Misjonarze Ubogich

Misjonarze Ubogich (MOP)
Missionaries of the Poor
Missionari dei Poveri
Misioneros de los Pobres
Missionários dos Pobres
Missionnaires des Pauvres
Missionare der Armen
Zgromadzenie tworzą kapłani i bracia zakonni.

Data i miejsce założenia:
1981 rok - Jamajka

Założyciel:
o. Richard Ho Lung

Liczba zakonników na świecie: ok. 550
Misjonarze Ubogich obecni są w krajach: Jamajka, Haiti, USA, Kenia, Uganda, Indie, Indonezja, Filipiny.
Dom generalny: Jamajka (Kingston)

Habit aktualny:

Biały habit z kapturem przepasany jasno-niebieskim pasem, na piersi zawieszony na czarnym sznurku drewniany krzyżyk z wizerunkiem cierniem ukoronowanej Głowy Pana Jezusa, przy boku różaniec.

Nowicjusze: habit przepasany beżowym pasem.

Postulanci: habit przepasany białym pasem.

Duchowość:

Duchowość zgromadzenia ukierunkowana jest na życie w zjednoczeniu z Chrystusem na Krzyżu. Bracia radośnie służą Cierpiącemu i Ukrzyżowanemu Panu, który objawia się w ludziach ubogich pamiętając, że to przez Krzyż Syn Boży wyjednał dla nas życie wieczne. Oprócz zwykłych trzech ślubów zakonnych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa zakonnicy składają także czwarty ślub darmowej służby. Jednym z głównych celów Misjonarzy Ubogich jest budowanie poczucia wspólnoty wśród ubogich.

Powołanie Misjonarza Ubogich to życie modlitwy, życie we wzajemnej miłości we wspólnocie, służba najbardziej potrzebującym oraz studium pomagające wzrastać duchowo, jak i nabywać wiedzy i umiejętności do pełnienia apostolstwa. Przez to wszystko bracia włączają się w budowanie Kościoła katolickiego.

Życie modlitewne zgromadzenia obejmuje m.in. codzienną Mszę Świętą, Liturgię Godzin, różaniec, modlitwę myślną; siły duchowe wzmacniane są również przez comiesięczny dzień skupienia, trzydniowe rekolekcje oprawiane trzykrotnie w ciągu roku oraz raz w roku rekolekcje ośmiodniowe, ponadto rekolekcje czterdziestodniowe odbywane najpierw w nowicjacie, a następnie co sześć lat po profesji.

Zakonnicy prowadzą ubogi i prosty styl życia, nie posiadają pieniędzy, ani niczego na własność, za pracę nie otrzymują wynagrodzenia, śpią na piętrowych łóżkach w wieloosobowych dormitarzach, nie oglądają telewizji, nie słuchają radia, nie piją alkoholu, modlą się, jedzą, pracują, wypoczywają, uczą się, podróżują – wszystko, co robią, robią wspólnie, zawsze noszą habit z niebieskim pasem na cześć Najświętszej Maryi Panny.

Hasłem zgromadzenia brzmi: Radosna służba z Chrystusem na Krzyżu. Radość jest zresztą jedną z charakterystycznych cech Misjonarzy.

Działalność:

Zgromadzenie prowadzi ośrodki dla bezdomnych, dla osób starszych i chorych, domy dziecka, bracia opiekują się ludźmi chorymi m.in. na AIDS lub raka, niepełnosprawnymi, osobami z zaburzeniami psychicznymi, oferują najuboższym pożywienie, ubranie, schronienie, podstawową opiekę medyczną. Oprócz tych dzieł miłosierdzia zakonnicy zapewniają opiekę duchową tym, którym służą, jak również świeckim współpracownikom, w postaci katechezy, studium Biblii, rekolekcji, muzyki i śpiewu religijnego, szerzenia nabożeństwa do Eucharystii i Matki Bożej.

Historia:

Założyciel zgromadzenia o. Richard Ho Lung urodził się na Jamajce w rodzinie chińskich emigrantów, jego rodzina żyła w ogromnej biedzie. Po ukończeniu szkoły wstąpił do zakonu jezuitów, w którym żył przez 21 lat.

Posługując jako asystent proboszcza w jednej z parafii w Kingston przeżył coś w rodzaju duchowego przebudzenia, dostrzegł, że choć głosił Słowo Boże, to jednak nie całym swoim życiem. Poczuł wezwanie do bardziej radykalnej odpowiedzi na wezwanie Ewangelii. Otoczony ogromną biedą i cierpieniem ludzi ubogich miał silne poczucie, że Bóg wzywa go do odpowiedzi na ich wołanie, by być z nimi w ich cierpieniu. Dostrzegł, że przede wszystkim brak im życia rodzinnego i poczucia wspólnoty.
Ojciec Richard podjął więc decyzje o opuszczeniu jezuitów i w 1981 roku w Kingston założył nową wspólnotę zakonną poświęconą ludziom żyjącym w nędzy i odrzuconym. Jej pierwszym celem było stworzenie rodziny i wspólnoty wśród ubogich i pokrzywdzonych.

Bracia rozpoczęli pracę w domu dla bezdomnych oraz ludzi starszych, następnie podjęli posługę wśród więźniów, pomagając im dostrzec potrzebę przemiany swojego życia, a nie tylko doczekania do końca wyroku. Jednocześnie zakonnicy z powodzeniem szerzyli w świadomości społeczeństwa konieczność otwarcia się na potrzeby i cierpienia ubogich. Sami też przyjęli bardzo ubogi styl życia.

Początkowo zgromadzenie nosiło nazwę Bracia Ubogich; w 1992 roku zmieniono ją na obecną Misjonarzy Ubogich. Dziś wspólnota cieszy się bardzo licznymi powołaniami i dynamicznie się rozwija.

Strony www:
www.missionariesofthepoor.org
Indonezja: http://missionariesofthepoorindonesia.org

Filmy:







więcej filmów: www.youtube.com/user/mopmediaproductions/videos