Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Franciszkanki Wieczystej Adoracji

Siostry Franciszkanki Wieczystej Adoracji (OSF)
Franziskanerinnen von der Ewigen Anbetung zu Olpe
(Olper Franziskanerinnen)
Sisters of St. Francis of Perpetual Adoration
Hermanas Franciscanas de la Adoración Perpetua
Irmãs Franciscanas da Adoração Perpétua
Suore Francescane dell'Adorazione Perpetua
Soeurs Franciscaines de l'Adoration Perpétuelle

Data i miejsce założenia:
1863 rok - Niemcy

Założycielka:
bł. Maria Teresa Bonzel

Liczby: 495 sióstr na świecie * dane z 2008 roku
Franciszkanki od Wieczystej Adoracji obecne są w krajach: Niemcy, USA, Brazylia, Filipiny.
Dom generalny: Niemcy (Olpe)

Habit aktualny:
Brak wspólnoty stroju zakonnego.

W Niemczech i USA (prow. Niepokalanego Poczęcia): Brązowy habit z białym kołnierzykiem, czarny prosty welon z białą wypustką lub bez wypustki.

USA (prow. Niepokalanego Poczęcia):
Oprócz habitu, niektóre siostry
noszą brązowy strój świecki
z welonem.

Filipiny: Biały habit ze szkaplerzem
z trójkątnym kołnierzykiem,
na głowie biały prosty welon
(nowicjuszki welon błękitny)

USA (prow. św. Józefa):
Siostry nie chodzą w habitach,
pojedyncze siostry czarny welon
do stroju świeckiego.

Brazylia: Jednolity strój świecki
(beżowa bluzka, brązowa spódnica),
na piersi zawieszony krzyżyk.

Habit historyczny:

Brązowy habit przepasany białym sznurem, szkaplerz z wyszytym na piersi czarnym krzyżem, czarny welon.

----------------------------------------

Strój używany w latach 1960-tych: Brązowy habit przepasany białym sznurem, szkaplerz z wyszytym na piersi czarnym krzyżem, biały trójkątny kołnierz, czarny welon.

Duchowość:

Charyzmat zgromadzenia składa się z dwóch zasadniczych elementów: pełnienia dzieł miłosierdzia oraz oddawania czci Bogu w wieczystej adoracji Najświętszego Sakramentu.

Siostry pełnią go naśladując Jezusa Chrystusa w duchu św. Franciszka z Asyżu. Za przykładem świętego siostry patrzą na Boga jako na Stwórcę wszelkiego życia, który w osobie Swojego Syna żył między ludźmi, stając się jednym z nich. Kontemplują Chrystusa w żłóbku, cierpiącego na Krzyżu i obecnego w Eucharystii. Sprawia to, że siostry dostrzegają także obraz Boga w całym stworzeniu, co motywuje je do służby bliźnim, zwłaszcza ubogim.

Założycielka pragnęła, aby wspólnoty sióstr były prawdziwie „duchowe”. Najlepszy środek prowadzący do tego celu widziała w nieustannej, trwającej dzień i noc adoracji Najświętszego Sakramentu. W czasie modlitwy franciszkanki oddają Bogu chwałę i zanoszą przed Jego oblicze potrzeby wszystkich narodów.
Duch zgromadzenia cechuje się franciszkańską radością, pokorą i miłością.

Działalność:

Zgromadzenie zajmuje się różnorodną działalnością apostolską. Siostry dbają o biednych, chorych i starszych w szpitalach i domach opieki, pomagają osobom uzależnionym od alkoholu i narkotyków, podejmują się pracy wychowawczej w szkołach i na uczelniach, włączają się w duszpasterstwo parafialne.

Historia:

Bł. Maria Teresa Bonzel urodziła się w 1830 roku w Olpe w Niemczech. W dniu Pierwszej Komunii Świętej pierwszy raz poczuła szczególną bliskość Boga i przekonanie o jego opiece. Z przekonania tego wzięło się jej motto życiowe: On prowadzi – idę za Nim. Pragnęła poświęcić się Bogu lecz długo musiała starać się o pozwolenie matki, sprzeciwiającej się wyborowi córki. W końcu jako 20-latka została tercjarką franciszkańską.

Szybki rozwój przemysłu XIX-wiecznych Niemiec spowodował wzrost skrajnego ubóstwa, nieludzkich warunków pracy, złych warunków życia, rezultatem których była duża liczba chorych i sierot pozostawionych samych sobie. To skłoniło Marię Teresę, aby nie tylko modlić się za biednych i chorych, ale aktywnie złagodzić ich cierpienia. Wkrótce została członkinią żeńskiego stowarzyszenia wspierającego ubogich w Olpe, a niedługo później jego przełożoną.

W 1859 roku wraz z dwoma towarzyszkami rozpoczęła życia zakonne zajmując osieroconymi dziewczętami. Rok później siostry przyjęły habity - było ich już 9. W 1863 roku wspólnota otrzymała zatwierdzenie miejscowego biskupa jako Ubogie Franciszkanki od Wieczystej Adoracji z Olpe; m. Teresa została przełożoną. Rok ten przyjmuje się za datę powstania zgromadzenia. Szybki rozwój wspólnoty zaowocował zaangażowaniem sióstr w nowe dziedziny apostolstwa: wychowanie i edukację, zwłaszcza dziewcząt, pielęgniarską opiekę domową, pracę wśród chorych w szpitalach, pomoc starszym i ubogim.

Matka Maria Teresa dbała także, aby siostry – oprócz pełnienia dzieł miłosierdzia - poświęcały odpowiednio dużo czasu na modlitwę. W centrum duchowości postawiła uwielbienie Boga w wieczystej adoracji Najświętszego Sakramentu. W kontemplacji Jezusa Eucharystycznego dostrzegała odpowiedź na miłość Boga i źródło siły w codziennym życiu.

Gdy w 1905 roku umierała założycielka, zgromadzenie liczyło ok. 1500 sióstr. Obecnie blisko 500 sióstr pełni posługę w czterech krajach na świecie. Na uwagę zasługuje sytuacja zgromadzenia w USA, gdzie siostry skupione są w dwóch prowincjach: św. Józefa w Colorado Springs oraz Niepokalanego Poczęcia w Mishawaka. W okresie posoborowym franciszkanki z tej pierwszej prowincji zrezygnowały z habitów i dokonały modernizacji swojego stylu życia. Siostry z Mishawaka pozostały natomiast przy habitach i tradycyjnych elementach życia zakonnego.


nowicjuszki z prowincji Niepokalanego Poczęcia w USA

Dziś prowincja św. Józefa cierpi na kryzys nowych powołań, za to do sióstr w Mishawaka każdego roku zgłasza się po kilka młodych dziewcząt chcących zostać zakonnicami. Jak widać jest to kolejny przykład, że to nie niż demograficzny, laicyzacja, klimat antyklerykalny, materializm czy konsumpcjonizm jest główną przyczyną braku nowych powołań, skoro jedyną różnicą między tymi prowincjami jest sposób życia sióstr, a nie środowisko zewnętrzne.