Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Salezjanie

.
Towarzystwo św. Franciszka Salezego (SDB)
Societas Sancti Francisci Salesii
Società Salesiana di San Giovanni Bosco (Salesiani)
Society of St. Francis de Sales (Salesians of Don Bosco)
Sociedad de San Francisco de Sales (Salesianos de Don Bosco)
Sociedade de São Francisco de Sales (Salesianos de Dom Bosco)
Société de saint François de Sales (Salésien)
Gesellschaft des Heiligen Franz von Sales (Salesianer Don Boscos)
Товариство св. Франциска Салезького (Салезіани)
zgromadzenie tworzą księża i bracia

Data i miejsce założenia:
1859 rok - Włochy

Założyciel:
św. Jan Bosko

Liczby: 15 952 zakonników na świecie (w Polsce: 975)

Salezjanie obecni są w krajach: Włochy, Watykan, Polska, Niemcy, Francja, Belgia, Holandia, Szwajcaria, Austria, Wielka Brytania, Irlandia, Andora, Hiszpania, Portugalia, Malta, San Marino, Szwecja, Litwa, Białoruś, Rosja, Ukraina, Mołdawia, Bułgaria, Czechy, Słowacja, Węgry, Rumunia, Serbia, Kosowo, Słowenia, Chorwacja, Bośnia i Hercegowina, Czarnogóra, Albania, USA, Kanada, Meksyk, Kuba, Haiti, Dominikana, Portoryko, Antyle Holenderskie, Honduras, Gwatemala, Salwador, Nikaragua, Kostaryka, Panama, Kolumbia, Wenezuela, Brazylia, Ekwador, Peru, Boliwia, Paragwaj, Urugwaj, Argentyna, Chile, Egipt, Tunezja, Maroko, Erytrea, Sudan, Sudan Płd., Czad, Mali, Republika Zielonego Przylądka, Senegal, Burkina Faso, Gwinea, Sierra Leone, Liberia, Wybrzeże Kości Słoniowej, Ghana, Togo, Benin, Nigeria, Kamerun, Gwinea Równikowa, Gabon, Kongo-Brazaville, Kongo, Republika Środkowej Afryki, Etiopia, Kenia, Uganda, Rwanda, Burundi, Tanzania, Malawi, Zambia, Angola, Zimbabwe, Namibia, Mozambik, RPA, Suazi, Lesotho, Madagaskar, Mauritius, Izrael, Liban, Syria, Turcja, Gruzja, Azerbejdżan, Kuwejt, Jemen, Iran, Pakistan, Indie, Sri Lanka, Nepal, Bangladesz, Birma, Tajlandia, Kambodża, Wietnam, Chiny, Mongolia, Korea Płd., Japonia, Tajwan, Guam, Filipiny, Indonezja, Timor Wschodni, Australia, Nowa Zelandia, Papua Nowa Gwinea, Wyspy Salomona, Fidżi, Samoa.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Kapłani – czarna sutanna duchowieństwa diecezjalnego (na misjach biała); bracia - bezhabitowi

Duchowość:

Powołaniem salezjanów jest działalność wychowawcza wśród młodzieży realizowana w duchu hasła zgromadzenia: Daj mi dusze, resztę zabierz. Określa ono cel posługi zakonników, którym jest troska o zbawienie dusz powierzonej sobie młodzieży oraz gorliwość, z jaką ten cel powinien być realizowany.

Salezjańska duchowość cechuje się odkrywaniem Boga w codziennym życiu, bez uciekania się do nadzwyczajnych środków i metod oraz postrzegania go jako wpisanego w Boży plan istnienia świata. Postawa ufności wobec Boga wzbudza ducha radości i optymizmu. Zakonnicy pragną żyć w przyjaźni z Jezusem, doświadczając Jego obecności i pomocy w praktykach religijnych: modlitwie, Bożym Słowie, sakramentach. Kościół postrzegają nie tyle jako instytucję, co środowisko swojego życia znaczone relacją bliskości Boga i bliźniego. Św. Jan Bosko powierzył zgromadzenie Maryi. Salezjanie widzą w Niej wzór zawierzenia Bogu i źródło szczególnej pomocy w trudnościach. Oprócz Najświętszej Matki szczególną czcią otaczani są w zgromadzeniu także św. Franciszek Salezy, św. Józef, św. Dominik Savio oraz inni błogosławieni i święci salezjańskiej rodziny.

Działalność:

Działalność wychowawczo-duszpasterska wśród młodzieży zajmuje pierwsze miejsce pośród wszystkich form pracy apostolskiej zgromadzenia. Zakonnicy prowadzą liczne oratoria dla młodzieży, szkoły podstawowe, średnie, wyższe, zawodowe, internaty, domy studenckie, ośrodki wychowawcze i resocjalizacyjne, ośrodki dla trędowatych, centra medyczne, troską obejmują emigrantów. Drugim ważnym polem działalności salezjanów jest praca duszpasterska przede wszystkim w prowadzonych przez siebie parafiach, na misjach, a także opieka nad sanktuariami. Trzeci obszar apostolstwa to ewangelizacja poprzez środki masowego przekazu w prowadzonych przez zgromadzenie wydawnictwach, drukarniach, księgarniach katolickich, rozgłośniach radiowych czy stacjach radiowo-telewizyjnych.

Historia:

Ksiądz Bosko, jako młody kapłan, rozpoczął w Turynie działalność polegającą na niesieniu wszechstronnej pomocy młodzieży męskiej, która wówczas bardzo licznie napływała do szybko rozwijającego się miasta, by szukać środków na utrzymanie. Ponieważ podopiecznych ciągle przybywało, ks. Bosko zaczął organizować specjalne domy; wielu z nich potrzebowało bowiem także dachu nad głową. Tak zaczęły powstawać pierwsze oratoria i szkoły. Jako patrona obrał św. Franciszka Salezego, biskupa, człowieka o dobrym sercu, głębokiej pobożności i żywej miłości bliźniego. Coraz szersza działalność ks. Bosko zyskała uznanie nie tylko ze strony kościelnych hierarchów, ale także ówczesnego rządu, mimo antykościelnej polityki państwa. Zachęcany do zapewnienia przyszłości założonym przez siebie oratoriom postanowił założyć zgromadzenie zakonne, co stało się w 1859 roku. Składało się ono z kapłanów oraz braci tzw. koadiutorów. Pewną nowością wprowadzoną przez ks. Bosko było to, że bracia, w przeciwieństwie do innych męskich zgromadzeń, nie nosili stroju zakonnego, dzięki czemu mogli łatwiej pełnić salezjańską posługę tam, gdzie z różnych względów kapłan nie mógł dotrzeć. Oprócz działalności wychowawczej zakonnicy angażowali się także w misje zagraniczne. Zdając sobie sprawę z dużego wpływu prasy na światopogląd ludzi, założyciel poświęcał także pracy pisarsko-wydawniczej, posiadał drukarnię, wydawał miesięcznik o tematyce religijnej. W 1872 roku ks. Bosko założył także zgromadzenie żeńskie - Siostry Salezjanki - do pracy wychowawczej wśród dziewcząt.

Od początku istnienia wspólnota bardzo dynamicznie się rozwijała. W 1876 roku, a więc niecałe 20 lat od założenia, liczyła już 330 zakonników. Aktualnie salezjanie są trzecim pod względem liczby członków zgromadzeniem męskim na świecie. W obrębie zakonu istnieje także gałąź greckokatolicka obrządku bizantyjsko-ukraińskiego.