Justynianki

Zakon Justynianek Kanoniczek Regularnych (OJCR)
Orden de Justinianas Canónigas Regulares
Order of Giustinian Nuns Canonesses Regular
Ordine Giustiniane Canonichesse Regolari

Data i miejsce założenia:
XV wiek - Włochy

Założyciel:
św. Wawrzyniec Justiniani (Justynian)

Liczba sióstr na świecie: brak danych
Justynianki obecne są w krajach: Hiszpania, Peru.
Dom generalny: każdy klasztor jest autonomiczny

Habit aktualny:

Biały habit z niebieskim szkaplerzem, na głowie biały czepek i czarny welon, na piersi przypięty medal z wizerunkiem Niepokalanej, papieskiej tiary i kluczami św. Piotra, przy boku różaniec. Stroju dopełnia niebieski płaszcz.

Strój cały biały - nowicjuszki; strój cały niebieski - postulantki.

Duchowość:

Mniszki Justynianki to duchowe córki św. Wawrzyńca Justinianiego. Celem zakonu jest chwała Boża, uświęcenie sióstr i zbawienie ludzi. Szczególnym zadaniem mniszek jest nieustanna modlitwa za Wikariusza Chrystusa, pasterzy Kościoła oraz o owoce posługi kapłańskiej na całym świecie.
Swoje powołanie siostry wypełniają na drodze życia kontemplacyjnego, w oparciu o Ewangelię Jezusa Chrystusa, regułę św. Augustyna i konstytucje zakonu, pod kierownictwem ksieni klasztoru.

Duchowość Justynianek inspirowana jest osobą Niepokalanej, Matki i Oblubienicy Słowa, będącej obrazem Kościoła, pełnej czystości i piękna. Na Jej cześć siostry noszą habity w kolorze niebieskim i białym. Ponadto mocno podkreślana jest miłość i szacunek dla Biskupa Rzymu. Maryja Niepokalana oraz św. Piotr są patronami zakonu.

Konstytucje określają, że powołaniem sióstr jest miłość; ale nie miłość, która jest zamknięta w ścianach klauzury, lecz miłość apostolska, która ogarnia sercem świat aż po jego krańce.

Justynianki żyją w odosobnieniu za ścisłą klauzurą papieską, w milczeniu, w niewielkim kontakcie z ludźmi na zewnątrz i rzadkim korzystaniem z mediów, co sprzyja zjednoczeniu z Bogiem.
Centrum modlitw stanowi Eucharystia. Dzień przeplatany jest Liturgią Godzin, która poświęca kultowi Bożemu wszystkie godziny dnia i nocy. Ponadto jest przeznaczony czas na modlitwę osobistą, czytanie duchowne, codzienne odmawianych jest piętnaście tajemnic Różańca, a w okresie Wielkiego Postu odprawiane jest nabożeństwo Drogi Krzyżowej.
Pokuta i umartwienie jest istotnym elementem powołania Justynianek od początku istnienia zakonu. Mniszki poszczą przez cały Adwent, Wielki Post oraz w każdy piątek roku. Milczenie przerywane jest czasem rekreacji, która umacnia siostrzaną miłość, skupioną wokół wspólnego celu, którym jest Bóg i buduje ducha rodzinnego.

Działalność:

Zakon nie prowadzi zewnętrznej działalności. Apostolstwem mniszek jest modlitwa, która przeplatana jest pracą na terenie klasztoru.

Historia:

Zakon Justynianek sięga korzeniami XV wieku i jest żeńską gałęzią włoskiego Zakonu Kanoników Regularnych z San Giorgio in Alga założonego w 1404 roku właśnie na wyspie San Giorgio in Alga koło Wenecji.

Św. Wawrzyniec Justiniani nie był faktycznym założycielem zakonu. Kanonicy Regularni kształtowali się od końca XIV wieku i początkowo nie mieli charakteru ściśle zakonnego. W 1404 roku sporządzono pierwsze statuty, nadając wspólnocie bardziej konkretny kształt, co przyjęte zostało za oficjalną datę założenia zakonu. Św. Wawrzyniec wstąpił do wspólnoty na początku XV wieku. W 1424 roku został pierwszym przełożonym generalnym, opracował konstytucje, znacznie przyczynił się rozwoju duchowego zakonu, stąd traktowany był jako założyciel. Zakon nigdy nie był jednak duży liczebnie, choć powstało kilka domów głównie we Włoszech.

 

Nie jest znana data powstania gałęzi żeńskiej. Mniszki uważają się za duchowe córki św. Wawrzyńca. Gałąź męska obecnie już nie istnieje; gałąź żeńska przetrwała do dziś. Justynianki żyją w czterech klasztorach w Hiszpanii, dokąd przybyły w 1490 roku i w jednym w Peru.

Strony www:
Hiszpania – klasztor w Cuenca: http://justinianascuenca.blogspot.com.es