Nazaretanki

Zgromadzenie Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu (CSFN)
Congregatio Sororum Sacrae Familiae de Nazareth
Congregazione delle Suore della Sacra Famiglia di Nazareth 
Congregation of the Sisters of the Holy Family of Nazareth
Congregación de las Hermanas de la Sagrada Familia de Nazaret 
Congregação das Irmãs da Sagrada Família de Nazaré
Congrégation des Soeurs de la Sainte Famille de Nazareth
Kongregation der Schwestern von der Heiligen Familie von Nazareth 

Data i miejsce założenia:
1875 rok - Włochy

Założycielka:
bł. Maria od Pana Jezusa Dobrego Pasterza - Franciszka Siedliska

Liczby: 1299 sióstr na świecie (w tym: 11 nowicjuszek i 20 postulantek); w Polsce: ok. 790 sióstr  * dane z 2013 roku
Nazaretanki obecne są w krajach: Polska, Ukraina, Białoruś, Rosja, Kazachstan, Włochy, Francja, Wielka Brytania, USA, Ghana, Izrael, Filipiny, Australia.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:
Brak wspólnoty stroju zakonnego.

Czarny habit z białym kołnierzykiem, czarny prosty welon z białą wypustką, na piersi krzyżyk.

W okresie letnim możliwy szary habit, czarny welon.

W Ghanie, Izraelu i na Filipinach habit i welon w kolorze szarym.

W USA większość sióstr: czarny
welon z białą wypustką do stroju
świeckiego (choć konstytucje sióstr
nie określają go jako świecki)
na piersi krzyżyk;
niektóre siostry nie chodzą
w habitach w ogóle.

W Australii habit lub strój świecki
z welonem; niektóre siostry
nie chodzą w habitach w ogóle.

Habit historyczny:

Duchowość:

Duchowość zgromadzenia wypływa z kontemplacji tajemnicy Nazaretu. Powołaniem Nazaretanek jest szerzenie Królestwa Bożej Miłości przez naśladowanie Jezusa, Maryi i Józefa, których życie było skoncentrowane na miłości Boga i miłości wzajemnej.

Duchowość ta wyraża się poszukiwaniem Boga w zwykłej codzienności i odczytywanie w świetle wiary tego, co nas spotyka. Charakteryzuje się dążeniem do prostoty i zwyczajności na zewnątrz i głębokiego zjednoczenia z Bogiem w życiu wewnętrznym, tak jak to miało miejsce w Najświętszej Rodzinie.

Szczególnym rysem duchowości jest umiłowanie Ojca Świętego i Kościoła oraz modlitwa i ofiara w jego intencji.

Do codziennych praktyk religijnych należą: Mszą Święta, Liturgia Godzin, indywidualna adoracja Najświętszego Sakramentu i medytacja, modlitwa do Świętej Rodziny, modlitwa za Ojca Świętego i Różaniec.

Wierząc, że tylko w atmosferze miłości człowiek osiąga pełną dojrzałość, siostry oddają się pracy nad moralnym i duchowym odrodzeniem rodzin poprzez różne formy działalności apostolskiej.

Działalność:

Nazaretanki prowadzą przedszkola, szkoły różnego typu, internaty, świetlice środowiskowe, domy samotnej matki, domy dziecka, domy opieki społecznej dla chorych i niepełnosprawnych, ośrodki dla osób starszych, domy rekolekcyjne, pielgrzymkowe i wypoczynkowe. Ponadto siostry pracują w szpitalach, w różnych instytucjach kościelnych oraz katolickich środkach masowego przekazu.

Apostolstwem siostry służą nie tylko swoim podopiecznym, ale obejmują nim także ich rodziny i w ten sposób, pełniąc różnoraką działalność, realizują specyficzny charyzmat duchowego odrodzenia rodzin.

Historia:

Franciszka Siedliska wychowała się w dobrze urodzonej rodzinie. Ze względu na słaby stan zdrowia w 1860 roku wraz z rodzicami i bratem wyjechała z kraju i odbywała kuracje w uzdrowiskach zagranicznych. Pragnęła głębszego życia wewnętrznego, nosiła się więc z zamiarem poświęcenia się Bogu w zakonie, złożyła też prywatny ślub czystości. Powołanie zakonne Franciszki zostało także potwierdzone przez jej duchowego kierownika, jednak ten zachęcił ją do założenia zupełnie nowej wspólnoty zakonnej. W 1873 roku Franciszka udała się do papieża z prośbą o zgodę i błogosławieństwo dla swoich zamiarów.

W 1875 roku w Rzymie powstał pierwszy dom Zgromadzenia Sióstr Św. Rodziny z Nazaretu, a Franciszka przyjęła imię Maria od Pana Jezusa Dobrego Pasterza. Celem tej wspólnoty założycielka uczyniła oddanie się Kościołowi i Ojcu Świętemu, wynagrodzenie Bogu oraz życie miłości i ofiary realizowane poprzez prowadzenie różnorodnych dzieł apostolskich. W niedługim czasie powstał pierwszy dom w Polsce w Krakowie, wkrótce też otwierano nowe placówki we Francji, Anglii i USA, gdzie siostry pracowały wśród polskich emigrantów. Szczególnie dynamiczny rozwój zgromadzenia miał miejsce w USA. W 1902 roku, w chwili śmierci założycielki było 374 Nazaretanek.

Strony www:
Polska: www.nazaretanki.pl
Dom generalny: www.nazarethfamily.org
prowincja zachodnio-europejska:
www.nazarethfamily.org/pl/prowincja_europejska
USA: www.nazarethcsfn.org
Filipiny: www.nazarethfamily.org/pl/filipiny
Australia: www.csfn.org.au

Filmy:



w jęz. angielskim:

oo. Męczenników Koreańskich

Zgromadzenie Kleryckie Błogosławionych Męczenników Koreańskich (CBM)
Congregatio Clericalis Beatorum Martyrum Coreanorum
Clerical Congregation of the Blessed Korean Martyrs
Congregazione Clericale dei Beati Martiri Coreani
Congregacion Clerical de Bienaventurados Martires Coreanos
Congrégation Cléricale des Bienheureux Martyrs de Corée
한국순교복자성직수도회

Data i miejsce założenia:
1953 rok – Korea Płd.

Założyciel:
o. Moo-Ah Andrew Yoo-Ryong Bang

Liczby: brak danych
Ojcowie Męczenników Koreańskich obecni są w krajach: Korea Płd., Makau, Filipiny.
Dom generalny: Korea Płd. (Seul)

Habit aktualny:

Czarny habit o kroju sutanny z guzikami przepasany szerokim pasem, na zakończeniu pasa wyszyty czerwony znak zgromadzenia, czarny szkaplerz z tyłu długi do ziemi, luźno opadający, z przodu krótki zatknięty za pas.

Duchowość:

Powołaniem członków zgromadzenia jest podążanie za Jezusem Chrystusem śladami pierwszych męczenników oraz Męczenników Koreańskich. Dlatego w centrum duchowości zakonników stoi Krzyż, jako symbol zwycięstwa męczenników. W Bogu i Jego Krzyżu pokładają więc całą swoją nadzieję.

Ojcowie i bracia dążą do doskonałości chrześcijańskiej poprzez wierne i dokładne wykonywanie, drobnych nawet obowiązków, co pozwala im dostrzec Boga w życiu codziennym i uświęcić każdą chwilę dnia. Innym środkiem w osiąganiu świętości jest samozaparcie, którego szczególnym wyrazem jest praktykowanie milczenia, które pomaga panować nad pokusami, otwiera na Boga oraz odrywa od przywiązania do wszystkiego co nie jest Nim, a zwłaszcza od miłości własnej.

Ostatecznym szczytem życia duchowego jest zjednoczenie z Bogiem, które wymaga wewnętrznego oczyszczenia siebie, aby móc stanąć w obliczu niewidzialnego Boga, niejako „twarzą w twarz” z Bogiem, który jest Miłością, dlatego zakonnicy starają się prowadzić wzorowe życie – życie, które zna tylko miłość.
Ważne miejsce w duchowości zgromadzenia zajmuje Eucharystia; to w Niej zakonnicy spotykają Miłość Bożą, to dzięki Niej jednoczą się z Bogiem i mogą żyć w Jego obecności, a mając Boga w sobie, nieść Go innym.

Działalność:

Zgromadzenie nie ma ściśle określonego rodzaju działalności apostolskiej. Stara się służyć wszędzie tam, gdzie Kościół tego potrzebuje. Obecnie jest to duszpasterstwo parafialne, edukacja katolicka, praca charytatywna, praca misyjna, posługa w charakterze kapelanów szpitalnych. Ponadto zakonnicy w każdym apostolstwie, którego się podejmują szerzą kult Świętych Męczenników Koreańskich.

Historia:

Ojcowie Męczenników Koreańskich są pierwszym męskim zgromadzeniem założonym na ziemi koreańskiej. Jego założyciel o. Moo-Ah Andrew Yoo-Ryong Bang podczas swoich wczesnych lat seminaryjnych poczuł powołanie do życia zakonnego. Już jako kapłan poszukiwał odpowiedniej dla siebie wspólnoty, jednak spostrzegł, że żadne z zagranicznych zgromadzeń nie odpowiada jego powołaniu.
Wtedy w duszy kapłana zrodziła się myśl o założeniu nowej, rodzimej wspólnoty zakonnej, która łączyłaby życie zakonne zachodniego chrześcijaństwa z mentalnością wschodu. Uświadomił sobie, że  najskuteczniejszym sposobem szerzenia wiary w Korei był koreański język i sposób myślenia. Zaczął gromadzić wokół siebie osoby zainteresowane życiem zakonnym.

Nie bez przeszkód ostatecznie udało mu się zrealizować cel. Najpierw powstało jednak zgromadzenie żeńskie Siostry Męczenników Koreańskich, w 1946 roku. Gałąź męska narodziła się dopiero w 1953 roku, zatwierdzona trzy lata później przez pasterza archidiecezji seulskiej. W 1957 roku założyciel złożył śluby wieczyste. Obie wspólnoty zakonne zostały poświęcone Błogosławionym Męczennikom Koreańskim (dziś już są ogłoszeni świętymi, choć w nazwie zgromadzenia pozostał tytuł Błogosławionych).

Aktualnie zgromadzenie męskie posiada 9 klasztorów w Korei i po jednym w Makau i na Filipinach.

Strony www:
www.brotherhood.or.kr

Zdjęcia pochodzą ze strony internetowej zgromadzenia.

Anielanki

Zgromadzenie Sióstr Najświętszego Serca Jezusa i Świętych Aniołów (RA)
Hermanas del Sagrado Corazón de Jesús y de los Santos Angeles (Angelicas)
Irmãs do Sagrado Coração de Jesus e dos Santos Anjos
Sisters of the Sacred Heart of Jesus and the Holy Angels
Suore del Sacro Cuore di Gesù e degli Angeli Santi, dette (Angeliche del Sacro Cuore)
Sœurs du Sacré-Cœur de Jésus et des Saints Anges
Schwestern des Heiligsten Herzens Jesu und der Heiligen Engel
Zusters van Het Heilig Hart van Jezus en de Heilige Engelen

Data i miejsce założenia:
1911 rok - Hiszpania

Założycielka:
św. Genowefa Torres Morales

Liczby: 171 sióstr na świecie  * dane z 2005 roku
Anielanki obecne są w krajach: Hiszpania, Włochy, Meksyk, Wenezuela, Kolumbia.
Dom generalny: Hiszpania (Saragossa) 

Habit aktualny:

Szaro-niebieski habit wycięty w szpic, na głowie szaro-niebieski prosty welon, na piersi zawieszony medal z wizerunkiem Najświętszego Serca Jezusa.

Habit historyczny:

Duchowość:

Charyzmatem zgromadzenia jest łagodzenie samotności ludzi, którzy z różnych powodów, mieszkają sami i potrzebują miłości, pocieszenia i troski o ciało i ducha. Anielanki starają się przywrócić nadzieję w życiu tych, którzy ją stracili, zapewniając opiekę ludziom starszym do końca ich dni.

Duchowość sióstr ma kilka charakterystycznych cech: ducha kontemplacji, głęboką miłość do Eucharystii, nabożeństwo do Matki Bożej oraz Świętych Aniołów. Siostry szczególnie czczą także Najświętsze Serca Pana Jezusa, w Którego uczucia starają się wniknąć i w takim duchu służyć innym: radośnie i ofiarnie.

Założycielka św. Genowefa, uczyła swoje siostry takiej postawy słowami: Miłość objawia się codziennie w dobroci, wzajemnym poszanowaniu, pomocy, łaskawości i małych ofiarach. Wskazywała także na wartość cierpienia w życiu duchowym: Życie bez cierpienia jest życiem bez miłości, miłość bez cierpienia umiera.

Działalność:

Głównym polem działalności zgromadzenia jest prowadzenie domów opieki dla starszych kobiet. Ponadto siostry podejmują się katechizacji, ewangelizacji w parafiach i szkołach, prowadzą domy rekolekcyjne i pielgrzymkowe, grupy formacyjne dla młodzieży oraz przedszkole.

Historia:

Życie św. Genowefy Torres Morales od początku naznaczone było cierpieniem. W dzieciństwie w krótkim czasie zmarli jej rodzice i kilku braci. W wieku 13 lat stwierdzono u niej nowotwór oraz gangrenę, czego następstwem była amputacja zaatakowanej przez chorobę nogi. Z powodu sytuacji rodzinnej umieszczona została w przytułku prowadzonym przez siostry Karmelitanki Miłości. W tym czasie bardzo pogłębiło się życie wewnętrzne Genowefy; pośród swoich cierpień miała ciągle w pamięci Jezusa Ukrzyżowanego i wszystko ofiarowała dla zbawienia grzeszników. Po 9 latach pobytu poprosiła Karmelitanki o przyjęcie do zgromadzenia, jednak z powodu kalectwa odmówiono jej. Przez kolejne lata nadal szukała woli Bożej, żyjąc już poza przytułkiem.

Genowefa na własnej skórze przekonała się, jak wielkim problemem hiszpańskiego społeczeństwa początku XX wieku była samotność ludzi opuszczonych i starszych. W 1911 roku w Walencji otwarła dom dla samotnych kobiet w podeszłym wieku. Genowefa wraz z towarzyszkami, które jej pomagały, zaczęła prowadzić życie na wzór zakonny, składając śluby najpierw prywatnie, a w 1925 już oficjalnie na ręce biskupa Saragossy, który w tym roku zatwierdził zgromadzenie. Do Saragossy przeniesiono też główny dom młodego zgromadzenia, a Genowefa została mianowana przełożoną generalną. 

Strony www: 

www.angelicas.org/indexangelicas.htm