Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Adoratorki Krwi Chrystusa

Zgromadzenie Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa (ASC)
Adoratrices Sanguinis Christi
Adoratrici del Sangue di Cristo
Adorers of the Blood of Christ
Adoratrices de la Sangre de Cristo
Adoratrices du Sang du Christ
Anbeterinnen des Blutes Christi
Klanjateljice Krvi Kristove

Data i miejsce założenia:
1834 rok - Włochy

Założycielka:
św. Maria De Mattias

Liczby: 1466 sióstr na świecie – w tym: 26 nowicjuszek, 13 postulantek
(w Polsce: 72 siostry) * dane z 2012 roku

Adoratorki Krwi Chrystusa obecne są w krajach: Włochy, Hiszpania, Niemcy, Szwajcaria, Lichtenstein, Austria, Polska, Białoruś, Rosja, Chorwacja, Bośnia i Hercegoina, Albania, USA, Gwatemala, Peru, Boliwia, Brazylia, Argentyna, Gwinea-Bissau, Tanzania, Mozambik, Indie, Korea Płd., Filipiny, Australia.

Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:
Brak wspólnoty stroju zakonnego. Znakiem wspólnym jest zawieszony na szyi łańcuszek z serduszkiem i krzyżykiem.

W prowincji polskiej: czarny lub szary dwuczęściowy habit z białym kołnierzykiem, na głowie welon w takim samym kolorze z białą wypustką, na szyi łańcuszek z serduszkiem i krzyżykiem

Chorwacja, Bośnia i Hercegowina, Australia: czarny lub granatowy habit lub strój świecki z prostym welonem w takim samym kolorze.

Włochy, Albania, Argentyna, Tanzania, Gwinea-Bissau, Filipiny, część sióstr w Chorwacji: Strój świecki w kolorze niebieskim lub granatowym, na głowie granatowy welon.

Indie: jednolity strój świecki –
tradycyjne sari w kolorze szarym.

Niemcy, Austria, Lichtenstein,
Szwajcaria, Hiszpania, USA,
Ameryka Płd. (z wyj. Argentyny),
Korea - siostry nie chodzą w habitach

Habit historyczny:

Strój pierwotny używany do ok. 1960 roku:
Czarny habit z pelerynką, przepasany czerwonym pasem, na głowie czarny welon, na szyi łańcuszek z serduszkiem i krzyżykiem.

------------------------------------------------

Strój używany w latach 1960-tych.

------------------------------------------------

Strój używany w latach 1970-tych.
W niektórych krajach m.in. w Chorwacji u części sióstr spotykany do dziś.

Duchowość:

Powołaniem Adoratorek jest Adoracja Krwi Chrystusa, mobilizująca do służby apostolskiej. Życie sióstr polega na całkowitym oddaniu się Bogu, aby czynić wszystko dla zbawienia człowieka. Oznacza gotowość poświęcenia życia w miłości, która jest zdolna złożyć ofiarę i przelać krew dla zbawienia dusz.

Adoratorka ma prowadzić takie życie, które jest dopełnieniem cierpień Chrystusa dla Jego Kościoła. Dlatego w duchowości ważne znaczenie ma odkrycie i przyjęcie cierpienia oraz nadanie mu zbawczego sensu.

Cechą wyróżniającą duchowość zgromadzenia jest adoracja. Oznacza ona trwanie przed Bogiem i przekonanie o Jego realnej obecności; jest ona miłosną więzią z Bogiem. Duch adoracji, przeradza się w nieustanną kontemplację Jezusa Ukrzyżowanego, który przelał swoją Krew dla zbawienia człowieka. Dlatego właśnie we Krwi Chrystusa siostry dostrzegają „pełnię miłości”. Ta miłość motywuje i uzdalnia Adoratorki do działalności apostolskiej.

Duchowość zgromadzenia jest typowo apostolska. W działalności sióstr wszystko ma prowadzić do zbawienia człowieka, nie tyle przez konkretne dzieła apostolskie, ale raczej przez świadczoną miłość, która jest centrum i celem posługi apostolskiej Adoratorek.

Działalność:

Wśród prac apostolskich zgromadzenia znajdują się m.in. działalność wychowawcza - opiekuńcza dzieci i młodzieży, katechizacja, prowadzenie grup duszpasterskich, dni skupienia i rekolekcji, praca w parafiach jako organistki, kancelistki i zakrystianki, opieka nad chorymi w szpitalach, troska o osoby w podeszłym wieku, działalność charytatywna dla ubogich, w tym prowadzenie jadłodajni. Pod opieką zgromadzenia działa Stowarzyszenie Krwi Chrystusa, zrzeszające świeckich., którego celem jest kult Krwi Jezusa i działalność charytatywna.

Historia:

Charyzmat zgromadzenia zrodził się po spotkaniu jego założycielki św. Marii De Mattias ze św. Kasprem del Bufalo założycielem Misjonarzy Krwi Chrystusa. Maria widząc gorliwość i poświęcenie świętego, podejmowane dla chwały Bożej i zbawienia dusz, zapragnęła poświęcić swoje życie w podobny sposób. Spotkanie to nadało kierunek życiu i duchowości przyszłej założycielki i jej zgromadzeniu.

Kierownik duchowy Marii rozpoznał w niej osobę zdolną do rozpoczęcia nowej wspólnoty zakonnej - żeńskiej gałęzi Misjonarzy Krwi Chrystusa, której pragnął św. Kasper. Z błogosławieństwem świętego, w 1834 roku, Maria De Mattias otworzyła pierwszą szkołę dla dziewcząt w małej włoskiej miejscowości Acuto. Rok ten uważa się za datę narodzin sióstr Adoratorek. Wokół Marii szybko pojawiły się dziewczęta i kobiety, które chciały żyć tak jak ona.

Zafascynowana osobą Chrystusa, który przelał Krew dla zbawienia ludzi, założycielka powtarzała często: Pielęgnujmy w naszym sercu miłość ku Jezusowi Ukrzyżowanemu i Zmartwychwstałemu oraz zabiegajmy o to, aby był On poznany i kochany przez wszystkich. Świadomość, że Chrystus odkupił nas wszystkich, napełnia mnie pragnieniem pomocy drogim bliźnim. Jej dążeniem było, aby Krew Chrystusa czczona była na całym świecie.

Tworząc zgromadzenie i wyznaczając jego zadania, Maria De Mattias szczególny nacisk kładła na chrześcijańskie wychowanie dzieci, młodzieży i dorosłych, choć siostry podejmowały się wszystkich prac w Kościele: katechizowały, prowadziły stołówki, przedszkola, internat, zajmowały się apostolstwem chorych, szyciem i haftowaniem szat i parametrów liturgicznych, wyrobem kołder, a także organizowały rekolekcje dla dziewcząt.