Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Franciszkanki Szpitalne

Zgromadzenie Sióstr Pielęgniarek Trzeciego Zakonu Regularnego
św. Franciszka (OSF)
Congregatio Sororum Infirmis Ministrantium Tertii Ordinis Regularis Sancti Francisci
Hospital Sisters of St. Francis / Medical Sisters of St. Francis
Suore Ospedaliere del Terzo Ordine Regolare di San Francesco d'Assisi
Hermanas Hospitalarias de la Tercera Orden Regular de San Francisco
Irmãs Hospitaleiras da Terceira Ordem Regular de São Francisco de Assis
Soeurs Hospitalières du Tiers-Ordre Régulier de Saint François d'Assise
Krankenschwestern vom Regulierten Dritten Orden des hl. Franziskus (Mauritzer Franziskanerinnen)

Data i miejsce założenia:
1844 rok - Niemcy

Założyciel:
o. Krzysztof – Jan Bernsmeyer OFM

Liczba sióstr na świecie: 1089 (w Polsce: 123) * dane z 2008 roku

Franciszkanki Szpitalne obecne są w krajach: Niemcy, Holandia, Polska, Czechy, Kazachstan, USA, Tanzania, Indie, Tajwan, Korea Płd., Japonia.

Dom generalny: Niemcy (Münster)

Habit aktualny:
Brak wspólnoty stroju zakonnego.

Polska: Czarny habit przepasany białym sznurem, czarny szkaplerz z białym kołnierzykiem, na głowie czarny welon, na piersi zawieszony franciszkański znak TAU, przy boku koronka franciszkańska.

--------------------------------------

Niemcy, Japonia: czarny habit z białym kołnierzykiem, na głowie czarny welon z białą wypustką (w Niemczech) lub bez (w Japonii), na piersi zawieszony znak TAU. Możliwy także habit w kolorze szarym.

--------------------------------------

W Indiach: pomarańczowe sari, na piersi zawieszony znak TAU.

Franciszkanki Szpitalne w Tanzanii
- biała bluzka, beżowa spódnica.

Franciszkanki Szpitalne w USA

Habit historyczny:

--------------------------------------

Duchowość:

Zgromadzenie kształtuje swoją duchowość według ideałów św. Franciszka z Asyżu i św. Klary, którzy są dla sióstr wzorem życia całkowicie zjednoczonego z Jezusem Chrystusem Ukrzyżowanym. Siostry starają się żyć zgodnie z Ewangelią Świętą i zasadami Reguły Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego, chcąc być dla ludzi uzdrawiającą obecnością Chrystusa, szczególnie wobec ludzi chorych na ciele i potrzebujących pomocy.

Franciszkańska prostota, radość, skromność i ofiarna służba charakteryzują styl życia zgromadzenia. Za przykładem Pana Jezusa siostry stawiają siebie na równi z najmniejszymi tego świata. Podobnie jak św. Franciszek i św. Klara wysławiają Pana w Jego dziełach oraz wysoko cenią sobie ducha świętej modlitwy i oddania. Dlatego codziennie gromadzą się na Mszy Świętej, w której widzą doskonały wzór pokory Pana, odprawiają także adorację Najświętszego Sakramentu, medytację tajemnic Wcielenia, Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa, przedstawiają Bogu potrzeby Kościoła i świata podczas wspólnego odmawiania Liturgii Godzin. Pielęgnują również głęboką miłość do Najświętszej Maryi Panny.

Działalność:

Franciszkanki Szpitalne duchową i fizyczną troską obejmują ludzi chorych, starszych, szczególnie ubogich, dzieci niepełnosprawne intelektualnie i fizycznie. Prowadzą m.in. domy pomocy społecznej dla dorosłych i dzieci, placówki opiekuńczo-lecznicze, szkoły specjalne. Angażują się także w działalność wychowawczą, katechetyczną i duszpasterską w parafiach oraz podejmują się różnych prac charytatywnych,

Historia:

Jan Bernsmeyer do Zakonu Franciszkanów wstąpił w 1801 roku, gdzie otrzymał imię zakonne Krzysztof. Jednym z miejsc jego posługi duszpasterskiej był klasztor w pątniczej miejscowości Telgte, gdzie czczono Matkę Bożą Bolesną.

W 1812 roku doszło do sekularyzacji i kasaty klasztorów męskich przez władze świeckie. Ojciec Krzysztof został oficjalnie zwolniony ze ślubów zakonnych. Pomimo tego starał się być wiernym franciszkańskiemu ideałowi życia zakonnego. Pozbawiony zakonnej wspólnoty i zmuszony do zdjęcia habitu oddał się trosce o przybywających do Telgte pielgrzymów. W miarę możliwości odbywał wędrówki do okolicznych wsi. Odwiedzał chorych i ludzi starszych. Widział ich samotność i bezradność. Poznał wielką nędzę, jaka panowała na wsi. Powoli krystalizowała się w nim myśl niesienia pomocy tym ludziom.

W tym samym czasie w niedalekim Münster inny franciszkanin br. Serwacjusz Józef Tennersch po kasacie swojego klasztoru zajmował się osieroconymi dziećmi, których w owym czasie było dużo z powodu panującej epidemii cholery. Po nawiązaniu kontaktu z o. Krzysztofem przybył do Telgte, gdzie obydwaj postanowili założyć sierociniec dla chłopców. Jednak ani władze kościelne, ani państwowe nie zezwoliły na otwarcie sierocińca; o. Krzysztof przeznaczył więc nabyty na ten cel obiekt na szpital, postanawiając jednocześnie założyć nowe zgromadzenie zakonne, które oprócz pracy w tym szpitalu, pielęgnowałoby chorych w domach prywatnych.

W 1844 roku przyjął pierwsze kandydatki do nowicjatu, które rekrutowały się spośród miejscowych kobiet już wcześniej zainteresowanych przez o. Krzysztofa posługą potrzebującym. Ich zakonne życie miało opierać się na Regule świętego Franciszka. Dzień ten uważany jest za datę założenia Franciszkanek Szpitalnych.

Zgromadzenie szybko się rozwijało stając się niebawem wspólnotą międzynarodową. Już w 1857 roku liczyło blisko 150 sióstr, a w 1901 roku, gdy papież oficjalnie zatwierdzał zgromadzenie, na świecie było 1085 zakonnic oraz 75 nowicjuszek i 86 postulantek. W 1937 roku w samym tylko szpitalu w Telgte posługiwało aż 175 franciszkanek spośród 3532 wszystkich sióstr zgromadzenia. Podobna liczba utrzymywała się do 1967 roku, po czym zaczęła spadać. W 1987 roku było już 2169 zakonnic, w 2000 roku – 1525, a w 2008 roku – 1089.