, następnie na Haiti, w Afryce w Czadzie i Kamerunie, m.in. ucząc miejscowe kobiety czytać i pisać, zasad higieny, opieki nad dziećmi itp.

nowicjat 1908-1909

Do lat sześćdziesiątych zgromadzenie było dość liczne i obecne było w większości kanadyjskich prowincji. Zmiany w Kościele wywołane przez Sobór Watykański II oraz zmiany społeczne sprawiły, że liczba członkiń zaczęła szybko spadać. Część sióstr opuściła zgromadzenie, nowych powołań brakowało, wspólnota zaczęła się starzeć. Dziś niewielka już liczba sióstr jest aktywna w służbie apostolskiej, większość jest na emeryturze lub nie może pracować z powodu choroby, zapewniają one jednak modlitewne wsparcie pozostałym siostrom.

Strony www:
www.missionaryoblatesisters.ca