ss. Dziewicy Maryi

Zgromadzenie Sióstr Dziewicy Maryi (RVM)
Congregation of the Religious of the Virgin Mary
Congregazione delle Religiose della Vergine Maria
Congregación de Religiosas de la Virgen María
Congregação das Religiosas da Virgem Maria
Congrégation des Religieuses de la Vierge Marie

Data i miejsce założenia:
1684 rok - Filipiny

Założycielka:
m. Ignacia del Espiritu Santo - Juco

Liczba sióstr na świecie: 744   * dane z 2011 roku
Siostry Dziewicy Maryi obecne są w krajach: Filipiny, Indonezja, Timor Wschodni, Tajwan, Pakistan, Włochy, USA, Kanada, Ghana.
Dom generalny: Filipiny (Quezon City)

Habit aktualny:

Biały habit, na głowie czarny welon, na piersi zawieszony medal.

Na co dzień używany także habit szary.

Habit historyczny:

Duchowość:

Zgromadzenie żyje duchowością swojej założycielki, skoncentrowaną na naśladowaniu Chrystusa Ukrzyżowanego, który wybrał dla Siebie drogę upokorzenia i pogardy – naśladowaniu poprzez życie służby, pokory, pokuty i gorliwej modlitwy. Pokorna służba wyraża się m.in. w zdolności do przebaczania, cierpliwości w znoszeniu przykrości, delikatnym i łagodnym sposobie bycia. Pokuta i modlitwa zaś zanoszone są z błaganiem Boga o miłosierdzie.
Założycielka zalecała siostrom umiłowanie także ubóstwa. Życie we wspólnocie zakonnej powinno być prowadzone w pokoju i harmonii, wzajemnej miłości i jedności woli, ma być świadectwem miłości Chrystusa i macierzyńskiej troski Matki Bożej.

Duchowość Sióstr Dziewicy Maryi czerpie także z duchowości św. Ignacego Loyoli, której istotnym elementem jest praktyka rekolekcji ignacjańskich. Według tej duchowości miłość ku Bogu ma przenikać całą działalność; polega ona na ciągłym wydawaniu się w ręce Pana, aby być całkowicie do Jego dyspozycji i upodabnianiu się do Chrystusa w miłości do Boga i ludzi.

Siostry w swoim postępowaniu starają się odzwierciedlić ducha Matki Bożej. Założycielka jako przełożona chciała być żywym wizerunkiem Maryi dla swoich towarzyszek i zachęcała je do wzięcia Matki Bożej jako swego wzoru, szczególnie w radykalnej otwartości na wolę Bożą, która pobudza pokorną, odważną wielkoduszną służbę Kościołowi.

Działalność:

Siostry Dziewicy Maryi poświęcają się katolickiej edukacji i wychowaniu młodzieży w szkołach i bursach szkolnych i studenckich. Ważnym polem działalności zgromadzenia jest prowadzenie domów rekolekcyjnych i oferowanie ćwiczeń duchowych ignacjańskich. Siostry opiekują się ludźmi chorymi i starszymi, w tym chorymi na Alzheimera, troszczą się o imigrantów z Filipin poza granicami kraju, włączają się w pracę charytatywną, pracę duszpasterską w parafiach oraz pracę misyjną. Ponadto siostry pełnią różne funkcje w instytucjach kościelnych.

Historia:

Zgromadzenie założyła m. Ignacia del Espiritu Santo – Juco, córka kobiety z filipińskiego ludu yndia oraz chińskiego emigranta, który niedługo wcześniej przyjął wiarę katolicką. Po odbyciu rekolekcji ignacjańskich prowadzonych przez miejscowych Jezuitów postanowiła poświęcić się służbie Boskiemu Majestatowi i pracy w pocie czoła. W 1684 roku, mając 21 lat, zaczęła żyć samotnie w domu położonym na tyłach Kolegium Jezuitów w Intramuros w Manili.
Jej życie modlitwą i pracą przyciągnęło inne kobiety yndia, które czuły się powołane do życia zakonnego lecz nie były wówczas przyjmowane do obecnych w tamtym czasie na Filipinach zgromadzeń. Ignacia przyjęła te kobiety do siebie i w ten sposób narodziła się pierwsza wspólnota, będąca pobożnym stowarzyszeniem. Duchowe kierownictwo sprawowali Ojcowie Jezuici.

Kobiety te żyły w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie, propagowały praktykę rekolekcji ignacjańskich wśród kobiet, nauczały dziewczęta podstaw wiary chrześcijańskiej, umiejętności czytania i pisania oraz wykonywania zajęć domowych. Rosnąca liczba członkiń wymagała bardziej stabilnego stylu życia i zestawu reguł. Powstał dzienny harmonogram i określono praktyki wspólnotowe, opracowano podstawową strukturę zarządzania, regulowaną formę życia ascetycznego i służby apostolskiej.

W 1726 roku stowarzyszenie było wystarczająco stabilne, aby ubiegać się o oficjalne uznanie władz Kościoła, które uzyskało kilka lat później. Jednak ówczesne hiszpańskie rządy kolonialne uzależniły zgodę na istnienie wspólnoty, jeśli będzie ona miała charakter świecki, a nie religijny i gdy wszelkie postanowienia Konstytucji dotyczące przestrzegania rad ewangelicznych zostaną usunięte. Choć oficjalnie wspólnota stała się świecka, w praktyce jednak siostry składały prywatnie śluby i życie zakonne i formacja nadal były prowadzone. Dopiero po Rewolucji Filipińskiej w 1896 roku stała się możliwa oficjalna kanoniczna erekcja zgromadzenia, która miała miejsce w 1906 roku.

Cechą charakterystyczną m. Ignacii del Espiritu Santo było poświęcenie się Chrystusowi Ukrzyżowanemu. Pragnęła gorliwie dzielić z Nim Jego cierpienia krzyżowe. Na Jego cześć podejmowała różne praktyki pokutne, z cierpliwością i miłością znosiła skrajne ubóstwo, w jakim żyła, do czego zachęcała też współsiostry.

Strony www:
www.rvmonline.net

Filmy: