Niepokalanki

Zgromadzenie Sióstr Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny (CSIC)
Congregatio Sororum Immaculatae Conceptionis Beatae Virginis Mariae
Congregation of the Sisters of the Immaculate Conception of the Blessed Virgin Mary
Congregazione delle Suore dell'Immacolata Concezione della Beata Vergine Maria
Congregación de las Hermanas de la Inmaculada Concepción de la Santísima Virgen María
Congregação das Irmãs da Imaculada Conceição da Santíssima Virgem Maria
Congrégation des Soeurs de l'Immaculée Conception de la Bienheureuse Vierge Marie
Kongregation der Schwestern der unbefleckten Empfängnis der Heiligen Jungfrau Maria

Data i miejsce założenia:
1857 rok - Włochy

Założycielki (od lewej):
m. Józefa Karska
bł. Marcelina Darowska

Liczba sióstr na świecie: 215  * dane z 2008 roku
Niepokalanki obecne są w krajach: Polska, Ukraina, Watykan.
Dom generalny: Polska (Szymanów)

Habit aktualny:

Strój używany od 2015 roku:
Biały habit przepasany niebieskim sznurem (profeski czasowe – białym), biały szkaplerz, na głowie biały czepek i welon, przy boku różaniec.

Dopełnieniem stroju jest niebieski płaszcz.

Nowicjuszki

Habit historyczny:

Strój używany w latach 1857-2015

Duchowość:

Duchowość zgromadzenia polega na świadomym, dobrowolnym i całkowitym odpowiadaniu Bogu na dar Jego miłości, to znaczy na dar Jego Syna, którego dla człowieka doświadczył prześladowaniem i śmiercią w poniżeniu oraz na najdoskonalszy dar Jego stwórczej mocy – Maryję Niepokalaną.

Życie duchowe każdej Niepokalanki ma charakter paschalny. Prowadzi od wykorzenienia grzechu i złych przywiązań ze swego życia do stopniowego wprowadzania Boga do swojego serca, a przez to budowanie już tu na ziemi Królestwa Bożego.

Najważniejszym celem zgromadzenia jest ten, dla którego Bóg stworzył człowieka, a więc chwała Boża. Stąd bierze się hasło wspólnoty: Deus Solus! czyli Bóg sam. On i Jego wola jest jedynym celem dążeń sióstr, do którego zmierzają ścieżką ślubów posłuszeństwa, czystości i ubóstwa.

Charakterystycznymi cechami duchowości niepokalańskiej są: prawda – która zawiera w sobie czystą intencję, uczciwość, szczerość, zgodność między postępowaniem sióstr, a ich wewnętrznym nastawieniem. Dalej czystość – czyli troska, by żadne zło nie dotknęło duszy, a której najdoskonalszym wzorem jest Niepokalana. Następnie maryjność - naśladowanie Najświętszej Maryi Panny w Jej cnotach, bycie Jej dzieckiem, służenie Jej jako Pani, Matce i Królowej zgromadzenia. Kolejną cechą jest modlitwa za Kościół i wszystkich w Nim pracujących oraz wierne kierowanie się Jego nauką. Ostatnią cechą jest umiłowanie ojczyzny - modlitwa za kraj, kultywowanie narodowych tradycji, ekspiacja za grzechy własne, swoich bliskich i całego narodu.

Ważnym elementem codzienności Niepokalanek jest też życie wspólnotowe prowadzone w duchu rodzinnym. Wspólna jest modlitwa – Liturgia Godzin, Msza Święta, medytacja, adoracja, różaniec, ośmiodniowe rekolekcje; wspólna jest praca, rekreacja oraz celebracja świąt i ważnych wydarzeń dla zgromadzenia. W chwili składania profesji wieczystej siostra słyszy wypowiadane przez przełożoną generalną słowa: Odtąd, siostro, wszystko nam będzie wspólne.

Ducha rodzinnego podtrzymuje m.in. praktyka nadawania imion zakonnych, które w zgromadzeniu się nie powtarzają, kontakt listowny między domami oraz zainteresowanie wydarzeniami z życia innych domów. Siostry pamiętają również o zmarłych siostrach, często za nie się modląc.

Działalność:

Zgromadzenie prowadzi przedszkola, szkoły różnego typu, szkoły z internatami dla dziewcząt, świetlicę środowiskową, siostry katechizują oraz organizują rekolekcje i warsztaty, ponadto szerzą cześć i nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej oraz zajmują się wsparciem materialnym ludzi ubogich.

Historia:

Józefa Karska była osobą dobrze wykształconą, obracającą się wśród elit intelektualno- patriotycznych Warszawy. Przebywając w środowiskach antyklerykalnych, w atmosferze intensywnego życia towarzyskiego, przeszła osłabienie wiary, z którego wyrwała ją śmierć rodzonej siostry. Wówczas zatęskniła za Bogiem i modlitwą. Zajęła się działalnością charytatywną. Pielęgnowała chorych na grasującą w okolicach cholerę.

W 1849 roku w mistycznym przeżyciu, usłyszała głos wzywający ją do ratowania dusz, które giną brakiem znajomości Boga. Zrozumiała, że to kobiety polskie powinny przejąć odpowiedzialność za swoje rodziny i za moralność całego społeczeństwa. Powoli krystalizowała się w niej myśl założenia nowego zgromadzenia zakonnego zajmującego się wychowaniem i religijną formacją dziewcząt.

Tymczasem ze względów zdrowotnych znalazła się w Rzymie. Tam poznała o. Hieronima Kajsiewicza, jednego z założycieli Zmartwychwstańców, który został jej kierownikiem duchowym. Na jego ręce złożyła prywatny ślub czystości i posłuszeństwa. Kapłan zachęcił ją do założenia zgromadzenia.

Również ze względów zdrowotnych przybyła z Polski do Rzymu młoda wdowa, bł. Marcelina Darowska, marząca o życiu zakonnym. Jej ojcem duchowym również został o. Kajsiewicz. To on zapoznał ją z Józefą Karską. Marcelina postanowiła włączyć się w realizację planów Józefy.

W 1857 roku Józefa Karska uzyskała od Stolicy Apostolskiej zgodę na rozpoczęcie życia wspólnego z dwoma kandydatkami, dając w Rzymie początek Siostrom Niepokalankom. Ojciec Kajsiewicz sporządził dla sióstr regułę. Dwa lata później, wraz z trzema towarzyszkami, przyjęła habit zakonny. Jednak rok później zmarła.

Jej następczynią na urzędzie przełożonej została Marcelina, która kierowała wspólnotą przez następne 50 lat. To ona określiła jego zasady formacyjne, a w 1863 roku przeniosła zgromadzenie do Polski do Jazłowca, w dzisiejszej Ukrainie, gdzie założyła zakład wychowawczy dla dziewcząt, który wkrótce stał się ośrodkiem kultury i polskości.

Marcelina określiła też charakter zgromadzenia: Myśl Boża w nim to ziszczenie prośby modlitwy Pańskiej - Królestwo Boże na ziemi, gdzie by się w najpełniejszym znaczeniu żyło dla Boga i Bogiem, wolą Bożą, pod panowaniem Bożym. Oznaczało dla sióstr rezygnację z jakichkolwiek doczesnych korzyści dla siebie. Celem zgromadzenia miało być wychowanie dzieci i młodzieży, szczególnie żeńskiej: wykształcenie niewiasty na obywatelkę Królestwa Bożego, co znaczy kształtowanie jej nie tylko ze strony umysłowej i zewnętrznej, ale przede wszystkim moralnej, a więc wykształcenie jej na prawdziwie chrześcijańską żonę, matkę, panią domu, obywatelkę kraju. Matka Marcelina dużą uwagę zwracała na wychowanie patriotyczne.

Strony www:
www.niepokalanki.pl