Trynitarki

Mniszki Zakonu Trójcy Przenajświętszej i Niewolników (OSST)
Nuns of the Order of the Most Holy Trinity and of the Captives (Trinitarian Nuns)
Monache dell'Ordine della Santissima Trinità e degli Schiavi 
(Monache Trinitarie)
Monjas de la Orden de la Santísima Trinidad y de los Cautivos 
(Monjas Trinitarias)
Moniales de l'Ordre de la Très Sainte Trinité et des Captifs (Moniales Trinitaires)

Data i miejsce założenia:
1236 rok - Hiszpania

Założyciel:
św. Jan de Matha

Liczba sióstr na świecie: 237   * dane z 2011 roku
Mniszki Trynitarki obecne są w krajach: Hiszpania, Gwatemala, Honduras, Kolumbia, Ekwador, Peru, Chile, Madagaskar.
Dom generalny: każdy klasztor jest autonomiczny

Habit aktualny:

W Hiszpanii, Peru, Chile i Madagaskarze:
Biały habit ze szkaplerzem wyciętym pod szyją w prostokąt, na szkaplerzu wyszyty czerwono-niebieski krzyż, na głowie biały czepek i czarny welon
o trzech różnych krojach, spotykanych również w obrębie jednego klasztoru.

Trynitarki w Hondurasie

Trynitarki w Gwatemali
i Kolumbii.

Po lewej: Trynitarki w klasztorze
Suesa w Hiszpanii
Po prawej: Trynitarki w Ekwadorze

Habit historyczny:

Trynitarki (gałąź pierwotna)

----------------------------------------

Trynitarki Bose

----------------------------------------

Trynitarki Rekoletki

Duchowość:

Duchowość zakonu opiera się na kulcie Trójcy Przenajświętszej. Do Trzech Osób Boskich nawiązuje również strój sióstr: biały kolor habitu symbolizuje Boga Ojca, czerwony kolor belki krzyża oznacza żarliwość Ducha Świętego, natomiast niebieski - zbawczy charakter Syna Bożego.

W zakonie żywy jest również kult Jezusa Nazareńskiego, który jest przedstawiony ze związanymi rękoma, z poranioną twarzą, w cierniowej koronie, ponadto z trynitarskim szkaplerzem wyzwolonych na piersi. Maryja czczona jest jako Matka Boża od Dobrego Wykupu, często przedstawiana z trzosem w ręce i trynitarskim szkaplerzem, ofiarowanym wyzwolonemu człowiekowi. Jest Ona dla sióstr wzorem życia całkowicie poświęconego Trójcy Świętej.

Trynitarki prowadzą życie kontemplacyjne. W ciszy klauzury mniszki na modlitwie łączą się codziennie z odkupieńczą ofiarą Chrystusa, oddając chwałę Przenajświętszej Trójcy. Same także stają się narzędziem Odkupienia, gdyż proszą o Jego owoce dla wszystkich członków rodziny trynitarskiej. W ten sposób stają się uczestniczkami trynitarskiego charyzmatu wyzwalania ludzi ze współczesnych form niewoli. Polecając Bogu Ojców Trynitarzy i Siostry Trynitarki stają się w pewnym sensie sercem rodziny trynitarskiej.

Działalność:

Będąc zakonem kontemplacyjnym Trynitarki nie prowadzą zewnętrznej działalności apostolskiej. Ich apostolstwem jest modlitwa za całą rodzinę trynitarską. W niektórych klasztorach istnieje możliwość wspólnego uczestnictwa w modlitwie mniszek; również niektóre klasztory prowadzą hostele, w których można się zatrzymać i znaleźć przestrzeń do modlitwy w atmosferze ciszy i spokoju. Trynitarki wykonują także hafty, produkują słodycze, czym zarabiają na swoje utrzymanie.

Historia:

Założycielem Zakonu Trójcy Przenajświętszej jest św. Jana de Matha, którego głównym zadaniem miał być wykup jeńców chrześcijańskich z rąk muzułmańskich. Jan de Matha pierwszy raz spotkał się z kwestią niewolnictwa chrześcijan wśród muzułmanów podczas studiów, po raz kolejny przy okazji przeprowadzanej w XII wieku wyprawy krzyżowej, podczas której wielu rycerzy i pątników zostało wziętych do niewoli. Kluczowym momentem, który wpłynął na założenie zakonu była Msza Prymicyjna świętego w 1193 roku, w czasie której miał wizję Chrystusa w majestacie z niebiesko-czerwonym krzyżem, wraz z dwoma niewolnikami skutymi łańcuchami - jednym białej, a drugim, czarnej rasy.

Już na początku XIII wieku w Hiszpanii w Avingaña (Lleida) powstała wspólnota kobiet, które opiekowały się chorymi w szpitalu prowadzonym przez Trynitarzy. W 1236 roku Konstancji de Aragon, córce króla Aragonii Piotra II Katolickiego, została powierzona ta wspólnota, aby przekształcić ją w klasztor mniszek. Od tej pory ta szlachetna dama poświęciła swoje wysiłki i finanse, aby zaopatrzyć klasztor w środki potrzebne do utrzymania 12 mniszek. Sama również poświęciła się życiu zakonnemu.

Mniszki zaczęły prowadzić życie na wzór Trynitarzy. żyły w klauzurze poświęcając się kontemplacji, jednak były zwolnione z obowiązku dzielenia swoich dóbr materialnych na trzy równe części: z przeznaczeniem na wykup niewolników, na dzieła miłosierdzia oraz na swoje utrzymanie.

1236 rok uznaje się za datę powstania żeńskiej gałęzi zakonu. Trudno jednoznacznie określić założyciela. Często podaje się św. Jana de Matha, jako założyciela zakonu trynitarskiego, czasem wymienia się o. Nicolása de Galia, ówczesnego generała Trynitarzy.

Klasztor w Avingaña przez prawie trzy wieki był jedynym klasztorem Trynitarek. Dopiero w XVI wieku zaczynają powstawać inne klasztory. Wszystkie one podlegały męskiej gałęzi zakonu.

Na przełomie XVI i XVII wieku św. Jan Chrzciciel de la Concepción zainicjował reformę zakonu, której owocem było powstanie w Madrycie w 1612 roku klasztoru nowej gałęzi zakonu - Trynitarek Bosych. Mniszki tej gałęzi podlegały miejscowemu biskupowi, nie były też zwolnione z podziału majątku na trzy części.

W 1680 roku m. Angela María de la Concepción dokonała kolejnej reformy, mającej na celu powrót do przestrzegania pierwotnej reguły. Pierwszy klasztor tej gałęzi powstał w El Toboso; mniszki żyły w nim bardziej surowym stylem życia. Tak powstały Trynitarki Rekoletki.

Po Soborze Watykańskim II podjęto wysiłki na rzecz połączenia trzech gałęzi Trynitarek, co dokonało się w 1966 roku. Odtąd trzy gałęzie stały się jednym zakonem, W 1972 roku zatwierdzono wspólne konstytucje. Nazwy: Trynitarki Bose i Trynitarki Rekoletki pozostały w użyciu jedynie zwyczajowo w odniesieniu do niektórych klasztorów. 

Strony www:

Federacja klasztorów w Hiszpanii i Madagaskarze: www.federaciondemonjastrinitarias.com
Hiszpania - klasztory:
   - El Toboso: www.trinitariasdeltoboso.com
   - Laredo: http://monjastrinitariasdelaredo.weebly.com
   - Suesa: www.monjasdesuesa.org

Filmy:

klasztor w El Toboso:



klasztor w Sueza: