ss. Krzyża

Siostry Towarzystwa Krzyża (HCC)
Sisters of the Company of the Cross (Sisters of the Cross)
Sorelle della Compagnia della Croce (Sorelle della Croce)
Hermanas de la Compañía de la Cruz (Hermanas de la Cruz)
Irmãs da Companhia da Cruz (Irmãs da Cruz)
Sœurs de la Compagnie de la Croix (Sœurs de la Croix)
Schwestern der Gesellschaft vom Kreuz

Data i miejsce założenia:
1875 rok - Hiszpania

Założycielka:
św. Aniela od Krzyża Guerrero Gonzales

Liczba sióstr na świecie: ok. 650 sióstr
Siostry Krzyża obecne są w krajach: Hiszpania, Włochy, Argentyna.
Dom generalny: Hiszpania (Sewilla)

Habit aktualny:

Brązowy habit przepasany białym sznurem, brązowy krótki szkaplerz, na głowie białe zawicie wokół twarzy oraz czarny welon, na piersi zawieszony krzyż, przy boku różaniec. Dopełnieniem stroju jest brązowy płaszcz.

W Argentynie: habit w kolorze beżowym.

Duchowość:

Celem Sióstr od Krzyża jest służyć ubogim z miłości do Jezusa Chrystusa. Chodzi o zbawienie dusz ludzi ubogich, którym siostry służą jak swoim „panom i władcom”. Charyzmat streszcza hasło zgromadzenia: Stać się ubogim dla ubogich, aby zaprowadzić ich do Chrystusa.

Szczególne znaczenie w życiu sióstr ma duch wyrzeczenia się siebie, który przejawia się m.in. w radykalnym ubóstwie. Siostry prowadzą bardzo skromny tryb życia, siebie i podopiecznych utrzymują jedynie z otrzymanej jałmużny, jadają skromnie, sypiają na ubogich posłaniach, rezygnują z dóbr tego świata, aby móc wszystko oddać potrzebującym. Przez ducha wyrzeczenia i ofiary starają się upodobnić do Chrystusa Ukrzyżowanego.

Drugą cnotą podstawową dla zgromadzenia, obok ubóstwa, jest pokora. Ponadto codzienność sióstr składa się z pokuty i umartwienia, modlitwy, kontemplacji, milczenia i samotności.

Życie ofiary i poświęcenia nie jest możliwe jeśli nie czerpie siły z intensywnej modlitwy. Wyraźny rys kontemplacyjny wspólnoty skłania siostry do spędzania kilku godzin dziennie na modlitwie indywidualnej i wspólnotowej. Obejmuje ona m.in. Mszę Świętą, Oficjum, różaniec, Drogę Krzyżową, adorację Najświętszego Sakramentu oraz modlitwy zgromadzenia. Zjednoczenie z Bogiem na modlitwie rodzi radość, która jest cechą charakterystyczną Sióstr Krzyża.

Działalność:

Założycielka wyznaczyła siostrom trzy podstawowe formy apostolstwa, które są realizowane przez zgromadzenie do dnia dzisiejszego: opieka nad ubogimi chorymi w ich domach, pomagając im także w codziennych czynnościach jak przygotowanie posiłku, prace domowe, dbałość o higienę osobistą itp. Siostry starają się wspierać ich także materialnie i duchowo. Drugie zadanie to troska o chorych samotnych lub tych, którym rodzina nie jest w stanie sama zapewnić opieki. W tym celu zgromadzenie prowadzi domy opieki. Trzeci cel to wspieranie materialne lub żywnościowe ubogich, którzy pukają do drzwi klasztorów.

Zgromadzenie prowadzi ponadto domy dziecka, przedszkola i szkoły oraz kursy zawodowe. Siostry zajmują się również katechizacją młodzieży i dorosłych.

Historia:

Św. Aniela od Krzyża urodziła się w Sewilli w Hiszpanii, w wielodzietnej, ubogiej, lecz bardzo pobożnej rodzinie. Rodzice zaszczepili w niej zamiłowanie do modlitwy i wyczulenie na potrzeby bliźnich. Wcześnie odkryła w sobie powołanie do życia zakonnego; chciała wstąpić do Karmelitanek Bosych, lecz nie przyjęto jej z powodu słabego zdrowia. Zaczęła więc angażować się w służbę chorym i ubogim. Trzy lata później została przyjęta do postulatu w Zgromadzeniu Córek Miłości, lecz musiała go opuścić również z powodu zdrowia.

Aniela postanowiła złożyć prywatne śluby życia według rad ewangelicznych. Wkrótce podczas mistycznej wizji ujrzała dwa krzyże: na jednym wisiał Pan Jezus, drugi był pusty. Zrozumiała potrzebę cierpienia dla Chrystusa i dźwigania swojego krzyża; poznała, że ma poświęcić swoje życie w ofierze za zbawienie bliźnich, jednocząc się z Chrystusem Ukrzyżowanym. Odtąd zaczęła starania nad stworzeniem nowej rodziny zakonnej, które realizowałoby to zadanie.

W 1875 roku udało jej się osiągnąć cel. Wraz z trzema towarzyszkami w Sewilli w małym pokoiku z kuchnią rozpoczęły bardzo ubogie życie wspólne, dając początek Siostrom od Krzyża. Zakonnice odwiedzały ubogich ludzi chorych w ich domach, pomagając im w potrzebach duszy i ciała. Jednocześnie prowadziły bardzo głębokie życie modlitewne. Ofiarnie poświęciły się też cierpiącym w skutek epidemii ospy, która wybuchła w Sewilli rok później. Surowe ubóstwo zachowały w dalszym okresie istnienia zgromadzenia, pozwalając na okazalsze rzeczy materialne jedynie w wystroju kaplicy.

Przez dziesiątki lat siostry prowadziły gorliwe, bardzo ubogie i pełne wyrzeczenia życie, pociągając swoim przykładem dziewczęta, które licznie wstępowały do zgromadzenia. Po Soborze Watykańskim II, gdy większość zgromadzeń w Hiszpanii, pod wpływem błędnej interpretacji posoborowej odnowy życia zakonnego, uległa daleko idącej modernizacji sposobu życia, a czasem i charyzmatów, Siostry Krzyża postanowiły utrzymać tradycyjne elementy życia zakonnego, pierwotną surowość, ubóstwo i ducha radykalnego wyrzeczenia, aby w ten sposób zachować pierwotnego ducha, który cechował założycielkę i pierwsze siostry. Nie zmieniły nawet kroju habitu, aby także zewnętrznie dać wyraz życia pierwotnym charyzmatem. Dokonały zmian natomiast w tym, czego sobór rzeczywiście wymagał.

Przyniosło to bardzo konkretne owoce. Dziś zmodernizowane hiszpańskie zgromadzenia cierpią na brak nowych powołań, tymczasem u Sióstr Krzyża liczba nowicjuszek sięga co roku ok. 50. Zgromadzenie jest jedną z niewielu wspólnot w Hiszpanii, którym powołań nie brakuje i co charakterystyczne – wszystkie one zachowały tradycyjny styl życia zakonnego.

Strony www:
www.hermanasdelacruz.org