Kanonicy Regularni Austriaccy

Kongregacja Kanoników Regularnych Laterańskich Austriackich (CanReg)
Congregatio Canonicorum Regularium S. Augustini Lateranensium Austriaca
Kongregation der Österreichischen Augustiner-Chorherren
Austrian Congregation of the Canons Regular of St. Augustine
Canons Regular of the Lateran Congregation of Austria
Canonici Regolari della Congregazione Lateranense Austriaca
Canónigos Regulares de la Congregación Lateranense Austriaca
Cónegos Regulares da Congregação Austríaca
Chanoines Réguliers de la Congrégation Autrichienne du Latran (Chanoines Réguliers d'Autriche)

Data i miejsce założenia:
1907 rok - Austria

Liczby: ok. 160 zakonników na świecie * dane z 2011 roku
Kanonicy Regularni Austriaccy obecni są w krajach: Austria, Włochy, Norwegia, USA.
Dom generalny: Austria (Klosterneuburg)

Habit aktualny:

 Strój codzienny: Czarna sutanna przepasana czarnym pasem, na szyi zawieszone długie, białe sarozium.
Strój przełożonego klasztoru: Sutanna biskupia, fioletowy pas i piuska, na piersi krzyż.
Strój różni się w szczegółach pomiędzy klasztorami Na zdjęciu strój używany w klasztorach: Klosterneuburg i Reichersberg

Kanonicy z klasztoru w Vorau
Sarozium przepasane pasem.

Kanonicy z klasztoru w St. Florian
Pod szyją koloratka z rabatem.

Kanonicy z klasztoru Herzogenburg
Strój bez sarozium.

Kanonicy z klasztoru Neustift
Koloratka po zewnętrznej stronie sutanny; brak sarozium,

-------------------------------------

Strój uroczysty: Czarna sutanna przepasana czarnym pasem, rokieta (komża) kanonicka, fioletowy mucet kanonicki.
Na zdjęciu strój używany w klasztorach: Vorau, Klosterneuburg, Herzogenburg i
Reichersberg.

Strój używany w klasztorze Klosterneuburg - wiązanie pod szyją.

Kanonicy z klasztoru w  St. Florian
- pod szyją biały rabat.

Habit historyczny:

Strój codzienny: Do XVIII wieku biała sutanna, sarozium miało kształt rokiety (komży) bez rękawów, następnie białą sutannę zamieniono na czarną. Ostatecznie sarozium przybrało kształt wąskiego pasa materiału.

Strój uroczysty: sutanna, sarozium, almutium z futra.
W XVIII wieku almutium zamieniono na fioletowy mucet. W klasztorze Neustift almutium przestano używać dopiero w czasach współczesnych, lecz nie zastąpiono go mucetem.

Duchowość:

Sposób życia kanoników oparty jest na regule św. Augustyna i jej głównej zasadzie, by mieć jednego ducha i jedno serce w Bogu. Taki ideał jedności wspólnoty kanonicy odnajdują w przykładzie życia pierwszych gmin chrześcijańskich, których członkowie przebywali razem, wszystko mieli wspólne i jednomyślnie trwali w świątyni na modlitwie (Dz 2, 42-46). Wymiar wspólnotowy ma więc zasadnicze znaczenie w życiu kanoników regularnych. Nie posiadają prywatnej własności, prowadzą prosty, skromny styl życia, wspólnie gromadzą się na sprawowaniu Mszy Świętej oraz trzy razy dziennie na modlitwie chórowej Liturgii Godzin.

Życie modlitewne obejmuje także rozważanie słów Pisma Świętego, odbywanie dni skupienia i rekolekcji, korzystanie z Sakramentu Pokuty oraz nabożeństwo do Matki Bożej w modlitwie różańcowej. Dążeniu do świętości pomagają składane śluby zakonne: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.

Oprócz kroczenia drogą rad ewangelicznych kanonicy austriaccy zobowiązują się również do stałości miejsca; wstępując do konkretnego klasztoru pozostają w nim do końca życia.
Charakterystycznym elementem stroju Kanoników Austriackich jest sarozium (łac. sacrum rochettum - święta rokieta), biały wąski pas materiału opadający na piersiach i na plecach. Podobnie jak rokieta oznacza poświęcenie siebie przez kanonika kultowi Boga.

Konstytucje Kanoników Regularnych Austriackich

Działalność:

Głównym celem Kanoników Regularnych jest składanie Najświętszej Ofiary i sprawowanie innych sakramentów. Apostolstwo rozumiane jest jako kapłańska posługa dla Kościoła w diecezji dlatego działalność zgromadzenia skupia się przede wszystkim na prowadzeniu parafii i duszpasterstwie w ramach pracy parafialnej. Niektóre klasztory są również prężnie działającymi ośrodkami kulturowymi; ponadto kanonicy prowadzą domy pielgrzyma.

Historia:

Kanonicy Regularni wywodzą się ze wspólnot kapłańskich z przełomu IV i V wieku, których ojcem duchowym był św. Augustyn. Ideał życia wspólnego oparł na przykładzie życia pierwszej gminy chrześcijańskiej opisanej w Dziejach Apostolskich. W 1059 roku wiele z takich wspólnot połączono w jeden zakon Kanoników Regularnych Laterańskich.

Na terenie Austrii kanonie zaczęły powstawać w XII wieku, będąc ośrodkami kultu Bożego, pracy duszpasterskiej wśród miejscowej ludności i pielgrzymów, ale jednocześnie ośrodkami kultury i nauki poprzez klasztorne szkoły, biblioteki oraz propagowanie sztuki i muzyki. Przez wieki domy te były od siebie niezależne. W XVII i XVIII wieku zostały agregowane do Kanoników Laterańskich. 

W 1907 roku klasztory austriackie i jeden włoski odłączyły się, tworząc nowe zgromadzenie kanoników regularnych z własnymi konstytucjami i własnym zarządem generalnym, przy jednoczesnym zachowaniu szerokiej autonomii poszczególnym klasztorów. Na czele całego zgromadzenia stoi wybierany na pięcioletnią kadencję opat generalny, którego głównym zadaniem jest wizytacja klasztorów i troska o życie zakonników zgodne z konstytucjami; reprezentuje również sprawy zgromadzenia na zewnątrz. Przełożony klasztoru nazywany jest prepozytem i ma przywilej noszenia stroju biskupiego. Klasztory posiadają swoje domy filialne, także poza granicami kraju; filie są zależne od klasztoru macierzystego.

Strony www:
Austria – klasztory:
Herzogenburg, St. Florian, Klosterneuburg, Reichersberg, Vorau
Włochy: Neustift (Novacella)
USA: www.augustiniancanons.org

Zdjęcia pochodzą ze stron internetowych zakonu.

Filmy: