Dominikanki Niepokalanego Poczęcia

Siostry Dominikanki Niepokalanego Poczęcia (DIC)
Dominican Sisters of the Immaculate Conception
Suore Domenicane dell'Immacolata Concezione
Hermanas Dominicas de la Inmaculada Concepción
Irmãs Dominicanas da Imaculada Conceição
Sœurs Dominicaines de l'Immaculée Conception
Dominikanerinnen von der Unbefleckten Empfängnis

Data i miejsce założenia:
1869 rok - Francja

Założycielka:
m. Hedwige Portalet

Liczba sióstr na świecie: 375  * dane z 2008 roku

Dominikanki Niepokalanego Poczęcia obecne są w krajach: Francja, Hiszpania, Włochy, USA, Meksyk, Kolumbia, Ekwador, Peru, Argentyna.

Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Europa, Peru: biały habit przepasany skórzanym paskiem, biały szkaplerz, na głowie czarny welon z biała wypustką, przy boku różaniec.

Ekwador: habit krótszy bez różańca przy boku, przednia i tylna część szkaplerza połączona ze sobą po bokach, na piersi dodatkowo zawieszony krzyżyk.

Habit historyczny:

Duchowość:

W sercu dominikańskiego powołania jest głoszenie Jezusa Chrystusa. Nie jest ono jedynie zwykłym działaniem duszpasterskim lecz formą naśladowania Chrystusa. Naśladowanie to jest takie, jak czynili to Apostołowie, którzy głosili Go nie tylko nauczając, ale całym swoim życiem.

Zgromadzenie początkowo założone dla edukacji i religijnego wychowania dzieci niewidomych, opiekuje się także ludźmi pozbawionymi innego rodzaju światła: światła wiary, światła edukacji, światła kultury, światła życia. Charyzmat zgromadzenia streszcza jego hasło: Głosić Prawdę i nieść światło Chrystusa. Głoszenie to ma swoje źródło w kontemplacji blasku oblicza Chrystusa. Kontemplacji sprzyja rytm dnia wyznaczany modlitwą: Mszą Świętą, Jutrznią, Nieszporami i Kompletą oraz różańcem, a także atmosferą ciszy pielęgnowaną w klasztorach.

Inne ważne cechy zgromadzenia to studium Słowa Bożego, teologii i wszystkiego, co może służyć do pełnienia apostolatu, życie wspólnotowe przejawiające się we wspólnej modlitwie i wspólnie podejmowanym apostolstwie oraz duch radości.

Patronką zgromadzenia i wzorem do naśladowania dla każdej z sióstr jest Maryja Niepokalana, która dzięki Duchowi Świętemu zachowała nienaruszoną wiarę, mocną nadzieję i szczerą miłość.

Działalność:

Zgromadzenie posługuje tym, którzy żyją w różnego rodzaju ciemności – fizycznej i duchowej: którzy nie mają światła wiary, by żyć z nadzieją, którzy nie mają światła edukacji i kultury, by rozwijać siebie i umieć kochać i służyć innym, którzy nie mają światła życia, czyli utracili wolę życia i poczucie własnej wartości i godności.

Aktualnie działania apostolskie zgromadzenia skupiają się na edukacji dzieci, młodzieży i dorosłych również niewidomych, pracy z ubogimi, trosce o chorych i starszych w domach opieki i poza nimi. Siostry posługują także w duszpasterstwie parafialnym, katechizują, prowadzą internaty dla młodzieży studiującej.

Historia:

Historia narodzin Dominikanek Niepokalanego Poczęcia zaczyna się w 1866 roku, gdy Hedwige Portalet, należąca wówczas do Sióstr Maryi Niepokalanej z Marsylii zostaje wysłana do Tuluzy, aby otoczyć opieką niewidome dzieci, którymi rodzice nie byli w stanie się opiekować. Dla nich założyła tam Instytut Młodzieży Niewidomej.

Trudne początki, jak i napięte stosunki, jakie powstały z domem macierzystym w Marsylii sprawiły, że Hedwige podjęła decyzję o opuszczeniu zgromadzenia, aby móc dalej poświęcać się niewidomym dzieciom. Choć i tego ją pozbawiono, przekazując instytut dla niewidomych innej wspólnocie zakonnej, jednak wkrótce ponownie powierzono jej prowadzenie ośrodka. Było to wydarzenie, które otworzyło możliwość założenia nowego zgromadzenia, bo m. Hedwige wciąż czuła w duszy powołanie do życia zakonnego.

Zgromadzenie Niepokalanego Poczęcia narodziło się w 1869 roku w Tuluzie. Wierną towarzyszką m. Hedwigi była s. Marie-Françoise Lohier, która wraz z nią przybyła trzy lata wcześniej z Marsylii i dzieliła z nią wszystkie późniejsze trudne doświadczenia. Siostry odnowiły swoje śluby zakonne. W 1877 roku zgromadzenie zostało zaaprobowane przez Kościół.

Kontakty młodej wspólnoty z ojcami Dominikanami zaczęły się już od samego początku istnienia. Niektórzy z nich byli spowiednikami, kierownikami duchowymi, rekolekcjonistami sióstr; wśród nich był o. Hyacinthe-Marie Cormier. To dzięki niemu w 1884 roku zgromadzenie zostało agregowane do Zakonu Dominikańskiego i to on w dużym stopniu zaszczepił w siostrach dominikańskiego ducha. Od tego czasu siostry stały się Dominikankami Niepokalanego Poczęcia.

Pierwszym apostolstwem wspólnoty była oczywiście opieka nad dziećmi niewidomymi. W 1889 roku m. Hedwige wysłała kilka sióstr do Ekwadoru do pracy wśród trędowatych, skąd zgromadzenie rozrosło się na inne kraje. Dziś w Ameryce Południowej żyje i pracuje zdecydowana większość sióstr. Prowincja europejska liczy zaledwie 26 zakonnic.

Strony www:
Europa: www.dominicaines-ic.org
Peru: www.dominicasperu.com.pe