ss. św. Franciszka Ksawerego

Siostry św. Franciszka Ksawerego (SFX)
Sisters of St. Francis Xavier
Hermanas de San Francisco Xavier
Irmãs de São Francisco Xavier
Suore di San Francesco Saverio
Soeurs de Saint-François-Xavier
Schwestern vom heiligen Franz Xaver

Data i miejsce założenia:
1897 rok - Birma

Założyciel:
bp Alexander Cardot MEP

Liczba sióstr na świecie: 391

Siostry św. Franciszka Ksawerego obecne są w krajach: Birma, Filipiny, Włochy, USA.
Dom generalny: Birma

Habit aktualny:

Biały habit z pelerynką z kołnierzykiem o rogach prostych, na głowie biały czepek i czarny welon, na piersi zawieszony krzyż na czarnym sznurku.

Duchowość:

Siostry św. Franciszka Ksawerego są powołane, aby nieść światło wiary i Bożą miłość ludziom poprzez pokorną i pełną miłości służbę według potrzeb Kościoła, a zwłaszcza przez nauczanie i katechizację.

Charyzmat zgromadzenia zawiera w sobie ducha kontemplacji, która jest źródłem siły do pełnienia misji apostolskiej. Siostry dążą do tego, by ich wiara była głęboko zakorzeniona w Jezusie Chrystusie. Ponieważ Chrystus jest Światłością Świata, siostry chcą głosić Go całemu światu. Czynią to na wzór wielkiego misjonarza św. Franciszka Ksawerego, który patronuje zgromadzeniu. Wspólnota poświęcona jest ponadto Niepokalanemu Sercu Maryi, która jest dla sióstr przykładem wiary i wytrwałości w modlitwie.

Duży nacisk kładzie się na zjednoczenie z Kościołem, co wyraża motto zgromadzenia: sentire cum Ecclesia, czyli: czucie z Kościołem.

Działalność:

Apostolstwo Sióstr św. Franciszka Ksawerego obejmuje nauczanie katechizmu, przygotowywanie do przyjęcia sakramentów świętych, edukację i wychowanie w szkołach i internatach, opiekę nad ludźmi chorymi i bezradnymi, pracę w parafiach oraz wszelką posługę zleconą przez biskupów dla dobra Kościoła.

Historia:

Zgromadzenie narodziło się w 1897 roku w Birmie w dzisiejszej diecezji Mandalay. Założył je francuski misjonarz bp Aleksander Cardot MEP wikariusz apostolski Birmy Południowej.

Rozumiał on, że dla propagowania wiary wśród rdzennych mieszkańców kraju bardzo istotne jest ich kształcenie. Do tego potrzeba było wielu współpracowników zaangażowanych w misję Kościoła. Dostrzegał też, że słabością zagranicznych misjonarzy był brak znajomości miejscowej kultury i niedostateczna znajomość języka. W powołaniu do istnienia rodzimego zgromadzenia zakonnego widział konieczność dla skutecznego szerzenia wiary.

Bp Cardot do pomocy zaangażował pracujące w Birmie Siostry Józefitki od Objawienia, które kierowały nowym zgromadzeniem aż do 1958 roku, kiedy to odbyła się pierwsza Kapituła Generalna, na której wybrano przełożoną generalną i zarząd pochodzący spośród miejscowych sióstr. Tym samym zgromadzenie stało się w pełni samodzielne. Obecnie jest wspólnotą na prawie diecezjalnym.