Józefitki z Lochinvar

Siostry św. Józefa z Lochinvar (RJS)
Sisters of St. Joseph of Lochinvar
Suore di San Giuseppe di Lochinvar
Hermanas de San José de Lochinvar
Irmãs de São José de Lochinvar
Sœurs de Saint Joseph de Lochinvar
Schwestern vom heiligen Josef von Lochinvar
Inna nazwa: Józefitki czarne

Data i miejsce założenia:
1883 rok - Australia

Założyciele:
Józefitki z Lochinvar wyłoniły się ze zgromadzenia, które założyli ks. Julian Tenison Woods i św. Mary MacKillop.

Liczba sióstr na świecie: brak danych
Józefitki z Lochinvar obecne są w krajach: Australia.
Dom generalny: Australia (Lochinvar, NSW)

Habit aktualny:

Zgromadzenie założone jako habitowe. W okresie posoborowym siostry zrezygnowały z habitów.






Habit historyczny:

Czarny habit przepasany skórzanym paskiem, na piersi wyszyty niebieski józeficki emblemat (połączone dwie litery „A” oraz „M” – inicjały wezwania „Ave Maria”) wraz z trzema literami „J” symbolizującymi Jezusa, św. Józefa i św. Jana Chrzciciela, na głowie biały czepek otaczający twarz, czarny welon, przy boku różaniec z krzyżem zatkniętym za pasek.

 -------------------------------------------------------

-------------------------------------------------------

Józefitki z Lochinvar ok. 1970 roku

Duchowość:

Duchowość Józefitek koncentruje się na osobie Pana Jezusa i na Maryi, Matce Boga, jako Jego pierwszej Uczennicy. Czcią otaczani są również św. Józef i św. Jan Chrzciciel – patronowie zgromadzenia. Siostry mają też żywe nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusa.

Życie duchowe karmione jest osobistą i wspólną modlitwą, wśród której pierwsze miejsce zajmuje Eucharystia oraz Liturgia Godzin, w której w łączności z całym Kościołem Józefitki chwalą Boga i wstawiają się za cały świat. Ważne jest też zgłębianie Pisma Świętego, w którym siostry odnajdują Boga żywego i działającego. Modlitwa jednoczy siostry między sobą i daje siłę, by oddawać się na służbę innym. Duchowe siły wzmacniane są również poprzez coroczne rekolekcje.

Ślubowane rady ewangeliczne pozwalają koncentrować się na Panu Jezusie i Jego Ewangelii, nadają sens i cel życiu sióstr oraz podejmowanemu apostolstwu. Stają się środkiem do swobodnego poświęcenia się Bogu i życia w głębokiej zażyłości z Nim. Żyjąc we wspólnocie zobowiązane są kochać się wzajemnie tak, jak Chrystus nas umiłował.

Według słów założycieli duch zgromadzenia jest duchem modlitwy, ubóstwa i pokory, ponadto wielkiej gorliwości apostolskiej i pokornej wiary w Boga. Zgromadzenie popiera wszystko, co szerzy Ewangelię i przeciwstawia się temu, co ją neguje.

Działalność:

Tradycyjne apostolstwo zgromadzenia skupione głównie na katolickiej edukacji i wychowaniu dzieci i młodzieży w szkołach oraz poprawy ich warunków życiowych zwłaszcza tych, pochodzących z ubogich rodzin, dziś ze względu na coraz starszy wiek sióstr i malejącą ich liczbę została zastąpiona innymi formami pracy apostolskiej. Są to m.in.: odwiedziny chorych w szpitalach, duszpasterstwo więzienne, duszpasterstwo w szkołach, edukacja dorosłych, posługa w parafiach, rekolekcje, kierownictwo duchowe, pomoc ludziom ubogim i marginalizowanym, opieka nad ludźmi starszymi.

Historia:

Józefitki z Lochinvar mają swoje korzenie w Zgromadzeniu Sióstr św. Józefa od Najświętszego Serca Jezusa, założonego w 1866 roku w Penola w Australii przez ks. Juliana Tenison Woods’a i św. Mary MacKillop. W owym czasie biedne, wiejskie dzieci w Australii nie miały dostępu do formalnej edukacji i wyrastały na ludzi nieznających Boga. Głównym celem wspólnoty było więc zapewnienie dzieciom z ubogich rodzin wykształcenia opartego na wierze katolickiej, które jednocześnie dawałoby możliwość poprawy sytuacji życiowej.

Zgromadzenie szybko się rozwijało, zakładając coraz liczniejsze domy w różnych częściach kraju. Posiadało scentralizowany zarząd, co nie zawsze podobało się ówczesnym biskupom. Jeden z domów zgromadzenia powstał w Perthville. Tamtejszy biskup chciał bardziej kontrolować działalność sióstr w swojej diecezji. W końcu udało mu się przejąć kontrolę nad nimi. Część sióstr powróciła do macierzystej wspólnoty, a część z siostrą Hiacynt Quinlan na czele, postanowiła pozostać. W ten sposób w 1872 roku powstało niezależne diecezjalne zgromadzenie Józefitek z Perthville. Dzięki temu też miejscowe dziewczęta myślące o życiu zakonnym, uzyskały możliwość zrealizowania swojego powołania. Siostry przyjęły czarne habity w odróżnieniu od Józefitek Najświętszego Serca, które nosiły habity brązowe. Od tego czasu zaczęto siostry nazywać józefitkami „czarnymi” i „brązowymi”.

W 1883 roku cztery siostry z Perthville przybyły do Lochinvar dając początek nowemu, diecezjalnemu zgromadzeniu Józefitek czarnych, podległemu miejscowemu biskupowi. Były to: s. Ambrose Joseph Dirkin – przełożona, s. Aloysius Cahill, s. Baptist Dugan oraz s. Imelda Flood. Zgodnie z charyzmatem ks. Woodsa i m. Mary MacKillop, główną działalnością wspólnoty była edukacja. Siostry zakładały szkoły i internaty, szczególnie w odległych rejonach diecezji, kształciły też przyszłych nauczycieli.

Strony www:
www.ssjl.org.au