Doroteuszki Córki Najświętszych Serc

Siostry Nauczycielki od św. Doroty Córki Najświętszych Serc (SDVI)
Suore Maestre di Santa Dorotea Figlie dei Sacri Cuori
Sisters Teachers of Dorothy Daughters of the Sacred Hearts
Hermanas Maestras de Santa Dorotea Hijas de los Sagrados Corazones (Hermanas Doroteas)
Irmãs Mestras de Santa Doroteia Filhas dos Sagrados Corações
Sœurs Maîtresses de Sainte Dorothée Filles des Sacrés-Cœurs

Data i miejsce założenia:
1836 rok - Włochy

Założyciel:
św. Jan Antoni Farina

Liczba sióstr na świecie: 1467 (w Polsce ok. 10)  * dane z 2008 roku

Doroteuszki Córki Najświętszych Serc obecne są w krajach: Włochy, Hiszpania, Polska, Ukraina, Rumunia, Meksyk, Kolumbia, Ekwador, Brazylia, Wybrzeże Kości Słoniowej, Togo, Izrael, Jordania, Syria, Indie.

Dom generalny: Włochy (Vicenza)

Habit aktualny:

Czarny habit wycięty w szpic, biały kołnierz, na głowie czarny welon z białą wypustką, na piersi zawieszony medal z wizerunkiem Serca Jezusa i Maryi.
Używany także habit i welon biały.

Habit historyczny:

----------------------------------------------------

Duchowość:

U podstaw duchowości zgromadzenia stoi kult i kontemplacja Najświętszych Serc Jezusa i Maryi. W Sercu Jezusa siostry mają się nieustannie zanurzać i żyć ukryte w Nim, a najprostszą i najkrótszą drogą do Chrystusa jest Serce Maryi. Nikt bardziej od Niej nie przeniknął tajemnic Pana i nie oddał się Jemu pełniej. Kontemplując Jej Serce, każda siostra uczy się trwania u stóp krzyża. To właśnie Najświętszym Sercom siostry mają oddać swoje życie i z Nich czerpać przykład miłości i pokory.

Cnota pokory z miłością jest bardzo ważna w duchowości wspólnoty, gdyż najlepiej upodabnia każdą siostrę do Pana Jezusa cichego i pokornego Sercem (Mt 11, 28) oraz do Maryi, która z pokorą przyjmowała wolę Bożą: niech mi się stanie według Słowa Twego (Łk 1, 38). Założyciel pragnął, aby wszystkie siostry były zapalone miłością heroiczną, czyniąc całkowitą ofiarę z siebie w misji apostolskiej, nawet za cenę życia.

Doroteuszki cechują się także szczególną miłością do Eucharystii. Od ponad stu lat w zgromadzeniu trwa nieprzerwanie dzień i noc wieczysta adoracja Najświętszego Sakramentu, podejmowana przez wszystkie wspólnoty sióstr na całym świecie. Zgromadzenie ma też dwie wspólnoty zamknięte - wynagradzające, poświęcające się adoracji i służbie związanej z kultem eucharystycznym.

Życie sióstr jest przeniknięte duchem apostolskim, a apostolstwo jest z kolei ożywiane duchem modlitwy. Doroteuszki powołane są, aby uprawiać winnicę Pana i być Jego współpracowniczkami w pracy apostolskiej.

Działalność:

Główne obszary apostolstwa to praca edukacyjna i pielęgniarska. Siostry prowadzą przedszkola i szkoły, świetlice, katechizują, posługują chorym i niepełnosprawnym w szpitalach i domach opieki, ośrodkach dla dzieci upośledzonych umysłowo. Ponadto angażują się w pracę przy parafiach w duszpasterstwach młodzieżowych, przygotowują do przyjęcia Sakramentów, organizują dni skupienia i rekolekcje, troszczą się o najuboższych i rodziny rozbite oraz będące w trudnych sytuacjach moralnych i materialnych, posługują w charakterze zakrystianek, prowadzą dwa stowarzyszenia dla świeckich: Braterstwo Świeckich i Ruch Eucharystyczny. W Polsce, w dwóch domach: w Kaliszu i Lublinie, siostry zajmują się głównie pracą katechetyczną i parafialną.

Historia:

Zgromadzenie powstało w czasie, w którym sytuacja społeczno–ekonomiczna Włoch była bardzo trudna: klęska żywiołowa i epidemie przyczyniały się do wzrostu ludzi żebrzących, porzuconych dzieci, kobiet narażonych na niemoralne życie. Kształceniem były objęte tylko bogate dziewczęta, biedne pozostawały na ulicy.

Ks. Jan Antoni Farina, późniejszy biskup, wówczas wikariusz parafii św. Piotra w Vicenza, chodząc po ulicach miasta widział dzieci opuszczone, źle ubrane i niedożywione. Poruszony ich nędzą zorganizował przy parafii: Dzieło Miłosierdzia św. Doroty oraz szkołę o nazwie Szkoła Miłosierdzia, która została poświęcona Najświętszym Sercom. Ich celem było głównie wychowanie dziewcząt ubogich i żebrzących na ulicach oraz kształtowanie w nich prawego sumienia. Ponadto szkoła miała przygotować do pracy zawodowej, aby w przyszłości dziewczęta mogły zapracować na swoje utrzymanie. W niedługim czasie ks. Farina połączył te dwa dzieła. Spostrzegł też, że do spełnienia tej misji nie wystarczą nauczycielki opłacane, potrzebne są osoby całkowicie poświęcone Bogu.

Z tego powodu postanowił założyć zgromadzenie zakonne, którego członkinie miały być nauczycielkami o wypróbowanym powołaniu. Wspólnota powstała w 1836 roku i zajęła się wychowaniem ubogich dziewcząt z Vicenza, a wkrótce też pracą pielęgniarską w domach i szpitalach, oraz opieką nad głuchoniemymi, niewidomymi. Niezależnie od rodzaju posługi siostry miały przede wszystkim starać się wpajać wartości moralne, zachęcając do życia według cnót chrześcijańskich.

Większość powstałych w tamtych okresie we Włoszech dzieł charytatywnych miało za patronkę św. Dorotę, męczenniczkę, stąd stała się ona także patronką zgromadzenia.

Strony www:
Włochy: www.sdvi.org
Meksyk, Ekwador: www.doroteasecuadormexico.com
Kolumbia: http://hermanasdoroteas.com.co
Brazylia: http://irmasdoroteia.blogspot.com

Filmy: