Bernardynki z Oudenaarde

Siostry Bernardynki z Oudenaarde
Soeurs Bernardines d'Oudenaarde
Bernardine Sisters of Oudenaarde
Suore Bernardine di Oudenaarde
Hermanas Bernardinas de Oudenaarde
Irmãs Bernardinas de Oudenaarde
Bernhardinerinnen von Oudenaarde
Zusters Bernardinnen van Oudenaarde

Data i miejsce założenia:
przełom XII/XIII wieku - Belgia

Liczby: brak danych
Bernardynki z Oudenaarde obecne są w krajach: Belgia, Rwanda, Czad, Burkina Faso.
Dom generalny: Belgia (Gent)

Habit aktualny:

Zgromadzenie założone jako habitowe. Obecnie siostry zrezygnowały z habitów.
Znakiem wspólnym jest mały równoramienny czarny krzyżyk na białym tle zawieszony na piersi.

W Afryce welon do świeckiego ubrania.

Habit historyczny:

Biały habit, czarny szkaplerz, na głowie czarny welon, na piersi krzyż.
Stroju dopełnia biały płaszcz chórowy.

Habit misjonarek w Afryce

Duchowość:

Bernardynki z Oudenaarde żyją duchowością cysterską, która oparta jest na regule św. Benedykta. Duchowość zgromadzenia to poszukiwanie Boga w ciszy modlitwy, poprzez słuchanie Jego Słowa, we wspólnocie sióstr i przez służbę bliźniemu.

Cysterskie życie monastyczne wyznaczane jest rytmem Liturgii Godzin, praktyką czytania duchowego Lectio Divina, śpiewem Salve Regina na koniec każdego dnia oraz modlitwą De Profundis za zmarłych. Siostry łączą je z działalnością apostolską. W czytaniu duchowym pierwsze miejsce zajmuje Pismo Święte oraz pisma św. Bernarda z Clairvaux, jednego z pierwszych cystersów.

Za przykładem św. Bernarda siostrom bliska jest tajemnica Wcielonego Słowa - Boga, który stał się człowiekiem. Dlatego też odnajdują Boga nie tylko na modlitwie, ale także w drugim człowieku wierząc, że każdy człowiek nosi Jego obraz w sobie.

Ważne miejsce w codzienności zgromadzenia zajmuje życie wspólnotowe, które św. Bernard nazywa szkołą miłości, a które powinno cechować się jednością.

Działalność:

Współczesne Bernardynki, zgodnie z wielowiekową tradycją, opiekują się chorymi i starszymi. Ponadto angażują się w edukację i wychowanie młodzieży, w tym także edukację specjalną z dziećmi z umiarkowanym lub ciężkim upośledzeniem umysłowym, włączają się również w pracę duszpasterską i działalność misyjną.

Historia:

Początki zgromadzenia sięgają przełomu XII i XIII wieku. Ożywienie handlu w owej epoce powodowało coraz większe zapotrzebowanie na domy gościnne, w których kupcy i podróżni, mogliby się zatrzymać. Oprócz nich schronienie znajdowali tam także ludzie starsi, samotni i chorzy. Domy te nazywano szpitalami.

Jeden z takich szpitali założył kanonik Arnulfus w Oudenaarde w dzisiejszej Belgii, prawdopodobnie pod koniec XII wieku. Dokładna data powstania nie jest znana. Wiadomo tylko, że szpital istniał już w 1202 roku i posługiwała w nim grupa pobożnych kobiet otaczając opieką przede wszystkim chorych. W 1224 roku miejscowy biskup nadał im pierwszą regułę życia zakonnego. Wiadomo także, że niedługo później wspólnota związana była z zakonem cysterskim, którego klasztory licznie wówczas powstawały na terenie Belgii, łącząc cysterską tradycję życia monastycznego z posługą w szpitalu.

Portret przeoryszy
z lat 1556-1580

W połowie XIX wieku apostolat sióstr objął również działalność edukacyjną. Do tego czasu wspólnota nazywana była Siostrami Szpitala Matki Bożej, ok. 1855 roku pojawia się nazwa Bernardynki Cysterki z Oudenaarde. Siostry otaczały opieką chorych, starszych, niedołężnych, otworzyły również szkołę dla ubogich dziewcząt, w której uczyły modlitwy, katechizmu i różnego rodzaju rękodzieła. W pierwszej połowie XX wieku, zgromadzenie ożywione duchem misyjnym rozpoczęło pracę misyjną w Afryce. W 1932 roku kilka sióstr wyjechało do Rwandy.

Strony www:
www.kerknet.be/microsite/bernardinnen