ss. Miłosierdzia z Werony

Instytut Sióstr Miłosierdzia z Werony (ISM)
Istituto Sorelle della Misericordia di Verona
Instituto Hermanas de la Misericordia de Verona
Instituto Irmãs da Misericórdia de Verona
Institute of the Sisters of Mercy of Verona
Institut des Sœurs de la Miséricorde de Vérone
Schwestern der Barmherzigkeit von Verona (Carlo-Steeb-Schwestern)

Data i miejsce założenia:
1840 rok - Włochy

Założyciele:
bł. Karol Steeb
bł. Wincencja Maria Poloni

Liczby: 1029 sióstr na świecie  * dane z 2008 roku
Siostry Miłosierdzia z Werony obecne są w krajach: Włochy, Albania, Niemcy, Portugalia, Brazylia, Argentyna, Chile,  Tanzania, Burundi, Angola.
Dom generalny: Włochy (Werona)

Habit aktualny:

We Włoszech i Niemczech: Czarny habit wycięty w szpic, na głowie czarny welon z biała wypustką, na piersi krzyż.

W Portugalii, Ameryce Płd. i Afryce:
Habit biały z białym kołnierzykiem, biały welon, na piersi krzyż.
Możliwy także habit wycięty w szpic i welon w kolorze szarym.

Habit historyczny:

----------------------------------------------------

Duchowość:

Charyzmat zgromadzenia można określić słowem: miłosierdzie. Z niego wypływa główny cel wspólnoty czyli: Uhonorowanie naszego Pana Jezusa Chrystusa jako źródło i wzór prawdziwej miłości, służąc Mu cieleśnie i duchowo w osobach biednych, chorych, dzieci i innych, którzy wstydzą się przyznać do swojego ubóstwa przed innymi.

Duchowość Sióstr Miłosierdzia z Werony jest apostolska. Wzorcem działania jest Chrystus, który uzdalnia człowieka do bezinteresownej miłości, współczującej wszystkim, zwłaszcza najuboższym. Motto zgromadzenia: Caritas Christi urget nos, czyli Miłość Chrystusa przynagla nas – wzywa każdą siostrę by stać się darem miłosierdzia dla wszystkich.

Trzema głównymi fundamentami duchowości są: głębokie życie wewnętrzne oraz wielkie umiłowanie Boga i Eucharystii, a podstawowe cnoty charakteryzujące styl życia sióstr to: pokora – będąca właściwą postawą stworzenia wobec Boga, prostota oraz miłość – która pozwala dostrzegać Boga we wszystkim i we wszystkich i kochać ich.

Życie wewnętrzne Sióstr Miłosierdzia ożywiane jest Słowem Bożym, liturgią i sakramentami, nabożeństwem do Maryi Matki Miłosierdzia, a także kultem Męki Pańskiej, Najświętszego Serca Pana Jezusa, Niepokalanego Serca Maryi, św. Józefa, św. Wincentego a Paulo oraz św. Franciszka Salezego.

Działalność:

Apostolstwo zgromadzenia obejmuje służbę chorym, pracę charytatywną, edukacyjną oraz misyjną. Siostry pracują w szpitalach, przychodniach i poradniach, szkołach pielęgniarskich, domach opieki dla ludzi starszych i chorych, prowadzą przedszkola i szkoły, posługują wśród samotnych matek, uchodźców, więźniów, ubogich. Wspomagają także pracę duszpasterską w parafiach, w domach rekolekcyjnych i formacyjnych, katechizują, angażują się w działalność misyjną.

Historia:

Bł. Carlo Steeb urodził się i wychował w Niemczech w rodzinie luterańskiej. Jako młody mężczyzna wyjechał do Werony we Włoszech, aby zatroszczyć się o interesy handlowe swojego ojca. Tam poznał wielu katolików o żywej wierze oraz gorliwych kapłanów zaangażowanych w dzieła miłosierdzia. Ich przykład sprawił, że Carlo postanowił przyjąć wiarę katolicką. Z tego powodu rodzina wyrzekła się go, wydziedziczyła i zerwała z nim jakiekolwiek kontakty. Wówczas powierzył się Matce Bożej i postanowił zostać kapłanem.

Będąc księdzem czynnie angażował się w pomoc ubogim i chorym. Doszedł do przekonania, że pielęgniarki dobrowolnie oddające się w imię miłosierdzia służbie chorym lepiej wypełnią swoje zadania niż osoby za to opłacane. Dlatego też pragnął utworzyć odpowiednią instytucję.

Luigia Poloni została wychowana w Weronie w głęboko wierzącej katolickiej rodzinie, wspomagającej działalność Domu Miłosierdzia, w którym opiekowano się przewlekle chorymi. Poza swoimi codziennymi obowiązkami sama też opiekowała się chorymi. Jej spowiednikiem został ks. Steeb, któremu zwierzyła się z marzenia, aby poświęcić się całkowicie Panu, jako zakonnica. Po dość długim czasie rozeznawania kapłan powiedział jej, że Bóg chce, aby stała się założycielką Instytutu Sióstr Miłosierdzia pocieszając, że u Niego nie ma nic niemożliwego. Luigia przyjęła wolę Bożą słowami: Jestem najbardziej nieudolna ze stworzeń, ale Pan używa najsłabszych narzędzi dla swoich dzieł, niech więc się stanie Jego wola.

W 1840 roku Luigia wraz z trzema towarzyszkami, pod duchowym przewodnictwem ks. Steeba, utworzyła pierwszą wspólnotę instytutu. Siostry przejęły opiekę nad chorymi na żeńskim oddziale przytułku w Weronie, później także w tamtejszym szpitalu, z czasem również osierocone dzieci. W 1848 roku, trzynaście już sióstr, złożyło śluby zakonne na ręce biskupa Werony; otrzymały wówczas habit, krzyż, różaniec i regułę sporządzoną przez założyciela oraz nowe imię zakonne. Luigia przyjęła imię Vincenza Maria. W 1856 roku młode zgromadzenie liczyło już 64 siostry w 5 domach.

Strony www:
Włochy: www.istsorellemisericordia.it
Brazylia: http://irmasdamisericordia.blogspot.com